Timeturner/tijdverdrijver

Boek 4, een triest einde

Nai zag hoe Carlo's vader op hem af renden, net zoals zowel alle professoren. Nai liet alles binnen komen. Carlo is echt dood, hij is er echt niet meer.

"Jij en ik samen op een date. Ook als een excuses" klonk zijn stem door haar hoofd.

"Win voor mij" fluisterde ze zacht in zichzelf. Alsof ze in een trans was liet Nai haar lichaam naar Carlo toe lopen. Ze wilde hem vasthouden, hem vertellen dat dit niet echt was. Ze wilde boos kunnen zijn, want hij had het haar beloofd. Hij had haar pijn gedaan, maar wist haar ook te laten lachen. Hij waarschuwde haar voor de spelletjes van Draco. Hij gaf om haar. Vlak voordat ze bij Carlo's lichaam was voelde ze iemand haar zachtjes terug trekken. Ze keerde zich om, Draco keek haar bezorgd aan terwijl hij haar hand vast hield. "Nai.. dit wil je niet zien" fluisterde hij. Ze trok haar hand terug, gaf hem een kwade blik en liep verder. Ze knielde naast Carlo neer. Zijn ogen waren inmiddels door iemand gesloten. Het geschreeuw en gehuil om haar heen kon haar niet schelen. Carlo lag hier, roerloos. Haar aandacht van Carlo werd weggenomen doordat ze in haar ooghoek Dolleman met Harry weg zag lopen. Dolleman, hij moest iets hiermee te maken hebben. Ze streelde haar hand nog een keer over Cedric zijn borstkas, stond op en beende achter Dolleman en Harry aan.

In Zweinstein zag ze Dolleman Harry zijn kantoor in duwen. Ze besloot aan de deur te luisteren. "Professor, ik zei niks over een kerkhof" hoorde ze Harry stamelen. Nai hoorde Dolleman lachen. Dit was haar kans om verandering door te brengen. Ze schopte de deur open met haar stok in haar handen. "Nai?!" Riep Harry verbaasd. Nai richtte haar stok op Dolleman "Revelio". Nai en Harry zagen nu beiden hoe Dolleman's gezicht veranderde, hij smaller werd en een aparte tik met zijn tong kreeg. Het effect van de wisseldrank was uitgewerkt.
"Bartho Krenck Junior" fluisterde Harry verbaasd. "Je hebt me door poppetje. Het nichtje van die bloedverrader van een tovenaar, de grote Jimmy!" Nai haar bloed begon te koken. "Crucio!" Krenck junior kaatste de spreuk af.
"De spreuken die je van mij leerde tegen mij gebruiken? Ik laat je zien hoe-" voordat Nai het doorhad stonden Perkamentus, Sneep, Kreck senior en Jimmy in het kantoor van Dolleman. "Imperio" Jimmy hield zijn stok gericht op Krenck, die nu onder invloed was van de Imperiusvloek. "Ik krijg jou altijd Krenck, vooral als het om mijn nichtje gaat. Nai, ga naar buiten" opperde hij. Nai deed wat stappen naar achter, net genoeg om nog te kunnen zien wat er gebeurde. De echte Dolleman zat dus al die tijd in die kist. "Alastor, maat! Gaat het?" Hoorde ze Jimmy roepen. "Het gaat Jimmy, haal me hieruit!"
Krenck had de trofee vervloekt. Krenck probeerde Harry bij Voldemort te krijgen. Carlo had gewoon pech dat hij er samen met Harry was.

Nadat Krenck meegenomen werd en Harry verder verzorgd, nam Jimmy Nai mee naar buiten. "Goed gedaan Nai, ik ben trots op je"
"Goed gedaan?! Carlo is dood Jimmy! Ik had Dolleman eerder door moeten hebben!" Nai ijsbeerde kwaad, op zichzelf, heen en weer.
"Jimmy! De tijdverdrijver! Alsjeblieft, laat mij die gebruiken om Carlo te redden en Voldemort tegen te houden" ze smeekte Jimmy bijna. Jimmy schudde zijn hoofd en greep haar schouders. "Nai, hoe hard dit ook klinkt, maar dit was essentieel om te gebeuren. Daarom zei ik ook dat je niet teveel met Carlo-"
"Het zou mij pijn doen! Je wist dat Carlo zou sterven! Je laat een onschuldige gewoon sterven Jimmy" nu richtte ze haar woede op Jimmy.
Ze rukte zich los om nog even voor zichzelf heen en weer te lopen. "Nai, rustig. Dit is heftig, ik weet het"
"welk nut heeft het om verandering door te brengen Jimmy? Je helpt mij niet! We kunnen Carlo nù helpen"
"Nee Nai, dat kan niet. Als we dit doen vermoord Voldemort jou, en dan zijn we helemaal einde zoek"
Nai haalde meerdere keren diep adem. Het verdriet, de woede, alle emoties werden teveel. Ze voelde tranen in haar ogen ontstaan. "Nee!" Schreeuwde ze in haar hoofd. Jimmy gaf haar een knuffel. "Volhouden Nai. Ga naar je afdeling, zoek troost bij vrienden. Ik zie je over een paar dagen wanneer je naar huis komt".

