Timeturner/tijdverdrijver

Boek 4, Draken

Ook al stond alles in het teken van het toernooi, de lessen liepen gewoon door. Wederom kende Zweinstein een nieuwe professor Verweer tegen de Zwarte kunst, professor Dolleman. Nai vond Dolleman maar apart. Meerdere keren dacht zij dat het rare oog van hem naar haar kijk. Het oog schoot weliswaar altijd alle kanten op, maar ze had een naar voorgevoel. Zijn lessen waren apart. Dolleman legde in de eerste les de drie ergste spreuken uit. Nai kon daarin haar lach niet onderdrukken toen Dolleman de Imperiusvloek gebruikte om een beest op Draco's gezicht te laten landen. "Mevrouw Dracota, kunt u mij dan de volgende vloek vertellen in plaats van meneer Lubbermans" sprak hij dreigend toen hij haar zag lachen. Nai schrok ervan, met name omdat Jimmy ooit vertelde dat dit de drie meest vreselijke bezweringen waren. "De Cruciatusvloek professor?" Stamelde ze. "Juist mevrouw Dracota. Als u het nog eens nodig vindt om in mijn les de slappe lach te krijgen ben ik er niet verantwoordelijk voor als jij die vloek ooit voelt" sprak hij dreigend. Nai trok haar wenkbrauwen op "is dat een bedreiging?". Dolleman wendde zich tot het beest. "Het is maar hoe je het opvangt. Avada Kedavra" en met een flits was het dood. "Wat nou als ik dit wel zo opvat?" Ging Nai door. "Nai stop nou" fluisterde Benno snel. Dolleman bekeek haar weer met dat oog. "Het nichtje van de fantastische Jimmy moet niet zoveel vragen stellen. We gaan door" Nai stopte met vragen stellen, had dit met Jimmy te maken?

Het was een zonnige nazomerse dag. Benno en Kai keken regelmatig hun ogen uit als ze de dames van Beauxbatons zagen langs lopen. Als enige meisje had Nai er niet veel mee. "Hallo? Toverdranken huiswerk?" Sneerde ze als beiden weer eens volledig waren afgeleid. "Dat komt later wel, we zijn bezig met dit ons jaar te maken" , "Nai wil je iets verderop gaan zitten? Die dames denken dadelijk nog dat een van ons een relatie met jou heeft" Benno en Kai droomden verder. Nai klapte haar boek dicht en besloot dan maar in de bibliotheek te zitten. Daar vond ze Ron, druk lezend in het boek "Alles over de mythe van de draak". "Ron Wemel druk in een boek?" Vroeg ze al lachend. Ron klapte het dicht. "Mijn broer Charlie traint draken, hij komt binnenkort met een aantal hier naartoe". Nai schrok ervan "Hier naartoe? Dat is levensgevaarlijk! Waarom neemt hij draken mee naar Zweinstein". Ron keek even om zich heen en nam Nai apart. "Opdracht voor het toernooi" fluisterde hij. Nai fronste. "Opdracht voor het toer-" en toen kwam het binnen. "Ze moeten iets met draken doen!" Riep ze, bijna iets te hard. "Niet zo hard! Dit hoeft nog niemand te weten" fluisterde hij. Nai had al begrepen dat het toernooi ver kon gaan, maar draken? "Niet geheel eerlijk dat toevallig jouw broer die draken brengt. Is Harry de enige die dit weet?" Ron was Harry zijn beste vriend. Nai veronderstelde dat Harry nu een voorsprong had. Ze had nu met name medelijden met Carlo. "Harry en ik praten niet meer tegen elkaar" gaf Ron, vrij verdrietig, toe. "Natúúrlijk, ineens praten jullie niet meer" , "Harry verteld normaal alles. Nu vond hij het niet nodig om mij te vertellen dat hij een manier vond om zijn naam in de beker te stoppen". Nu zag Nai woede in zijn gezicht. "Neemt niet weg dat ik hem alsnog inderdaad wil helpen. Maar nee, Harry weet nog niks" vertelde hij verder. Nai twijfelde om het zelf aan Harry te vertellen, of aan Carlo. "Je mag echt niks zeggen Nai. Zowel ik als mijn broer kunnen in de problemen komen als uit komt dat ik heb verteld dat de eerste opdracht iets met draken betekent" , "hoe ga je dat zelf doen dan?". Ron dacht na. "Via een omweggetje" bedacht hij. Nai werd nieuwsgierig. "Oké, ik zeg niks. Daar tegenover staat dat ik wel de draken wil zien" chanteerde ze. Ron zuchtte diep. "Je blijft een Zwadderaar. Ga vannacht richting het donkere bos, probeer Hagrid en Harry te vinden. Zorg dat niemand je ziet" fluisterde hij. Nai grijnsde. Op deze manier kon ze alsnog iets beleven.

