Timeturner/tijdverdrijver

Boek 5, Vertrek

Nai schrok toen ze haar ogen opende en zag dat ze niet alleen was. Ze had zo vast geslapen dat het haar was ontgaan dat Draco Malfidus bij haar sliep. Hij sliep nog altijd. Zijn blonde haar zat warrig, zijn ogem vredig dicht, zijn ademhaling rustig. Het was fijn om naar te kijken.

Het voelde goed, maar ook vreemd. Nai had niet het idee dat Draco nu een spel met haar speelde, maar dat hij het serieus meende. Toch had ze dit een aantal maanden geleden niet voor zich kunnen zien.
Haar gevoelens werden steeds sterker voor Draco. Ze kon niet meer ontkennen dat ze er al die tijd waren geweest, maar nu alleen nog maar meer zijn.

Voorzichtig sloop ze het bed uit, opzoek naar haar kleren. Ze had gewoon les vandaag, gelukkig pas later op de dag. Toen ze haar kleding had keek ze nog snel of Draco nog sliep. Zolang hij slaapt, kon zij zich rustig omkleden.
Ze trok haar slaapkleding uit en zo snel mogelijk haar ondergoed aan. Weer keek ze om, Draco slaapt nog steeds.
Voorzichtig trekt ze haar panty aan en vervolgens haar zwarte rokje eroverheen.
"Dit is plezierig wakker worden"
Shit, ze stond nog altijd in haar BH, en hij was wakker. Snel trok Nai haar groene trui aan voordat zij zich omdraaide naar hem.
"Hoelang ben je al wakker?" Fronste ze.
"Net lang genoeg om te kunnen zien dat je ondergoed met elkaar matcht"
"Goed om te horen, dat was niet de bedoeling"
Draco ging grijnzend rechtop zitten. Zijn handen wreven door zijn haren waarna hij haar kamer nogmaald bekeek.
"Nog steeds ongelofelijk"
"En ik ben er trots op ook. Hoelaat heb je les?"
"Derde blok pas maar-"
Er ontstond schok op zijn gezicht.
"Maar?" Nai ging naast hem zitten.
"Omber, hoe laat is het?!"
Hij vond haar klok op de muur. Kwart voor negen.
"Ik moet om 9 uur bij Omber zijn!" Hij sprong weliswaar het bed uit en raapte zijn kleding bij elkaar. Nai besloot zich maar om te draaien, terwijl hij vliegensvlug zich omkleedde.

Draco sprintte naar de deur, maar stopte vlak ervoor. Hij draaide zich om naar Nai, die hem fronsend bekeek vanaf haar bed. Nu zag Draco pas goed hoe goed Nai er nu uit zag. Hij liep op haar af en leunde over haar heen.
"Geloof je mij als ik zeg dat ik nog langer had willen blijven?"
Nai grijnsde. "Omber is belangrijker, ik snap het"
Draco's gaf een kus op haar voorhoofd. "Tot later schoonheid"
Hij liep voorzichtig haar deur uit, waarna hij een sprint trok naar het kantoor van Omber.

"Meneer Malfidus, is er een reden voor dat uw hemd verkeerd geknoopt is. En uw haar vrijwel niet aantoonbaar" Omber bekeek Draco van boven tot onder.
"Mijn excuses professor, het zal niet meer gebeuren" terwijl hij zo snel mogelijk alles probeerde te fatsoeneren.

Nai stapte haar kamer uit nadat ze haar haren in orde had en haar spullen had gepakt. Het duurde niet lang voordat ze een grijnzende Kai en Benno op de bank zag.
"Morgen, vergadering jullie?" Fronste Nai.
Benno en Kai keken elkaar aan.

"We waren al vrij vroeg naar beneden aan het lopen, toch Benno?"

"Ja nee precies Kai. En we zagen je deur open gaan en toen dachten we nog dat jij ook al vroeg op was"

Nai voelde het al aankomen.

"En toen dachten Benno en ik nog verbaasd dat sinds wanneer jij blond haar hebt"

"Máár dat was niet onze Nai die uit haar kamer kwam"

Nai hield bij ieder een hand voor hun mond.
"Oké, duidelijk! Niet zo hard!"

Kai en Benno barstte beiden uit van het lachen.
"Nai, hoe dan? Wat is er gebeurd?" Vroeg Benno, nadat hij klaar was met lachen. Nai ging in de grote stoel zitten.
"I-ik weet het niet. Het gebeurde in de bibliotheek tijdens strafwerk en ja-"
"Wauw! De verklikker van Omber hield zich gewoon niet aan haar eigen afstandregel!" Grinnikte Kai.
Nai hield haar vinger op haar mond, gebarend dat ze stil moesten zijn.
"Er is niks gebeurd als jullie daar aan denken. Hij heeft alleen bij mij geslapen"
"Kon hij zijn eigen bed niet meer vinden" grapte Kai.
Nai moest er van blozen. Kai en Benno waren heerlijke vrienden, maar zo vreselijk af en toe. 

Ze hadden beloofd het niemand te vertellen. Nai wist zelf nog niet eens hoe het zat tussen Draco en haar, dus niemand hoefde ook maar iets te weten.

Die avond tijdens het diner merkte Nai op dat professor Perkamentus er niet was. Normaal zat hij aan het hoofd van de tafel vooraan, zijn afwezigheid viel daardoor direct op. Sneep kwam vanuit de grote deur met grote passen naar binnen gelopen, op Kai af. "Meneer Westerne, volgt u mij" Kai had geen tijd om vragen te stellen, Sneep beende alweer weg.
"Succes Kai" fluisterde Nai nog snel. Kai was de deur nog niet uit, of Omber stond al vooraan de grote hal kuchend voor aandacht.

"Vanwege een onderzoek van het Ministerie is Albus Perkamentus geschorst als hoofd van Zweinstein. Vanuit het Ministerie zal daarom ik, Dorothea Omber, zijn taken overnemen"

Op een aantal juichende zwadderaars na, bleef het stil. Dit was onmogelijk, Perkamentus mocht niet weg. Perkamentus zorgde voor veiligheid. Perkamentus zorgde voor de studenten die te hard door Omber werden aangepakt.

Professor Perkamentus zorgde voor onder andere professor Westerne.

Nai haar blik viel terug op Kai, die de zaal nu uit stormde. Ze sprong op om hem achterna te gaan. Al snel vond ze hem, Sneep en professor Westerne buiten. De koffers stonden wederom ingepakt.

"Nee! Ma nee!" Kai hield haar stevig vast.

"Het komt goed lieverd. Ik stuur je brieven en ik zie je met kerst. Het is goed"

Sneep hield Kai bij zijn schouders vast. "Succes Severus, let op mijn jongen"

"Natuurlijk Sophia, succes"

Sophia Westerne, haar moeder, nu weer ver van haar weg. Haar ogen vielen op Nai, die angstig op afstand stond.

"Nai liefje, houd vol. Je bent sterk, je kan dit"

Nai holde naar haar toe en greep haar beide handen. Haar moeders handen, die ze zo mist.
"Vindt alstublieft mijn oom Jimmy. Laat hem u helpen" smeekte Nai.
Professor Westerne glimlachte naar haar. "Geen zorgen, het komt goed met mij. Tot ziens"

Ze verdwijnselde met al haar spullen. Degene die ze eindelijk dichtbij had, was nu weer ver weg.

Nai nam Kai over van Sneep, om samen met hem naar de Zwadderich afdeling te gaan.

Nai was niet klaar met Omber. Ze zou haar het leven als schoolhoofd zuur maken.