Timeturner/tijdverdrijver

Boek 5, Gelukkig Nieuwjaar

De regels werden alleen maar scherper. Er mochten geen groepsverbanden zijn, niet met meer dan drie over de gang, niet fluisteren, Nai werd gek. Het werd steeds lastiger om de Kamer van Hoge Nood te betreden. Overal liepen verklikkers van Omber, inclusief Draco.

Nai wist Draco tot nu toe wel om de tuin te leiden. Ze wilde niet dat hij erachter zou komen dat zij bij de S.V.P zit met Harry en de rest. In welke staat zou hij zijn? Haar verraden, of toch het haar besparen. Hij was daarin onbetrouwbaar, hoe graag dat Nai hem ook wilde vertrouwen. Draco had al sinds die ene nacht niet meer bij Nai kunnen slapen. Zijn tijd ging naar Omber, haar tijd naar de S.V.P.

Nai kon al niet meer op twee handen tellen hoevaak ze al strafwerk had gehad van Omber. De laatste keer was omdat Nai tijdens de les van Omber knallers uit haar toverstok liet komen. Haar straf, de onderwijsdecreten afstoffen. Sommige straffen werden 'bewaakt' door Draco. Daar kon ze dan wel even van genieten, totdat een van de andere verklikkers erbij kwam. Ze kon de momenten samen met hem missen, nog steeds niet wetende wat er tussen hen zou zijn.

De kerstperiode was al een geringe tijd voorbij. Nai had deze, samen met Jimmy, doorgebracht bij de Orde. Harry, de familie Wemel en Hermelien waren ook daar. Ze kon er ruimschoots van genieten. Jimmy had professor Westerne ondergebracht bij vrienden, daar was Kai ook.
Niemand wist waar Perkamentus was, ook Jimmy niet. De Orde was druk bezig met het vinden van Voldemort en zijn volgers.

Nai en Jimmy keerden terug naar huis, aan de overkant. Daar zaten zij nog samen voor de haard, genietend van een boterbier. Ze kon met Jimmy genieten van de avonden samen. Jimmy was haar stiekem dankbaar dat ze professor Westerne, zijn zus, naar hem had gestuurd.
"Ah ja, er lag een brief voor jou op tafel" zei Jimmy uit het niks. Nai trok haar wenkbrauw op.
"Draco... Malfidus?" Nai haar hart maakte een sprongetje. Niet alleen omdat het Draco was, maar ook omdat Jimmy het dus had gelezen.
"Jimmy! Dat is privé!"
"Hij viel zomaar open. Maar, Malfidus?"
Nai zakte ongemakkelijk onderuit en nam een slok om moed erin te drinken.
"Ik eh- hij. Ja nou ja-"
"Stop maar, dit zegt al genoeg. Ik weet niet wat ik hiervan moet vinden. De naam Malfidus is bij mij niet populair"
Hij schoof de brief naar Nai toe.
"Hij heeft soms een kant die heel anders is dan die wij kennen. Het is moeilijk uit te leggen"
"Het is dan ook met name zijn vader Nai, dat begrijp ik ook"
Nai opende de brief.

Schoonheid,

Zien wij elkaar nog dit jaar?
Misschien op oudejaarsdag op de Wegisweg? Ik ben dan in elk geval daar.

Ergens hoop ik je dan te zien.
Liefs,
Draco Malfidus

Nai haar ogen gingen voorzichtig van de brief naar Jimmy. "Ik moet zeggen dat de toon in de brief inderdaad anders is dan gewend" hij schenkte zichzelf nog een boterbiertje in.
"Is dat een 'ja Nai je mag gaan?" Nai hield zich vast voor het antwoord. Jimmy had zijn oordeel over de naam Malfidus al klaar.
"Als ik je niet weer moet redden van Lucius Malfidus"
"Ik doe mijn best!"

Oudejaarsdag, Nai stond samen met Jimmy bij de Lekke Ketel. "Oké, ik ben gewoon hier. Niet in de problemen raken, geen onzin en ik zie je hier als de zon bijna beneden is" sprak hij haar streng toe. Nai knikte al rollend met haar ogen.
"Veel plezier, ratje" Jimmy ging zitten aan een tafel, Nai ging de straten in.

Ze kon zich nog herinneren toen ze inderdaad als de rat hier bekend stond. In die twee jaar is ze gegroeid en in elk geval wel iets volwassener. Toch kende ze de straten, daken en trappen nog altijd uit haar hoofd.
"Nai?! Je bent er" haar bekende stem, Draco. Nai draaide zich om en voelde een sprongetje weer van binnen.
"Ik had het gehoopt, maar niet gedacht" grijnsde hij.
"Denken is weliswaar niet jouw sterkste kant"
"Pas op je woorden" er ontstond een grijns op zijn gezicht.
"En anders?"
Hun manier van communiceren. Het bloed onder elkaars nagels vandaan halen, maar er toch van genieten.

Hij liep op haar af, greep met zijn beiden handen haar gezicht en kuste haar volledig uit het niets. Nai wist niet wat haar overkwam, maar wat had ze hem meer gemist dan gedacht. Zijn lippen kwamen los van de hare, zijn ogen die weer die van haar vonden. "Zo krijg ik je wel stil" grijnsde hij.

