Timeturner/tijdverdrijver

Boek 7, Gevangenen

De warmte die enkele seconde geleden nog de ruimte vervulde, maakte ruimte voor kille en koude angst. Harten die sneller gingen kloppen bij het opnieuw ontmoeten van elkaar, stopten voor even met kloppen.
Ieders ogen wijd gespreid naar de deur. Daar waar ze bang voor waren, was nu uitgekomen.

Haar zwarte lange haren vielen langs haar witte kille gezicht af. Een gezicht waar een grijns op stond, en twee ogen daarin mee waren aan het lachen.
Achter haar de witblonde lange haren, de kleur die Nai uit duizenden wist te herkennen. Zijn gezicht strak op zijn eigen zoon gericht, die vanaf dat moment geen enkele beweging meer had gemaakt.

"De Heer gaat hier blij mee zijn Draco. Goed werk" siste de stem van Bellatrix door de ruimte.

Nai haar blik viel op Draco. Ergens wist ze het. Ze wist dat zijn medewerking te mooi was om echt waar te zijn. Nai wist niet hoe en wanneer, maar Draco had hen gewaarschuwd dat ze nu hier was.
Zijn blik viel terug op haar, waarbij zijn ogen haar iets probeerde te vertellen. Nai wilde het niet zien of weten, zijn verraad zei haar al genoeg.

"Haal de anderen om hen naar boven te brengen. We roepen de Heer op" Lucius nam de bevelen aan van Bellatrix. Het leek wel alsof hij geen seconde te verliezen had, zo snel ging hij weer naar boven.
"Draco, blijf hier en let erop dat ze nergens naartoe gaan"
Draco gaf er geen respons op. Geen woord, geen blik, helemaal niks. Zijn ogen bleven gericht op Nai, die haar eigen blik van hem had weggetrokken.

Het leek alsof hij wachtte totdat Bellatrix weg was, voordat er iets uit kwam.
"Nai- Nai kijk alsjeblieft naar me. Dit was niet mijn- Nai alsjeblieft!" Aarzelend maakte hij een aantal stappen dichterbij.

"Blijf weg. Ik had het kunnen weten, moeten weten zelfs. Je hebt gewoonweg zitten te wachten totdat je zeker wist wie ik was!" Nai bleef dreigend voor haar moeder en Jimmy staan.

Draco's ademhaling ging steeds sneller.
"Nee.. nee dat is niet waar! Nai ik heb niemand opgeroepen, niemand! Ik wilde jullie hier-" zijn hand reikte naar haar uit.

"Ik zei blijf weg. Kom niet in mijn buurt. Laat je verhaal achterwegen en-"

Sophia greep haar hand vast. "Ik denk dat hij het meent lieverd. Ik denk niet dat hij dit had gewild" sprak ze zacht.

Het bleef even stil nadat ze dat zei. Sophia's ogen vielen van Nai naar Jimmy en uiteindelijk op Draco.

"Draco jongen, ik had zo gehoopt dat je andere keuzes had weten te maken. Je zit nu zo vast, ik begrijp dat je geen kant op kunt"

Draco begon te stamelen bij haar woorden. "Professor.. Westerne het- ik"

"Het is goed. Wat ik nu van je ga vragen is om het voor je te houden dat Jimmy zijn stok heeft. Als je om Nai, mijn dochter, geeft dan lukt je dat"

Jimmy stopte bij die woorden zijn stok weg diep in zijn jaszak.

"Doe de poort dicht. Laat niet weten dat je met ons sprak. Wij regelen de rest"

Draco luisterde naar haar woorden, waarna hij naar buiten liep en de poort dicht deed. Draco's ogen bleven voor heel even naar Nai kijken. Ze keek niet terug, ondanks de woorden van haar eigen moeder.

"Haal de tijdverdrijver van je hals en stop deze in je zak Nai. Laat het aan niemand zien" sprak Jimmy haar toe.

Nai bekeek de tijdverdrijver nog een keer nadat ze deze weg stopte.
De jeuk op haar onderarm overviel haar. Hij is in de buurt. Voldemort was voor hen gekomen.

"Haal ze naar boven. De Heer is verheugd om hen samen te zien" de stemmen van Dooddoeners klonken bovenaan de trap.

"Draco, grijp het meisje"