Timeturner/tijdverdrijver

Boek 2, De Geheime Kamer.

Nai zocht daadwerkelijk de hele school af. Ieder lokaal, alle toiletten, binnen en buiten. Nergens kon ze Ginny vinden. Harry, Ron en Hermelien konden het haar ook niet vertellen, ze wisten het niet. Nai had haar hoop gevestigd op de Zwerkbalwedstrijd van Griffoendor tegen Ravenklauw. Ginny zat in Griffoendor, ze ging vast en zeker kijken. Nai zocht de gehele tribune af, waarom zag ze Ginny niet? Ze ging zitten, in de hoop dat Ginny zou komen. "Misschien is ze samen met Hermelien? Die is er ook nog niet" vertelde Ron. Nai zag alle spelers het veld opkomen, alleen ging niet veel later professor Anderling het veld op. "De wedstrijd is afgelast!" Riep ze. Er ontstond een hoop verontwaardiging. "Harry Potter en Ron Wemel, volg mij alstublieft". Ron stond met knikkende knieën op "Zitten we in de problemen?" stamelde hij. Alle studenten verlieten de arena en werden opgedrongen om naar hun leerlingenkamer te gaan. Nai zat onrustig in de zetel, waar was Ginny al de gehele dag? "Nai!" Benno kwam roepend binnen "Die Griffel van Griffoendor hebben ze gevonden! Ook versteend! Én er was ook de klassenoudste van Ravenklauw bij! Twee in een keer!". Nai schrok. Ginny had de kamer wederom geopend. Ze werd boos maar ook bang tegelijk. Martin Vilijn zou iets doen, en Ginny daarvoor gebruiken. Nai stormde de ruimte uit en de gang op. Ze zag niemand meer. Ze moest ervoor zorgen dat ze ongestoord de ruimte van Griffoendor in kwam. Nai sloop door de kerkers langzaam naar boven. Ze is bijna bij de tweede verdieping, als ze een rode schim in haar ooghoek ziet rennen. Ginny. Nai trekt een sprint erachteraan. Ze ziet Ginny naar het meisjestoilet rennen. Nai stormt naar binnen en ziet Ginny in een hoekje fanatiek schrijven. Jammerende Jenny was zelfs stil in een hoek gedreven. Nai stapte voorzichtig dichterbij. "Ginny, dit hebben we al eens eerder gehad" fluisterde Nai. Ginny bleef schrijven. Het leek wel alsof hoe dichter Nai kwam, hoe harder Ginny schreef. "Ginny. Ginny geef mij het dagboek maar" Nai strekte haar hand naar het boek. Met een gil sprong Ginny op en gooide het boek naar de andere kant. "SNAP HET DAN!" gilde ze naar Nai. Nai bleef verstijfd staan, met haar ogen het boek volgend. Ginny begon te huilen. "Ik heb het gedaan Nai. Ik versteende iedereen. Ik schreef met bloed op de muur. IK!" Nai zag hoe Ginny instortte op de vloer. Langzaam liep ze op Ginny af. "Het is oké Ginny. Het komt goed. Mevrouw Stronk is bezig met het tegengif, iedereen wordt beter" sprak Nai zachtjes. "Nee! Het is niet oké! Hermelien is nu ook versteend! Martin heeft mij dit laten doen, ik heb het gedaan" Ginny sprong op en sprintte naar het boek. Nai probeerde met een duikvlucht haar voor te zijn, maar het was te laat. Ginny sprak ineens in een rare taal, sisselspraak zoals Nai herkende. Nai zag hoe de grote wasbak in het midden begon te verschuiven en er een tunnel ontstond. Nai bekeek het met grote ogen. Vanuit de tunnel zag ze een grote zwarte uiteinde van een slangenstaart naar boven komen, Ginny bij haar voet grijpen en mee naar beneden slepen. "Ginny!" bracht Nai nog uit. Wat ging ze doen? Harry en Ron halen? De professoren? Nee, zij moest dit doen. Nai moest voor verandering zorgen. Nai sprong de tunnel in. Ze vloog met grote vaart naar beneden en landde op een grote stapel botten. Nai raapte een bot op, waarschijnlijk van een rat. Ze gooide het neer en pakte haar staf. "Lumos". Nai hoorde in de tunnel iets kruipen, waarschijnlijk de slang. Ze besloot te rennen om de slang bij te houden. De slang kroop door een grote groenige deur, die weer dreigde te sluiten. Met een duikvlucht kwam Nai er doorheen. Ze stond op en zag dat zij in een grote ronde kamer stond, met overal slangenafdrukken op de muur. Dit moest de Geheime Kamer zijn. Nai ziet nog het uiteinde van de slang door een tunnel gaan, Ginny weerloos achterlatend op de grond. Het dagboek ligt naast haar, roodgloeiend. Nai loopt er voorzichtig op af en probeert het boek op te rapen. Het brandt, en de binnenkant van haar arm begint wederom te jeuken. Het leek alsof er uit het boek een gedaante ontstond, Martin. Nai bleef krabben aan haar onderarm. "Nai Dracota, of Nai Westerne?" Glimlachte hij. Nai deed drie passen achteruit. "Martin, stop hiermee" Martin liep een rondje om Ginny haar lichaam. Hij raakte haar haren aan en glimlachte alleen maar. "Nai, jouw opa had dit ook gewilt. Jouw opa, heer en meester van tijd en ruimte zou anders hier met mij hebben gestaan". "Nee! Mijn oom Jimmy is nu de meester! Rai zal ik nooit mijn opa noemen!" Nai bleef krabben. Wat was dit? Waarom jeukte haar arm weer zo? Martin bekeek haar arm. "Je wordt er een" fluisterde hij, met een grote glimlach. "Wat?" Martin wilde op haar af komen, maar Nai bleef achteruit lopen. "Kom niet in mijn buurt!" Schreeuwde ze. Martin bleef staan en wees zijn stok naar haar "Je bent een schande voor jouw grootvader Nai! Hij was een groot man destijds!". Nai probeerde haar stok in de aanslag te houden, klaar om zichzelf te verdedigen. Dan hoort ze Martin iets in sisselspraak zeggen. De gigantische slang, de basilisk, komt terug uit het gat. Nai wist dat je een basilisk nooit in de ogen moest aankijken, en dus deed ze haar ogen dicht. Het laatste wat ze dan voelt is een harde klap.

