UHRA

27.Bölüm

27.Bölüm

"Gözlerinde gördüklerim beni sana köle eder."

Gözlerimi araladığımda odamız epey aydınlanmıştı. Sağ tarafıma döndüğümde bana bakan Baran ile göz göze geldim. Uykulu halimle gülümseyip elimi yanağına koyduğumda, tepkisiz bir şekilde bana bakıyordu. Ve sanırım bayağıdır uyanık çünkü gözleri hiç uykulu durmuyor.

"Günaydın." Baran'a doğru biraz daha yaklaştım. Gözlerini kısarak aramızdaki mesafeyi yok etti.

Dudaklarını alnıma bastırdı ve beni heyecanlandıran aşina olduğum cümleyi fısıldadı. "Günüm şimdi aydı."

Alt dudağımı dişlerimin arasına alıp alnımı alnına yasladım. Baran saçlarımı geriye atarken ben ondan uzaklaştım. Geriye çekildiğim için kaşlarını çatarak bana baktı. Derin derin nefesler alıp geriye yaslandım.

"Bir şey mi oldu güzelim?" Gülümseyerek ellerimi karnıma koydum.

"Hareket etti, bebeğimiz hareket etti." Kaşları şaşkınlıkla havaya kalktı. Baran bebeğimizin hareket ettiğine hiç denk gelmemişti.

"Bakayım." Hafifçe dudakları kıvrıldı. Üzerimdeki bol tişörtü yukarıya sıyırıp karnımı açtım. Bebeğimiz beşinci ayının içinde ve karnım epey büyüdü.

"Bak bir tanem," hafifçe kıpırdanan bebeğimiz dikkatimizden kaçmadı. Baran'ın şaşkın bakışları öylece karnımda gezindi. Sanki her bir hareketini o hissediyormuş gibi kalakaldı.

"Uhra'm," karnıma doğru eğildi ve dudaklarını karnıma bastırdı. İçim kıpır kıpır olurken gülümsedim. "Benim dokunuşumu hisseder değil mi?" Hızla başımı salladım. Baran ellerini usulca karnıma koydu ve derin bir nefes aldı.

"Bebeğim," dedi tüm dikkati karnımdayken. "Merhaba bebeğim." Gözlerim dolarken alt dudağımı dişlerimin arasına aldım. "Baban seninle konuşmak istiyor." Karnımdaki kıpırtı artınca Baran bana bakıp güldü.

"Duyuyor bizi sevgilim. Bebeğimiz bizim sesimizi duyuyor." Baran oldukça şaşkındı ve onun bu masum hali beni gülümsetiyor. Birçok kez bebeğimizle konuştuğuna denk geldim lakin bu kez farklı. Bebeğimiz hareket ediyor. Uyandığımdan beri dudaklarım hep iki yana kıvrık.

"Baban seni sabırsızlıkla bekliyor." Yavaşça elini karnımda gezdirdiğinde bebeğimiz hareket etmeye devam etti. Bu mucizeye denk geldiğimiz için dünyanın en şanslı insanlarıyız.

Baran'ın gülümsemesi çoğalınca bende gülümsedim. Baran'da benim kadar heyecanlı hatta benden daha çok heyecanlı. Onun hem heyecanlı hem de istekli olması bana her şeyi sunuyor.

"Seni çok seviyorum Baran." Kıkırdayarak dudaklarımı boynuna bastırıp boynundan öptüm. Dudaklarım teninden temasını kesmeden nefes almaya devam ettiğimde Baran'ın etkilendiği bariz belliydi. Nefesim tenine her çarptığında vücudu kaskatı kesiliyor.

Birden doğrulan Baran "Uhra," dedi sesindeki değişimle. Bu hareketim onu fazlasıyla etkilemişti. Daha fazla onu zor durumda bırakmadan kendimi iyice geriye çektim. Gözlerini kapatıp açtıktan sonra bana döndü.

"Ahmetlerin kızı doğmuş." Yüzümün önüne gelen saçlarımı omzumdan geriye itti. Parmaklarımı usul usul göğsünde gezdirdim.