MATARAY QUEEN IS GETTING MARRIED [COMPLETED]

Chapter 58

"Tell me where am I!" singhal ko sa lalaking nagdala sa akin dito sa isang kwarto. And I don't know what I'm doing here! Basta someone kidnapped me after the reception. Walang nakakita kasi I'm on the way to my car. Kukunin ko sana ang regalo ko for the newly wed pips but may biglang tumakip sa bibig at ilong ko dahilan kung bakit hindi ako makasigaw. Everyone are busy that time kaya impossibleng may nakakita. I keep on kicking them but gosh! They are stronger than me!. They tied my both hands and even cover my eyes with the handkerchief! Urgh! Kung sino man ang may pakana nito, I'll make sure s/he will suffer to death!

"Pasensya na Ma'am pero nautusan lang ako. Hindi ko pwede sabihin sa inyo. Maiwan ko na po kayo." pag papaalam nito bago isinara ang pinto. Damn it! Tinanggal nga nila ang piring ko pero yung tali ko sa kamay ay hinde! How can I escape kung hindi nila ito tatanggalin?

Gladly, I saw a scissor at the top of the side table. Crazy people!. How can they leave a scissor beside of their prey? Pilit ko yun inabot at maingat na ginupit ang lubid. Geez, ang sakit ng pagkakatali nila ah. 'Wag lang talaga sila magpapakita sa akin. Kasi baka hindi na sila sikatan pa ng araw. Inayos ko muna ang damit ko at tumayo sa kamang inuupuan ko. At naglakad ng mabilis papunta sa harap ng pinto.

Akmang pipihitin ko na ang siradura ng pintuan ng may bigla akong masulyapan.

"This girl..." banggit ko ng makita ang isang larawan na naka-frame at kasalukuyang nakasabit sa dingding. There is a lot of pictures hanging there but this girl catch my attention.

Based from the position of the camera, I know that it was a stolen shot. The girl is wearing a uniform surrounded by bunch of flowers na usually makikita lang sa isang lugar. Tinanggal ko sa frame ang picture at dali-daling lumabas.

As I expected hindi naka lock ang pintuan. Pagkalabas ko ay bumungad sa akin ang halimuyak ng sampaguita. This is where the photo taken! I wonder kung bakit nanduon ang picture na yun.

No one is around. Except sa signage na nakaturo sa left at may nakasulat sa baba nito. "Follow me". Napataas naman ang kilay ko. I'm being kidnapped ba talaga? I mean I expect na there is a lot of ugly goons drinking alcohol dito sa labas, I'll be surrounded by the smell of cigar, and this place is peaceful! I expect na nasa warehouse ako ngayon. Uh-just like what on the movies... Since I'm not a fool ay dumiretso ako sa right. I need to get out of here! Asap!.

Pero after ng ilang hakbang ay may nakita na naman akong signage saying I should go to the right. Naparolyo naman ako ng mata at bagot na bagot na tinahak ang left. Ano ba sa tingin nila sa akin? Magpapauto? Like duh!

Lakad lang ako ng lakad. There is no signage anymore. Mukhang nakatakas na ako. Pero still, there's a lot of sampaguita sa paligid.  Fifteen minutes na rin ako naglalakad bago ako sinalubong ng iba't ibang klase ng bulaklak.

"wow" bukod tangi kong nasabi bago tumakbo sa mga ito. I didn't know there's a place like this exist! Should I be thankful to the kidnappers? I mean-this place would be my fave if ever na makapunta ulit ako dito.  Well, if they didn't kidnap me and bring me here, for sure I'll never witness this beautiful scene right now. Maybe I need to be thankful.

"As I expected you are here" nakangiting wika ng taong nasa likuran ko. Hinarap ko ito ng nakataas ang kilay at nakahalukipkip ang mga braso sa dibdib. Anong ginagawa nya dito?

"What do you mean? I've been kidnapped for pate sake!" singhal ko dito. Pero ang Asungot ay tinawanan lang ako. Teka nga ano ba nakakatawa sa pagkakakidnap ko? Argh!

"That you will choose the opposite of the signage." nakangisi nitong tugon at unti-unting lumapit sa akin. He didn't changed his clothes.

"How did you know that?" nagtataka kong tanong. Hindi ba sya pumunta dito para iligtas ako?