Timeturner/tijdverdrijver

Boek 6, Niemand weet

"Het is jouw opdracht Nai. Zo heeft ieder zijn of haar eigen opdracht dit jaar. Teveel bemoeienis zorgt voor verwarring"

"Maar professor Perkamentus, Jimmy zal door blijven vragen"

"Beperkte informatie is ook informatie. Draco is voor hem niet onbekend toch"

"Nee hij weet wel iets. Professor, ik weet niet of ik dit wel kan. Andere jaren is het ook niet gelukt"

"Je hebt meer veranderd dan je denkt Nai. Zoals Harry al zei, is liefde sterker dan welke bezwering dan ook"

Perkamentus had het Nai niet gemakkelijk gemaakt. Draco in de gaten houden en op hem inspelen was voor Nai waarschijnlijk de moeilijkste opdracht ooit. Moest ze nou haar gevoelens opzij zetten, of juist niet?

Zoals beloofd, weet Jimmy wel iets. Jimmy weet dat Nai een oogje in het zeil moest houden, bij iedereen die zich ook maar verdacht gedraagt. Meer dan dat wist hij dan ook niet.

Nai haar onderarm jeukte meer dan ooit van te voren. Ze kreeg het onder controle, maar er waren ook tijden dat ze het niet kon harden. Alsof haar arm kon aangeven wanneer Voldemort iets van plan was.

"Dus, we gaan eerst naar de familie Wemel. Daarna gaan we allemaal samen naar de Wegisweg. Ga nergens alleen naartoe, neem altijd iemand mee" Jimmy had deze preek al tien keer gegeven. Hij bleef maar angstig dat iemand van de Dooddoeners haar zou grijpen en mee zou nemen naar Voldemort.
"Nu weet ik het wel! Kom op, ik wil gaan!"
Binnen een fractie van een seconde stonden ze voor het grote huis van de familie Wemel. Nai en Jimmy stapte samen naar binnen.

"Onze favoriete zwadderaar!" Een grijnzende Fred begroette Nai met een brede grijns.
"De enige leuke zwadderaar" maakte George af.
Nai en Jimmy werden door iedereen vriendelijk begroet, behalve Harry.
"Wij moeten praten" bracht hij alleen uit tegen Nai, waarna hij weer naar buiten liep. Nai volgde hem.

"Ik heb je nog niet kunnen condoleren met Sirius, Harry"
"Bedankt. Nai in het Ministerie zei Voldemort een aantal dingen over jou en Jimmy, wat betekende dat?"

Nai had zich niet beseft dat Harry dit had gehoord.

"Ik weet het niet Harry, echt niet. Ik ben het zelf aan het uitzoeken en-"
"Jimmy Westerne? Dezelfde achternaam als-"
"STOP! Harry dit zijn familiezaken! Ik wil niet dat jij er tussen zit! Laat mij dit zelf uitzoeken!"
Nai maakte zichzelf woedend, zo kon ze geloofwaardig overkomen. Harry hoorde zich hier ook niet mee te bemoeien.

"Goed dan, ik heb genoeg aan mijn hoofd. Maar Nai, ik wil weten wat hier allemaal achter zit"
"Ik ook! En dat zijn mijn zaken! Als ik zelf iets weet, dan hoor je het wel"
Harry gaf alleen een knik, verder geen woorden. De spanning was om te snijden, maar Nai moest Harry buiten haar zaken laten.

De volgende dag waren Nai en Jimmy samen met de familie Wemel, Harry en Hermelien op de Wegisweg. Fred en George hadden hun eigen winkel geopend. De "Tovertweelings Topfopshop" was ondanks de donkere tijd een doorslaand succes.

Nai had er Zwijmelbezweringen gekocht, die een ander een half uur realistisch konden laten dagdromen. Kon ooit van pas komen.
Liefdesdranken hadden het meest succes. Nai twijfelde om deze te halen, om eventueel op Draco te gebruiken. Ze bedacht zich, dat ze ook wel zonder dat kon. Terwijl ze daarover nadacht, zag ze uit het raam Draco langs de winkel lopen.

Jimmy was duidelijk geweest, ze mocht nergens alleen gaan. Dit was nu wel haar kans om haar opdracht te beginnen. Ze sloop naar buiten.

Op haar manier sloop Nai Draco achterna. Hij liep de Verdonkeremaansteeg in, waardoor Nai bijna zeker wist waar hij naartoe zou gaan. Er liep iemand naast hem, een vrouw. Nai had vrijwel snel door dat dit zijn moeder moest zijn, Narcissa.
Nai klom de brandtrap op en sprintte over de daken naar het dak van Odius&Oorlof. Daar moest Draco wel naartoe gaan.
Vorig jaar deed ze dit nog samen met Draco, in de sneeuw. Ze beloofde dat wanneer er tijd vrij zou zijn, deze voor hen samen was. Iets in haar wist dat ook dit jaar vrij weinig tijd zou zijn.

