Chapter 16
"Good Morning mga bruha!" Nagising ako sa sigaw ni Kit.
"Ingay mong bakla ka!" Sigaw ni Arah.
"Girls!? It's time to wake up! Ano ba! God! Ang mga lalaki hinihintay na kayo!" Aniya.
"Wait? They are waiting for us?" Tanong ni dexie.
"Girl, oo na lang, bilisan n'yo na. They are waiting for us, sabay sabay na daw tayo maglunch and after that we are going to Montemayor!" Masayang sabi ni Kit.
Montemayor? Ano naman 'yun?
Nagsuot lang ako ng white t-shirt and then apricot denim blue pants and white shoes. Then okay, but I also didn't forgot my eye glasses. Simula ngayon I will always wear it though my vision are clear, wala lang. Nasanay na ako e.
Sabay na kaming bumabang apat. Si Lars, Arah, Dexie at Ako. Medyo naiilang ako dahil isang maid lang ako. Sila ay puro mayayaman.
Kit, Arah and Dexie are they collogue friends, also the boys too. Hindi daw sila close ni Lars noon pero palagi daw kasi silang kasama ng kuya niya kaya kaya naging close na rin siya.
The sun brights, I really wanted this view. Parang sa view palang ay nakakabusog na. Pumunta na kaming cafeteria kung saan nakalagay ang mga pagkain, you just need to do is get a plate and spoon, also the food you wanted.
Kumuha na kami ng Plato, kumuha narin kami ng pagkain.
"Good morning, Jisel." Bati sa'kin ni Ace, he's wearing a blue navy shirt and a pants, Russel wearing a stripped oversized shirt and kaki short.
"Good Morning Ace," Ani ko. Sa isang table lahat kami ay nandun, babae sa Kanan at lalaki sa kaliwa. Kapantay ko ay si Ace, Next to me is Lars na kapantay rin si Tyler, while Dixie kaharap si Russel, sa dulo naman si Arah, kunot-noo siyang kumakain.
"Good Morning, Russel, babe. Nakatulog ka ba ng maayos?" Dixie ask Russel who are busy browsing on his phone.
"Luh, hoy! Ang aga-aga Dixie, humaharot ka nanaman!" Kit said.
"Whatever!" Sagot ni Dixie.
Nang matapos na kami ay sumakay na kami sa Van, may pupuntahan nanaman daw, at sa pagkakarinig ko ay 'Montemayor' ang pangalan ng lugar.
Halos manlaki ang aking mata sa ganda ng view. God, this view is so perfect! Nasa pinakatuktok kami, at kita namin ang view na puro puno may matataas na puno. Talaga namang nakakagaan sa pakiramdam.
"Wow," 'Yun na lang ang nasabi ko.
"It's like your enjoying the view," Ani ni Ace. I look at arah, she's looking at us when her intimidating eyes.
Para siyang galit, may namamagitan ba sa kanila ni Ace?
"Oo, Ang ganda nga.." Sabi ko.
"Oo, ang ganda.." Ace said still looking at me.
"Uyyyy, may something ata sa inyo ha!" Tukso ni Kit.
"A-ah, wala ha," Sabi ko. Ramdam ko na galit na si Arah, pumunta kasi siya sa ibang view bago ako iripan.
I think nagseselos siya. I confirmed it when I ask Lars. May gusto daw si Arah kay Ace, so I will keep my distance.
Naupo kami sa mga bato dun. Still amazed at the view. Si Russel ay palaging tahimik para siyang palaging may iniisip. Maybe, he's thinking about his gf, huh.
"Sana all may jowa!" Lahat kami tumingin kay Tyler ng sumigaw ito. Tuwang-tuwa siya dahil sa echo.
"Ang ingay, tsk," Si Lars.
As always, nagkasagutan nanaman sila.
"Can you two stop fighting?" Russel said. Finally. Nagsalita na siya.
"Tara, Jisel. Picture tayo?" Tanong sa akin ni Ace.
