"Senden öncesi veya senden sonrası diye bir şey yok. Hep sen vardın. Attığım her adımda veyahut yürüdüğüm her yolun sonunda. Baran adım atıyorsa karşısında Uhra vardır."
Başlangıç: 24/05/2020
Final: 18/11/2020
Satır arası ve bölüm sonu yorumlarınızı bekliyorum ❤
Bu bölümü benim için çok ama çok değerli olan kız kardeşim, dostum, sırdaşım, değerlim olan N'ye İthaf ediyorum. 💙
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Şayet seninle karşılıklı cephelerde savaşsaydık güzelim. Sen her zaman galip gelirdin."
Bugün Emre, Baran'ı çok görmek istiyordu. Neredeyse 1 haftaya yakındır Baran eve geç geliyor, bu yüzden Emre de onu hiç göremiyor. Babasının göremiyor oluşu onu sadece üzüyor.
"Anne, babamın yanına gidecek miyiz?" Hevesle elimi sıkıca tutup bana baktı. Gülümseyerek oğlumun başını okşadım.
"Şimdi arabaya binince babanızı arayacağım ama yanına gideceğimizi söylemeyeceğim, sürpriz yapalım." Emre elimi bırakıp arabanın yanına koştu. Arabaya binip telefonumu çantamdan çıkardım. Uraz uyuyordu. Emre'yi de yerine oturtup kemerini taktım. Telefon birkaç kez çaldıktan sonra açıldığında gülümseyerek hoparlöre aldım.
"Uhra'm." Baran'ın sesiyle genişçe gülümsedim. Sesini özlemiştim. Sabah görmüş olmama rağmen sesini dahi özledim. "Nasılsın hayatım?"
"Sesini duydum çok daha iyi oldum güzelim. Sen nasılsın?"
"Bende Emre'yi okuldan aldım. Şimdi yola çıkacağız."
"Baba," diyerek araya giren oğluma bakıp gülümsedim.
"Oğlum." Baran'ın Emre'ye seslenmesi beni daha çok gülümsetti. Baran ile Emre konuşurken bende Uraz'ı kontrol ettim.
"Güzelim şimdi kapatmam lazım toplantıya gireceğim, odama çekilince ararım."
"Tamam Baran'ım görüşürüz."
"Allah'a emanet olun Uhra'm." Telefonu kapattıktan sonra Emre'ye bakıp gülümsedim. Oldukça heyecanlı görünüyor.
"Anne hadi bir an önce babamı görmeye gidelim." Oğlumun hevesli haline iç çekip arabayı çalıştırdım. Ne kadar çok bana düşkün olsa da Baran'a daha fazla düşkün. Göreve gittiği günler sessizce pencere kenarına çekilip yolunu gözlüyor. Bazen gözleri saat üzerinden hiç ayrılmıyor zaman çabuk geçsin diye. Gülümseyerek yola odaklandım.
Karargâha geldiğimizde kimlik kontrolünden geçip içeriye girdik. Uraz'ı kucağıma alıp Emre'nin elini tutarak binaya girdim. Etraf oldukça sessiz ve bu biraz garip hissetmeme sebep oluyor. Baran'ı görene kadar sakin olacağımı düşünmüyorum.
"Anne ben babamla geldiğimde şuraya gidip koşmuştum." Emre'nin işaret ettiği yere baktığımda bomboş uzun bir alanla karşılaştım ve daha fazla bakmadan bakışlarımı çekip Baran'ın odasına doğru ilerledim. Büyük ihtimalle abimde Baran ile beraber toplantıda. Baran'ın odasının önüne geldiğimde yanımıza nöbetçi askerlerden biri geldi.