Zoals Ron aan gaf sloop Nai in de nacht de afdelingskamer uit, richting het bos. Al zoekend zag ze al snel op een afstand Hagrid lopen, met Harry naast zich. Nai verschuilde zich achter bomen en struiken. "Vlug, doe je mantel om" hoorde ze Hagrid tegen Harry zeggen. Harry verdween, de onzichtbaarheidsmantel. Iets verderop hoorde ze al gebulder en geschreeuw. Daar moest het zijn, daar waren de draken. Nai negeerde wat er verder gebeurde bij Hagrid en ging zachtjes op het gebrul af. In de verte zag ze een hoop tovenaars druk bezig met een grote kooi in bedwang te houden. Daar moesten de draken blijkbaar in zitten. Nai vond het prachtige wezens, voornamelijk jammer dat ze in een kooi zaten. Een stukje verderop zag ze een draak in een kooi liggen, al slapend. Dit wilde ze van dichtbij zien. Voorzichtig zodat niemand haar zag ging ze dichterbij. "Zweedse stompsnuit" las Nai op de kooi. Dat moest het drakenras zijn. De draak lag in diepe slaap. Voorzichtig ging Nai met haar hand door de tralies heen en voelde aan zijn gigantische neus. "AUW" piepte ze, de draak was gloeiheet. "Oh Hagrid, moet je nou eens zien" hoorde ze iets verderop. Nai sprintte weg, terug naar de afdelingskamer.

Een dag later voelde Nai haar hand nog altijd gloeien, het was verbrand. Wist zij veel dat de snuit van een draak zoveel hitte af kon geven. Via de open binnenplaats wilde Nai naar de ziekenzaal lopen om het door madame Pleister te laten genezen. Iets met hete toverdrank over haar hand gekregen, had Nai zich al bedacht. "Nai!" Hoorde ze Carlo roepen. Ze wendde zich tot hem, glimlachend. "Je hebt nog geen badge" grijnsde hij. Op zijn gewaad zag Nai de badge eraan vastgemaakt; "Carlo Kannewasser, de échte kampioen". Nai begon te fronsen toen ze de badge zag veranderen in "Potter is PRUT". "Niet mijn idee" stamelde Carlo al direct. Nai haalde haar schouders op en glimlachte "Leek mij ook niks voor jou. Hoe gaat het met de voorbereiding? Je hebt een fanclub". Ze keek langs hem af naar een grote groep Huffelpufs die druk bezig waren met badges uit te delen. "Om eerlijk te zijn weet ik niet waar ik moet beginnen. Oei Nai, je hand! Het is vuurrood" Carlo greep naar Nai haar hand. "Geknoeid met hete toverdrank" loog ze. "Ik wilde net naar madame Pleister gaan daarvoor. Ga je mee" glimlachte ze liefjes. Cedric bestudeerde haar hand. "Ik zou heel graag mee willen om je te ondersteunen, maar mijn 'fanclub' volgt mij overal" zuchtte hij. Nai bekeek de andere Huffelpufs. Ze zag dat een van hen een badge op het gewaad van Draco vast maakte. Vervolgens ziet ze Draco al lachend met dom en dommer naar de grote boom lopen. "Jammer, maar begrijpelijk nu dat je beroemd bent. Vergeet mij niet van voor de tijd dat je zo werd" grapte Nai. Carlo liet haar hand los en grijnsde naar haar. "Jou vergeet ik niet hoor" hij liep terug naar de rest van de groep.  "Geen badge op van Kannewasser Nai?" Hoorde ze Draco roepen. Nai liep zijn richting op en bekijkt hoe hij in de boom was geklommen. "Heb ik niet nodig om te laten zien dat ik hem steun. Jij blijkbaar wel?" Zei ze, al knikkend naar de badge op zijn gewaad. "Ik draag er liever een van jou natuurlijk" grijnsde Draco. Nai schudde haar hoofd "Leuk geprobeerd, ik moet verder gaan. Als je uit die boom valt, val dan zacht". Ze wilde doorlopen naar de ziekenzaal. In de gang kwam ze Harry tegen. "Nai! Je hand is-" "verbrand ik weet het" onderbrak ze hem. Harry bekeek haar hand fronsend, zou hij haar hebben gezien? "Hete toverdrank" loog Nai wederom. "Nu naar madame Pleister, dag Harry en succes!" Nai liep door.