"Bakit kayo lang?" Tanong ni Russel. Lahat kami ay napatingin sa kanya. He's voice looks mad.
"Oo nga! Bakit kayo lang!" Kit complain too.
"Okay, edi tayo ng lahat, let's take a picture," Sabi ni Ace.
"Arah, join us!" Sigaw ni Kit kay arah. Nakaupo siya sa bato.
"Huwag na, picturan ko na lang kayo," Sabi ni Arah tyaka kinuha kay Ace ang camera.
"No, you should join too." Sabi ni Ace.
"Huwag na," Si Arah.
"Okay, 1..2...3... Smile." Arah said. She capture 3 picture with different poses.
"Best friend, let's take a pic!" Lars said. Nagpicture kaming dalawa kasama ang magandang view.
Napapikit ako ng humampas ang malakas na hangin at guluhin ang buhok ko, pati rin ang mga kasama namin, napapikit din dahil sa lakas ng hangin, tinanggal ko ang eye glasses ko dahil may dumi na humarang ngunit 'di ko pa napupunasan ay agad na humampas ulit ang malakas na hangin na naging sanhi ng paglaglag ng eye glasses ko sa ilalim ng bato.
"Salamin ko!" Mabilis ko sana itong kukuhanin nang maramdaman kong malapit na akong malaglag agad akong napatigil.
"Oh, fúck!" I heard russel.
Hinawakan niya ang kamay at likod ko para alalayan akong makaakyat sa bato. I almost fell! Napakalalim pa naman kapag nalaglag ka you will die for sure!
"Are you okay?" Tanong ni Russel sa'kin, bakas sa kanyang boses ang pag-aalala.
"A-ayos l-lang.." Kinakabahan kong sagot.
'Yung salamin ko...Nawala na ulit.
"Fúck, you're about to fell. Be careful, Jisel. Be careful. It will led you to death." Sabi ni russel tyaka umalis at naglakad na.
"Are you okay?" Ace ask.
"Oh my god! Jisel! Ano, ayos ka lang ba!?" Jisel ask.
"Ayos lang," Walang gana kung sagot. I'm in shock.
"Tss!" Ani ni Dixie tyaka sinundan si Ace, ang dalawang lalaki na si Justin at Josh, ay sumunod na din.
"Let's go," Sabi ni Ace. Umalis na kami dun.
"Bilisan n'yong maglakad, mag gagabi na, mahirap maglakad kapag gabi!" Sigaw ni Josh. Ang naka Hawaian kahapon.
Napapikit ako sa gulat, ang ibang babae ay sumigaw dahil sa lakas ng kidlat at lakas ng ulan.
"OMG! It's raining!" Sigaw ni Dixie.
"Let's go there!" Turo ni Tyler sa bus.
Thank God, may bus dito. Hindi kami mababasa.
"Bakit pa tayo pumunta dito, dapat pinagpatuloy na lang natin maglakad habang hapon pa lang," Sabi ni Justin. Isa pa nilang kaibigan.
"Hapon, tanga lang? Gabi na oh, kita mo ba?" Ani ni Tyler.
"Edi gabi, happy?" Ani ni Justin.
"We can't walk outside, delikado. Gabi na rin at umuulan baka kung ano-anong maapakan natin, baka may madulas pa," Sabi ni Ace.
"Bukas na tayo umuwi, delikado, dito muna tayo magpapalipas ng gabi," Sabi naman ni Russel.
"Get this, nabasa ka. Nakikita na." Mahinang sabi ni Russel tyaka inabot sa'kin ang hoodie niya, nagpapahinga na ang iba naming kasama.
Napatingin ako sa sinasabi niyang kita na. Oh my god, kita na pala.
"Thankyou, Russel.."
BINABASA MO ANG
That Nerd Is A Princess
RandomNERD SERIES #2 Ang isang nobody girl with her big eye glasses ay walang kaalam-alam sa kanyang nakaraan. Pilit niyang binabalikan ang mga nakaraan ngunit hindi na niya magawa dahil walang makasagot nito, ngunit habang tumatagal unti-unti siyang naka...