Nai gluurde over het dak heen naar beneden. Daar voor de deur stond hij met Narcissa. Niet veel later zag Nai dat Bellatrix en Fenrir zich met hen samenvoegden.
Draco zag er slecht uit. Hij was al wit, maar dit leek nu meer grauw. Het zachte dat ze ooit in zijn ogen zag, was nu compleet leeg. Dit was niet de Draco zoals zij hem kende, hij was kapot van binnen. Ze zag hoe ze samen Odius&Oorlof binnen gingen. Vanaf het dak kon Nai een raam naar binnen kijken, ze zag hen samen staan. Draco sprak niet, hij luisterde alleen maar.

"Nai?!" Ze schoot bijna omhoog toen haar naam werd geroepen. Harry, Ron en Hermelien kropen vlak achter haar.
"Ssh!" Siste ze.
Ze kwamen naast haar gekropen, fronsend naar zowel haar als het raam.
"Wat doe je hier?" Fluisterde Ron.
Nai wees voorzichtig naar het raam. "Kijken wat er gebeurd. Blijf laag en wees stil"

Nai kon niet zien waar iedereen binnen naar stond te kijken en wijzen. Ze werd woedend van binnen toen ze Bellatrix beter kon zien.
"Bukken!" Siste Hermelien, waarna Ron Nai's hoofd naar beneden duwde.
Fenrir had hen bijna gezien, de gordijnen gingen dicht.

"Dat was vast en zeker niet even vrolijk winkelen samen" mompelde Harry. Nai ging met hen samen van het dak af, terug naar de Fopwinkel. Nai wilde Draco eigelijk nog een keer zien. Ze wilde dat hij haar zou zien, zoekende naar Draco's reactie.
"Als Jimmy iets vraagt, zeg tegen hem dat ik nog iets moest halen"
Nog voordat Nai reactie had sprintte ze al weg. Terug de daken op, zoekende naar Draco.
Tot haar verbazing stond Draco nu in zijn eentje voor de deur van Odius&Oorlof. Zijn moeder, Bellatrix, niemand was te bekennen. Hij staarde voor zich uit, naar het dak tegenover hem. Dat dak moest Nai hebben.

Ze was tot de overkant gekomen. Het scheelde nog maar één sprong. De afstand was ver, Nai wist dat ze een lange aanloop moest hebben om tot daar te komen. Deze nam ze, en met een knal kwam ze op het dak terecht. Nai bleef op de grond liggen, hopend dat niemand haar zou zien. Voorzichtig tilde ze haar hoofd op om te zien of Draco er nog stond. Hij was er nog, maar niet meer met zijn focus op dat dak. Zijn gezicht was begraven in zijn handen. Nai moest zijn aandacht hebben. Nai moest weten of Draco nog iets in haar zag.

Nai greep een kleine steen en bekeek deze aandachtig, goed genoeg. Ze mikte op Draco's handen, en verbazend genoeg kon ze deze raken. Zijn gezicht kwam tevoorschijn. Zijn grauwe huidskleur kwam nog beter naar voren door zijn witblonde haren. Draco keek omhoog, en vond Nai haar ogen. Nai kende zijn ogen niet meer. Dat waar ooit zoveel in zat, zoveel verschillende emoties, was nu leeg. Toch bekroop haar het bekende gevoel. Ongeacht wat zijn blik was, Nai voelde zich week worden van binnen alleen al door hem te zien.

Draco zijn grauwe kleur trok voor even langzaam weg toen hij haar zag. Nai kon een kleine glimlach naar hem niet onderdrukken. Het duurde even, maar ook zijn lippen krulde in de hoeken omhoog tot een glimlach. Vanaf dat moment wist Nai het, Draco was haar niet vergeten. De deur achter Draco ging open, Narcissa kwam naar buiten gelopen.
Nai dook snel weer weg, zij mocht haar niet zien.
"We gaan Draco" hoorde Nai haar nog zeggen, gevolgd door snelle voetstappen.

Nai keek nog een laatste keer naar beneden, waar ze naartoe liepen. "Draai je om" fluisterde ze in zichzelf. Alsof Draco haar kon horen, keek hij nog een keer over zijn schouders. Ze vonden elkaar weer, alleen was zijn grauwe kleur weer terug. Nai zag hoe Draco binnen een seconde weer verdween, samen met zijn moeder.

Nai wist dat ze haar gevoelens niet hoefde te spelen voor haar opdracht. Ze kreeg het nog steeds warm van hem, ook al leek hij niet meer op de Draco Malfidus die ze ooit kende.