Timeturner/tijdverdrijver

Boek 2, valentijn

"Geen zorgen Severus, ik breng haar voor bedtijd thuis". Nai stond al geheel klaar buiten de poort van Zweinstein. Eerste kerstdag, en Jimmy was haar al komen halen. Professor Sneep was niet geheel een voorstander, aangezien het tegen de regels was van Zweinstein. Of met familie of op Zweinstein, beiden was vrijwel niet mogelijk. "We zullen zien hoeveel jaren ze al terug of vooruit is geweest met jou" sprak hij killetjes naar ome Jimmy. Jimmy zwaaide nog eens naar professor Anderling, boven aan het raam. Samen liepen Nai en haar ome Jimmy door de sneeuw naar Zweinsveld. "Volgend jaar mag je de eerste keer zogenaamd alleen hierheen Nai. Eerst met de professoren. Als je laat zien dat het goed gaat, kun je alleen gaan" vertelde ome Jimmy. Nai was geheel opgewonden "Wat is allemaal in Zweinsveld?". Jimmy benoemde vanalles. De beste snoepwinkels, fopwinkels en voor als ze wat ouder zou zijn, de drie bezemstelen. "Ik heb daar al heel wat boterbiertjes achter mijn kiezen gewerkt. Wat heb ik daar prachtige herinneringen aan. Misschien ga ik straks die nog eens herbeleven" , "Neem mij mee! Kom dat samen doen!" Smeekte Nai. Jimmy begon te lachen "Even een paar jaar wachten, dan drinken we samen boterbier. Nu eindigen we daar vandaag voor pompoensap". Jimmy liet al zijn streken zien die hij vroeger uitspookte in Zweinsveld. Hoe hij, zonder magie, men voor de gek kon houden. Hoe hij, met een tikkeltje magie, de chocokikkers kon stelen. Nai had een geweldige dag. Zoals beloofd, eindigden zij bij De Drie Bezemstelen. "Het was geweldig Jimmy" giechelde Nai en nam een flinke slok pompoensap. Jimmy knikte instemmend tijdens zijn slok. Hij keek vervolgens met meer ernst in zijn ogen. "Is het nog gelukt met het dagboek Nai?" Vroeg hij plots. Nai knikte. "Al voor de kerst laten verdwijnen. Nou ja, verstopt. Niemand kan het vinden" zei ze direct toen Jimmy fronste. Ze vertelde het verhaal waar en wanneer ze dit had gedaan. Harry kwam ter sprake "Ome Jimmy, het was echt niet mijn bedoeling dat Harry zo voor mij zou vallen". Jimmy schudde zijn hoofd en nam nog een slok "Is ook niet erg, bewaar gewoon afstand. Ooit valt hij voor het meisje dat voor hem is". Nai begon aan zichzelf te twijfelen. Harry was niet voor haar bestemd, wie wel? De jongen uit haar visioenen? "Jimmy, vind ik ooit de jongen die voor mij bestemd is?" Jimmy schudde zijn hoofd. Nai werd er bedroefd van, maar ook weer niet. Het zou haar vooral afleiden. "Jij bent voor hém bestemd Nai, hij niet voor jou. Je bestond nog niet in zijn wereld, weet je nog? Nu dat je bent gekomen betekent dat- dat jij in zijn leven een cruciale rol krijgt" Jimmy pakte Nai's handen. Nai leek het te begrijpen, ze was vooral nieuwsgierig wie dan. "Dat komt nog wel Nai. Geniet eerst hier van, de rest volgt" En dat deed Nai. Ze genoot de rest van de avond samen met haar beste oom.

Zo volgde de volgende feest- en schooldagen. Nieuwjaar vond Nai wederom fantastisch. Magisch vuurwerk was 10 keer beter dan dreuzelvuurwerk. En niets was zo gaaf dan vuurwerk uit je eigen toverstok schieten.

Het was 14 februari. De lessen waren inmiddels voortgezet en het bleef rustig rondom de geheime kamer. Nai was ervan overtuigd dat ze hier een einde aan had gemaakt. Samen met Benno en Kai loopt ze de grote zaal in voor het ontbijt. De zaal is ruim versierd met rondvliegende hartjes en  op de tafels staan bossen met rozen. Nai ziet dat op de tafel van de professoren vlak voor professor Westerne een bos met witte rozen staat. Ze rook eraan en genoot er zichtbaar van. "Ma koopt die elk jaar voor zichzelf" vertelde Kai. "Ze vindt ze fantastisch, geeft aan dat de rozen haar aan iemand doen denken. Ik snap er niks van" Kai gaat verder met zijn ontbijt. Zou er iets van herinnering zijn door de rozen? Zouden de rozen haar aan Nai's vader laten denken? Op dat moment klinkt er een oorverdovende knal, waarna professor Smalhart binnenkomt. "Bedankt aan alle 46 dames die mij een kaartje hebben gestuurd, zeer attent" bulderde hij door de zaal. Nai wist dat een aantal meiden een zwak hadden voor Smalhart, zij vond hem maar vreselijk. Smalhart had besloten iets 'terug' te doen voor de leerlingen. De gehele dag konden studenten een boodschap naar elkaar sturen door middel van 'kleine cupido's', dwergen met opgeplakte vleugeltjes. Nai vond ze iets aandoenlijks hebben, maar meer ook niet. Het was een doodnormale dag en tijd voor haar lessen.