Nai kijkt om zich heen. Het is donker, heel donker. Ze ziet gewoonweg niks. Nai twijfelt of haar ogen wel open zijn of niet, zo donker. De jeuk is weg, maar ze kan niet zien wat er op haar onderarm staat. Dan ziet Nai een lichtpuntje en besluit om er naartoe te lopen. "Nai!" Hoort ze. Die stem, die vertrouwde stem. Ze besluit te rennen, en hoort de stem daardoor steeds beter. "Je begrijpt het niet Nai! Ik moet dit doen!" Nai blijft staan. Ze besluit te antwoorden. "Waar ben je? Wat moet je doen?" Geen antwoord. Nai loopt nu langzamer naar het lichtje. "Ik hou van je Nai. Vergeet dat alsjeblieft niet" Nai strekt haar arm uit naar het lichtje.

"Nai, wordt wakker! Wordt wakker!" Ze opent haar ogen en ziet Harry boven haar hangen. Van schrik schiet Nai rechtop. "Martin! De basilisk!" En dan ziet Nai de basilisk voor dood liggen. Even begrijpt ze het niet meer. Harry helpt haar op te gaan. "Het is voorbij Nai. Ik weet het verhaal van Ginny. De basilisk is dood, het boek is kapot" Nai kijkt naar Ginny, die angstig terug kijkt. "Je bent oké" fluistert Nai. Ginny omhelst haar en ze hoort haar snikken. "Het spijt me Nai. Ik heb jou hierin meegenomen. Het spijt me zo" snikt Ginny. Nai klopt op haar rug. "Ik koos hier zelf voor. Het is goed zo".

Alle verstijfde leerlingen waren inmiddels genezen door professor Stronk. Het boek was in bezit van professor Perkamentus, die samen met Hagrid was teruggekeerd. De gehele Zwadderich afdeling was uitermate trots op Nai dat ook zij betrokken was in het Geheime kamer verhaal. "Wauw Nai, dat jij daarachter bent gekomen" verwonderde Kai. De enige die opmerkelijk stil erover was, was Draco. Nai was onderweg voor een laatste controle bij madame Pleister, toen ze hem op de gang zag. Hij was niet alleen, zijn vader stond erbij met.. met dát wat Harry als huis-elf omschreef. Dobby? Nai besloot te schuilen en aan te horen wat er werd besproken. "Blijf buiten dit soort zaken Draco!" Hoorde ze Lucius hem toe bijten. "Heb jij Dobby verteld over mijn plannen?" Nai zag hoe Draco ineen dook. De huis-elf, Dobby, beet op zijn handen. "Nee meester! Meester Draco heeft niets aan Dobby verteld. Dobby heeft u per ongeluk gehoord meester. Stoute Dobby" Nai zag hoe Dobby zichzelf aan zijn oren trok, maar ook nog eens een schop van Lucius kreeg. Nai vond het vreselijk om aan te zien. "Vader, ik wil alleen maar wat u ook wilt! Een betere school en-" "Jij weet niks! Jij houdt jezelf met school bezig en niet met mij! Nu verdwijn uit mijn ogen! Ik moet mezelf bij Perkamentus tonen" Nai zag hoe Draco zich omdraaide en weg liep. Hij liep naar Nai's richting. Ze zag het verdriet in zijn gezicht. "Hey Draco" zei Nai zacht. Draco keek op en recht in Nai's ogen. Nai zag nu nog meer verdriet, dit had ze nog nooit bij Draco gezien. "Dit is normaal" begon hij snel. "Vader heeft het druk" ging Draco verder, schuifelend met zijn voeten. "Grote hal?" Vroef Nai. Draco knikte. Samen gingen ze voor de allerlaatste keer dit jaar naar de grote hal.

Het tweede jaar was nu langzaam afgelopen. De terugreis was vermoeiend, iedereen was moe. De klap van de basilisk had Nai bekaf gemaakt. Eenmaal aangekomen op het station zocht Nai naar Jimmy. Geen Jimmy te bekennen. Plots voelde ze iemand aan haar broek trekken. "Dobby?" Vroeg Nai verbaasd, toen ze de huis-elf zag. Dobby gaf haar een briefje. "Dobby is nu een vrije elf. Dobby zag hoe u met jonge meester Draco om ging. Dobby heeft voor u een briefje van heer en meester Jimmy" Nai opende het briefje.

Lieve Nai,
Het spijt me, ik kan jou dit jaar niet komen halen en voor de zomer meebrengen. Een goede vriend van mij is "vrij" gekomen en ik moet hem vinden en spreken. Ik heb voor jou de meest luxe kamer in de Lekke Ketel. Dobby zal je brengen.
Nogmaals, het spijt me. Hopelijk tot gauw.
Veel liefs,
Jimmy.

Nai baalde als een stekker. Niet bij ome Jimmy zijn. Dobby stak zijn hand uit naar Nai. "Gaat u mee" vroeg hij lieflijk. Nai pakte zijn kleine handje. "Dan kom maar" zuchtte ze.