UHRA

31.Bölüm

31.Bölüm

"Bazen sevgi, en sevdiklerinle sınanmaktır."

Hayatın neresinden tutarsan o kadar yol alırsın derdi çok sevdiğim bir hocam. Ben hayatı en imkansız gördüğüm yerden tutmuştum ve elimde avucumda o vardı. Ellerim onun ellerine kenetliyken her şey o kadar önemli gibi geliyor ki, ben bile şaşırıyorum. Şimdi bütün varlığı ömrüme denk.

"Yok," dedi abimlerle gülüşürken. Gözlerim dikkatle gülen yüzünde gezinirken tebessüm etti. Çok da güzel gülüyor orası başka bir mevzu. "Hadi lan oradan." Gözleri bu kez bana döndü ve yüzündeki gülümseme büyüdü. Bana hala böyle aşkla bakıyor olması; sahi mi diye düşünmeden edemiyorum.

"Uhra," oturduğu yerden ayaklandı. Pınar annemlerde akşam yemeğini yedikten sonra annemlere geçmiştik. Çay içip annemlerle güzel sohbet ettik. "Bize artık müsaade baba."

"Tabii oğlum." diyen babam da ayağa kalktı bizi uğurlamak için. Yüzümdeki tebessümle anneme döndüm ve sıkı sıkı sarıldım. Baran ile hayatımıza alışmıştım ama arada annemleri özlemiyor değilim.

"Dikkat et kızım." derken sesindeki endişeyi anlamıştım. Hamile olduğum için ekstra endişeliler.

"Ederim validem."

Herkesle vedalaştıktan sonra arabaya geçtik. Doğumdan sonra aylarca evde olacağım ve bu benim açımdan biraz sıkıcı. Sürekli hastanede olmaya bünyem epey alışmıştı. Bebeğimiz olacağı için pek sıkılacağımı düşünmüyorum tabi.

"Ne oldu güzelim?" Baran'a bakıp sıcacık gülümsedim.

"Hiç, bebeğimiz doğduktan sonrasını düşünüyorum." Baran şefkatle gülümseyip elimi tuttu. Dudakları büyük bir aşinalıkla elimin üstüne dokundu ve içim sıcacık oldu.

"İyi düşün, iyi olsun güzelim." Derin derin nefesler alıp oturuşumu düzelttim. Sen yanımdayken hep iyi düşünüyorum bir tanem.

"Yarın gidecek misin?" Bana saliselik bir bakış attıktan sonra yola döndü.

"Yarın görev çıkma ihtimali var." Yüzümün asılmasına mani olup hemen gülümsedim. Onu göndermekten gocunmuyorum. Ben onunla her yola yürümeye söz verdim.

"Geldiğinde doğurmuş olurum." derken güldüm.

"Komik değil." Bana çok kısa bir bakış attı. Yüzümü buruşturup Baran'a ters ters baktım. Bence gayet komikti.

"Sen şakadan ne anlarsın ki zaten." Hafifçe sırıttı ve yine sessiz kaldı. Bazen onun bu sessizliği beni aşırı derece sinirlendiriyor. Bir insan bu kadar sessiz olur mu diyorum ama oluyor işte. Baran sessiz ve içine kapanık biri.

"Duvar," dedim iyice cama doğru dönüp.

"Dikkat et duvara çarparsın." Omuz silktim huysuzca.

"Ne çarpacağım ya, gözüm görüyor çok şükür."

"Sen çarpmazsan duvar gelip sana çarpar." Gülmemek için dudaklarımı birbirine bastırdım. Bu adama çok aşığım çok.

"Valla canım, benim duvarla işim yok."

"Uhra," dediğinde keyifle kıkırdadım. Ses tonu gayet açık ve netti. Beyefendi ses tonuyla bile ayar çekiyor.