Nai liep de afdelingskamer binnen. Het was stil, overal zaten leerlingen voor troost bij elkaar. De een huilde net wat meer dan de ander. Ogen richtte zich op Nai, die juist zoekend was naar Benno en Kai. Ze zaten in de hoek van de ruimte. "Nai, kom hier" Benno knuffelde haar stevig. Kai hield hen beiden vast. Nai bleef haar best doen om niet te huilen, al werd het nu heel moeilijk. "Hij had beloofd dat als dit voorbij was wij iets samen zouden doen" fluisterde ze. Alle drie zaten ze nu op de grond.
"Zou het echt zo zijn? Dat Voldemort hem heeft vermoord?" Vroeg Kai.
Benno zuchtte "ik hoorde Peter Pippeling, voordat hij Voldemort terug haalde"
Nai schrok. Peter Pippeling was daar? Hij had Carlo vermoord? Ze beloofde zichzelf, en Carlo, vanaf dat moment dat zij persoonlijk Pippeling zou vermoorden.
"Nai?" Hoorde ze zacht achter zich. Ze zag aan de boze gezichten van Benno en Kai dat het Draco was. "Rustig maar hoor stelletje bloedhonden. Ik wilde haar sterkte wensen" snauwde hij naar Benno en Kai. Kai sprong op "beter een bloedhond dan een smerige leugenaar zoals jou. Wegwezen Malfidus, het is al zwaar genoeg voor haar"
Nai wuifde met haar hand dat het oké was. Ze stond op, bleef voor Draco staan om hem te bedanken en liep richting haar kamer. Ze was klaar met vandaag.

Het einde van het jaar naderde. De afscheidsdienst van Carlo op Zweinstein was prachtig. Nai had deze van een afstand bekeken. Ze had weinig zin om tussen huilende leerlingen in te zitten die ook nog zogenaamd medelijden met haar toonde. Het was goed zo voor Nai.
De leerlingen van Beauxbatons en Klammfeld zouden weer terug gaan. Op het binnenplein werd uitbundig afscheid genomen. Kai en Benno hadden een aantal adressen van de dames van Beauxbatons gekregen, tot hun grote vreugde. Nai zag Harry, Ron en Hermelien staan en besloot naar hen toe te gaan.

"Nai, ik heb je eigenlijk nooit bedankt voor wat je deed met Kreck. Je bent een sterke heks" begon Harry vrijwel direct. "Waarom volgde je hen?" Vroeg Hermelien.
Nai haalde haar schouders op "Voorgevoel. Alles wel oké met jullie?"
De drie knikten. Nai wendde zich tot Harry. "Kan ik even apart met je praten?" ze liep naar een stukje verderop.
"Harry, is Voldemort echt terug?" begon ze. Harry knikte "ik zag hoe Pippeling hem terug haalde Nai. Hij is terug, en sterk". Nai haalde diep adem.
Harry hield zijn handen op haar schouders. "Er zal veel veranderen. Er komen donkere tijden"
"En mijn wraak op Peter Pippeling zal gebeuren, geloof mij maar" sprak Nai vastberaden. Ze glimlachten even naar elkaar. "Tot volgend jaar Harry" Nai maakte zich los en ging terug op zoek naar Benno en Kai.

Ze zag dat ze langs Draco af moest lopen, die afscheid nam van een aantal leerlingen van Klammfeld. In de hoop dat hij haar niet zag, probeerde ze langs te lopen. Helaas, zonder succes. Hij greep haar arm.
"Je hoeft niks terug te zeggen. Je hoeft mij niet aan te kijken. Ik vraag alleen of je wilt luisteren" Nai bleef staan, wachtend op wat hij te zeggen had.
"Ik had een leuk jaar met je. Het is niet zo gelopen zoals ik had gehoopt. Er zijn fouten gemaakt waarvan ik hoop die ooit recht te zetten. Wat ik voornamelijk hoop is dat je ooit weer iets tegen mij zegt. Ik mis je"
Nai keek hem een aantal seconden aan. Ergens miste ze hem ook. Zijn ogen, maar ook het lachen samen met hem. Ze kon alleen nog altijd niks uitbrengen. Hij had de kans om haar pijn te doen en dat heeft hij gedaan. Nai kon dit nu nog niet. Ze draaide zich om en liep verder naar Benno en Kai.

Hopelijk werd volgend jaar beter. Ze was helemaal klaar ermee. Nai wilde maar een ding deze vakantie, rust.