Timeturner/tijdverdrijver

Boek 6, Ochtenden

Ze gaf aan hem toe. Dit is wat Nai wilde horen, van hem moest horen. Al die keren dat Nai zich door hem in de steek gelaten voelde, waren nu verklaard.

Voor even maakte het haar niet uit.  Nu dat ze met hem in een hoekje van de Kamer van Hoge Nood lag, dicht tegen hem aan, maakte haar niks meer uit. Het maakte Nai niet uit dat hij een Dooddoener was, dat hij ergens gebroken was en nu vooral bang voor wat er komen gaat. Zijn opdracht, Perkamentus vermoorden.

Zijn vingers streelden over haar blote schouders. "Je bent gewaagd Nai Dracota. Misschien zelfs wel een beetje gestoord" hij gaf een kus op haar hoofd.
"En dat is iets wat jij nodig hebt Draco Malfidus"
"Klopt"

"Ik wil je vaker zien Nai. Ik wil meer tijd met jou hebben" Draco hield Nai nog dichter tegen zich aan.
"Je moet voorzichtig zijn, heeft Sneep gezegd" Nai's hand ging over zijn borstkas.

"Ik weet niet of wij in de toekomst tijd hebben voor elkaar. Daar wil ik nu gebruik van maken, nu dat jij dit weet"

"Wat weet ik dan Draco? Ik weet dat jij je hier al maanden schuil houdt, met die kast"

"Je weet meer over mezelf soms dan dat ik zelf weet. Zeg hier geen nee tegen"

"Ik zoek jou op" lachte ze zacht.

Draco draaide Nai om op haar rug, bracht zijn lippen naar haar en zoende haar teder. Zijn vingertoppen gingen langs haar lichaam af. Hij kuste Nai vanaf haar nek steeds meer naar beneden.
"Je doet iets met me, ik wordt gek van én op je" zei hij zacht, terwijl hij in haar ogen keek.

"Ssh, ik word er gek van als je mij niet zoent"
Nai trok zijn hoofd weer terug naar haar toe.

》

De ochtend brak aan. Nai opende haar ogen en zag dat ze nog steeds met Draco in de kamer lag. Beiden op een stapel oude kussens, met een groot laken over hen heen, naakt.

Draco sliep nog, diep. Nai merkte vaker op dat wanneer ze de nacht met hem had doorgebracht, hij altijd lang lag door te slapen. Hij had het nodig.

Het voelde goed voor Nai, te goed. Nai wist ook dat er donkere tijden aan zaten te komen. Perkamentus moest van bepaalde dingen weten. Ook het gesprek dat Nai had afgeluisterd tussen Draco en professor Sneep.

Nai bekeek hoe rustig Draco lag te slapen. Ze kon zich vrijwel niet voorstellen dat degene die nu naast haar ligt, ooit de moordenaar van Perkamentus zou worden. Dat hij gekweld is met het teken van de Dooddoeners op zijn arm.

Nai moest hem helpen. Nai moest hem uit de greep van Voldemort halen. Ze wist dat dit niet gemakkelijk zou worden, maar zo kon ze Draco bevrijden. Hij was zichzelf bij haar, en Nai hield van beide kanten.

Voorzichtig probeerde Nai haar ondergoed en jurk bij elkaar te rapen. Draco trok haar terug tegen zich aan. "Nog niet gaan" hoorde ze hem zacht kreunen.
Nai gaf hem een kus op zijn voorhoofd. "Ik ga vanavond terug naar mijn oom voor de feestdagen. Ik moet spullen gaan pakken" fluisterde ze zacht.

Draco trok een pijnlijk gezicht. "Ik moet ook even terug. Na de kerst ben ik weer hier" Nai zag dat het Draco kwetste om weg te gaan.

"Moet ik het zien als een dooddoeners kerstfeest bij jullie?"
"Zeg dat niet"
Gevoelige snaar.

"Wanneer ben je terug Nai?" Draco hield haar nog altijd vast.
"Pas na het nieuwe jaar denk ik"
"Kom eerder terug"
Nai voelde hoe jij zachte tedere kusjes gaf op haar buik.
"Ik doe mijn best, maar moet nu echt gaan" lachte ze, waarna Nai haar kleding terug aan deed.

"Neem je afscheid, Nai?"
Ze gaf hem een snelle kus op zijn lippen. "Ik zoek je op" knipoogde Nai, waarna ze door de deur weer weg liep.

》

"Zoutzuurtjes"
De waterspuwer veranderde in de trap omhoog. Nai keek vlug nog om zich heen, waarna ze de trap beklom.
Nai stapte de kamer van Perkamentus binnen, waarbij ze een vriendelijke groet van Felix de feniks kreeg.

"Klaar om kerst te vieren?" Glimlachte Perkamentus vriendelijk.
"Voor het eerst had ik liever hier willen blijven" zuchtte Nai.
"Wat liefde wel niet met iemand doet"
"Lief- pardon?"
"Niet iedereen komt in de vroege ochtend met een feestjurk en hoge hakken door de gangen geslopen"

Nai voelde dat ze rood werd. Hoe kon Perkamentus dat nu hebben gezien?

"Professor, wat is professor Sneep zijn aandeel?"
"Hoe bedoel je?"
"Ik luisterde hem met Draco af. Iets met een onbreekbare eed, en hij moest hem beschermen"
"Ach, juist ja. Sneep zijn rol staat even buiten die van jou Nai, niet zo druk om maken"

Nai ging in de stoel tegenover Perkamentus zitten.
"Het gaat niet goed met Draco professor. Hij gaat hier aan onderdoor. Ik moet hem hier los van zien te maken"
"Draco is trouw aan zijn familie, en dat siert hem. Voldemort heeft helaas de regie over hen"

Nai sprong op uit de stoel en ijsbeerde door de kamer.

"Ik moet hem hier toch voor kunnen behoeden? Ervoor zorgen dat hij veilig is?"

"Jouw aanwezigheid zorgt bij hem al even voor veiligheid"

"Professor ik weet nu heel veel. Er staat een kast in de kamer, hij moet er iets mee. Hij wilt mij niet vertellen wat"

"Een kast zeg je? Misschien moet ik in zijn afwezigheid daar maar een bezoekje brengen"

"Maar, u mag niks weten professor! Ik heb beloofd dat ik-"

"Ik weet niks Nai. Alleen dat er waarschijnlijk kussens en een deken liggen" hij knipoogde naar haar.

Nai bloosde wederom. Ze gaf hem een dankbare knik, waarna ze nog een keer terug ging naar de kamer van Hoge Nood.

》

Draco bestudeerde druk de kast. Hij bekeek of alles op zijn plek zat, er niks ontbrak. Nai trok zijn aandacht er vanaf.

"Dat is wat anders dan dat sexy jurkje" grijnsde hij.

Nai bekeek haar oversized trui met panty. "Het is niet altijd de tijd voor sexy jurkjes"

Draco hield haar even vast.
"Ik wilde vragen of je mij kunt schrijven, maar doe dat toch maar niet" zuchtte hij.

"Je bent goed in mij te vinden. Schrijf mij en dan weet ik wanneer je terug bent"

"Ik doe mijn best. Ga nu maar, voordat ik je weer een nacht hier wil houden"

Hij kuste haar nog een keer zacht en teder. "Dag schoonheid"