Die middag was het de Draco die ze het liefst zag. Tikkel arrogant, zelfingenomen maar met de zachte ogen en een lach waarin Nai kon terug zien dat hij ergens van kon genieten.
"Hoe ben je hier gekomen?" Vroeg Nai, terwijl ze beiden de straten afliepen.
"Mijn vader had zaken te regelen. Ik mocht er niet bij zijn. Daarom hoopte ik dat je zou komen, anders had ik alleen moeten uitzoeken wat ik ging doen"
"Dus, ik ben hier om je tijd om te krijgen?"
"Zoiets. Ik heb nooit gezegd dat ik het niet fijn vind om de tijd zo om te krijgen"
In een van de steegjes zag Nai de bekende trap. De trap die naar het dak ging, haar uitvlucht die ze zovaak had gebruikt. Draco zag dat haar oog erop viel.
"Nee Nai, die tijd is geweest" stamelde hij snel. Nai grijnsde zelfingenomen en liep al erop af. Ze klom omhoog, ervaarde de kick weer die ze ooit hier van kreeg.
"Jouw tijd misschien. Mijn tijd niet. Je wilde de tijd toch om krijgen?" Riep ze halverwege.
Ze klom het dak op, haalde diep adem en genoot van het uitzicht. Overal lag er een dunne laag sneeuw, met damp uit de schoorstenen.
Puffend kwam niet veel later Draco erbij.

"Nu je zin? Het is glad, dus we gaan niet spr-"

Maar voordat hij het wist had Nai al de aanloop genomen en stond al op het volgende dak. "Bang?"

Draco voelde dat het glad was. Hij zou zich niet door haar laten kennen. Iedere uitdaging ging hij aan. Hij nam zijn aanloop.

Rent.

Springt.

Belandt op het volgende dag en glijdt Nai onderuit. In de sneeuw, op het dak, liggend naast elkaar proest Nai het uit van het lachen. Hij hield het niet binnen, hij lachte met haar mee.
"Dit gebeurd niet nog een keer" Draco trok haar rechtop, dicht tegen zich aan. Zowel Nai haar wangen als die van Draco waren ijskoud, maar voelden elkaars warmte.
"Draco, wat is dit wat wij hebben?" Nai schrok van haar eigen vraag, maar had de duidelijkheid nodig.

Draco haalde een haar uit haar gezicht.
"Ik weet het niet. Wat ik weet is dat ik je steeds leuker vind. Steeds meer tijd met jou wil doorbrengen"

"Tijd, die wij beiden niet hebben. En de laatste keer kwam er nogal iets.. of meerdere dingen... tussen" Nai raakte teleurgesteld van haar eigen woorden.

"Waarom zoeken we het niet samen verder uit? Als we elkaar vinden, alleen jij en ik. Totdat we het beide zeker weten" Nai kon zich verbazen over deze kant van Draco. Hij leek oprecht dit te menen, serieus met haar te zijn.

"Tijd is kostbaar, dat zegt mijn oom altijd. De tijd die we samen hebben, gebruiken we dan ook?"

Ze voelde de warmte van Draco's lippen op haar voorhoofd, zijn armen om haar heen "Zolang ik ergens ook gewoon maar weet dat jij van mij bent". Nai voelde geen kou meer. Alleen zijn warmte van zijn lichaam, en woorden. Toch zag ze de schemer ontstaan en wist Nai dat ze terug naar Jimmy moest.

Tot Nai's verbazing liep Draco met haar mee tot aan de Lekke Ketel. Jimmy zat nog altijd aan dezelfde tafel, voor het raam. Nai zag hem opstaan om naar buiten te komen.
Nai hoopte toch stiekem dat hij binnen zou wachten.
"Draco Malfidus, ik moet zeggen dat ik was verrast" grijnsde Jimmy, maar stak zijn hand uit om die van hem te schudden.
"Weliswaar ik ook meneer-"
"Gewoon Jimmy is al goed. Jouw vader Draco weet hij-"
"Nee, nee dat weet hij niet. Ik wil ook niet vragen naar zijn goedkeuring nu"
Draco's emotie in zijn gezicht veranderde wederom naar zowel boos als verdriet.
"Dan houd ik mijn mond. Neem afscheid, ik wacht daarachter. Fijne jaarwisseling Draco"
"Ook voor u Jimmy"

Jimmy liep een heel stuk verderop. Hij begreep eindelijk eens wat Nai nu echt wilde. "Jouw oom is helemaal niet zo arrogant als dat mij werd verteld"
Nai haalde haar schouders op. "Soms wel, maar ik kan geen betere oom wensen"
Ze wilden geen afscheid nemen. Nai vond ook nu dat tijd kostbaar was.
"Ik zie je over een paar dagen. Ik wil die tijd dan met je hebben"
Zonder enige woorden drukte nu Nai haar lippen op die van Draco. Ze moest zijn lippen nu nog eens voelen. Ze wilde de tijd nu benutten.

"Gelukkig nieuwjaar alvast, schoonheid"