Timeturner/tijdverdrijver

Transfiguratie

Het Grimboudplein was niet meer Nai haar thuis. Niks meer was Nai haar thuis.
Al sinds het vertrek van Zweinstein voelde het voor Nai alsof ze alleen nog maar op de vlucht was. Niet alleen op de vlucht voor Dooddoeners, maar ook voor haar eigen gedachten.

Toen Nai en Jimmy aankwamen op het Grimboudplein was het een fractie van een seconde voordat een drietal Dooddoeners voor hun neus stonden. Jimmy wist hen te verslaan, en met Nai op de vlucht te gaan. Het enige dat ze hoorde was "Westerne"
Ze wisten precies wat de Dooddoeners kwamen doen.

De familie Wemel wist hen in veiligheid te brengen. Hun huis was omringd door leden van de Orde en het Ministerie. Geen enkele Dooddoener zou in de buurt durven te komen van het huis van de Wemels.

Nai bekeek al zittend in het gras hoe de bruiloft van Bill Wemel samen met Fleur Delacour werd geregeld. Ze begreep er niks van. Hoe kon men denken aan trouwen in tijden zoals deze. Fleur vertelde haar persoonlijk dat dit juist voor hen de tijd was. In de donkerste tijden zou liefde alsnog overwinnen.

Liefde.

Nai had het voorlopig wel even gehad met liefde. Ooit voelde zij zich ook zo ontzettend naief als Fleur. Bij de gedachte alleen al dat liefde Draco kon weerhouden van zijn opdracht, kreeg Nai al een steek in haar maag.

Ze had zich wel eens afgevraagd hoe het met hem zou zijn. Het laatste bericht dat ze over hem had gelezen was dat zijn vader was ontsnapt uit Azkaban. Had hij toch nog zijn zin gekregen.

"Ook al geen feeststemming?" Harry plofte naast haar in het gras.
"Natuurlijk wel. Ik word achterna gezeten door een stel Dooddoeners, ik kreeg gevoelens zelfs voor een Dooddoener en dacht dat ik hem kon veranderen. Ik heb wel zin in een feestje"
Harry lachte om haar opmerking.

"Ik wil op zoek gaan naar Gruzielementen" begon hij uit het niks.
Nai keek fronsend omhoog naar de blauwe lucht.
"Dat is een lange zoektocht" zei ze zacht.

"Maar niet onmogelijk. Die avond had ik er al een gevonden en vernietigd met Perkamentus. Ik moet de rest vinden en ook vernietigen"

Nai knikte instemmend.

"Op die manier kun je een eind maken aan Voldemort? Ervoor zorgen dat hij echt verdwijnt?"

"Precies. Wij hebben jouw hulp nodig"

Nai's fronsende blik viel van de lucht naar Harry.

"Wij? Mijn hulp?"

"Ron, Hermelien en ik. Ik ga je niet vragen om mee te gaan. Sterker nog, dat wil ik niet omwille van jouw veiligheid"

"Je bedoelt jullie veiligheid. Iedereen is op zoek naar mij"

Harry krabte ongemakkelijk aan zijn haar.

"Ook dat. Iemand moet op Zweinstein de touwtjes in handen hebben"

Nai haar ogen sperde groot.

"Je wilt dat ìk terug ga naar Zweinstein?! Harry, Sneep is nu het schoolhoofd. Het stikt er van de Dooddoeners"

"Weinig mensen weten wie je bent. Zelfs ik ben niet zeker over wie jij bent. Ik heb gezien wat je met die ketting kunt doen"

Nai hield haar ketting vast. Haar ketting heeft haar de laatste keer ook van Dooddoeners weten te redden. Ze zal deze nu meer dan ooit nodig gaan hebben.

"Goed dan. Wanneer gaan jullie?"

Harry bekeek bedenkelijk in de richting waar de grote feesttent nu op stond.

"Na het feest"

》

Nai bleef even voor de spiegel staan. Haar reflectie was een meisje met lange bruine krullen, fel blauwe ogen en een donkergroene jurk uiteenlopend tot net boven haar knie. Haar zwarte hakken met een riempje om haar enkels maakten het plaatje af. Een meisje dat eruit zag alsof ze klaar was om te feesten.
Nai was klaar om naar het trouwfeest te gaan, niet om te feesten.
Haar ketting trouw om, greep ze nog een keer vast.
Anderen van Nai laten vervreemden zal nu nog meer gebeuren dan ooit. Soms had ze gewild dat ze zichzelf kon vervreemden. Alles kon vergeten wat ze had meegemaakt met Draco.