💔 ចំណងអាពាហ៍ពិពាហ៍ 💔( ចប់ )

ភាគទី62: គ្មានចេតនា !!

Title. 💔 ចំណងអាពាហ៍ពិពាហ៍ 💔

🔥ភាគទី62🔥: គ្មានចេតនា !!

#Enjoy_reading

    « អា៎..អាស៎.. » ជុងហ្គុក ដកដ្ហើមផតពោះនៅ
ពេលដែលថេយ៉ុងថើបបង្អូសពីកញ្ចឹង.កចុះមកដល់ដើមទ្រូងដែលមានសាច់តិចៗ ចុងស្រួចពណ៌ក្រហមបែបសុីជម្ពូរ ធ្វើឲ្យនាយទ្រាំសឹងតែមិនបាន ទើបអោនទៅលេបត្របាក់ដូចជាអត់ឃ្លានមកពីកន្លែងណាមួយយ៉ាងចឹង ថេយ៉ុងក្រេបជញ្ជាក់ប្រៀបដូចជាសត្វឃ្មុំដែលជញ្ជក់យកជាតិផ្អែមពីលម្អងផ្កាមួយទងដែលមានរសជាតិឆ្ញាញ់សម្រាប់សត្វ ហើយវាក៏មិនខុសពីថេយ៉ុងដែលមាននៅពេលនេះដូចគ្នា នាយប្តូរពីរម្ខាងទៅម្ខាងមិនឈប់ ធ្វើឲ្យជុងហ្គុករមួលខ្លួនដូចជាអន្ទង់ត្រូវខ្លាញ់ក្តៅស្រេចស្រង់ខ្លួនរបស់វា ។
    « អាស៎..ឈ៎..ឈប់ទៅ.. » ជុងហ្គុក ព្យាយាមទប់ភាពស្រើបស្រាលដែលបានហូរចូលមកដោយ ថេយ៉ុងគឺជាអ្នកផ្តល់ក្តីសុខឲ្យពេញទី ទោះបីជាមាត់របស់គេបានបដិសេធ តែរាងកាយរបស់គេគឺបានហុចទៅឲ្យថេយ៉ុងមិនតិចនោះទេ ។
    « បើលោកហ៊ានតែធ្វើបន្តទៀតខ្ញុំនិងស្អប់លោកមិនខានទេ » ជុងហ្គុក ប្រញាប់ប្រាប់ទៅនាយជាមុន នៅពេលដែលថេយ៉ុងបានញែកជើងរបស់គេឲ្យចេញ
ពីគ្នាឲ្យមានគម្លាតបន្តិច ហើយប្រញាប់ឃាត់ទៅនាយ តែហ៊ានធ្វើលើសនេះបន្តិចជុងហ្គុកអាចជានិងស្អប់នាយខឹងនាយអស់មួយជីវិតក៏ថាបានដែរ ។
    « ខ្ញុំដឹងថាឯងបដិសេធមិនបានទេយ៉ាងណាក៏ឯងស្អប់ខ្ញុំស្រាប់ហើយ ធ្វើលើសពីនេះតែបន្តិចទៀតវាក៏មិនជាណាស់ណាអីដែេ » ថេយ៉ុង និយាយផ្គើនគេដឹងថាជុងហ្គុកក៏ត្រូវការគេដូចជាគេកំពុងតែត្រូវការឲ្យជុងហ្គុកមកជួយពន្លត់ភ្លើងតណ្ហាមួយនេះដូចគ្នាដែរ រាល់ថ្ងៃនេះជុងហ្គុកក៏ស្អប់គេណាស់ទៅហើយដែរ សូម្បីតែជួបមុខក៏មិនចង់និយាយជាមួយថែមទៀតផង គ្រាន់តែថែមទោសកំហុសមួយទៀតវាក៏មិនច្រើន
ណាស់ណាសម្រាប់នាយទេ ។
    « ថេយ៉ុង..លោកកុំណា..អាក៎… » ជុងហ្គុក ស្រែកស្ទើរតែបែកបន្ទប់ទាំងមូលជាពីរទៅហើយ នៅពេលដែលថេយ៉ុងចាប់របស់រឹងដូចជាដំបងមួយស៊កបញ្ចូលបុកសន្ទះទន់ជ្រាយរបស់គេចូលទៅមួយទំហឹងដោយមិនចេះថ្នមដៃសូម្បីតែបន្តិច ទឹកភ្នែកនៃភាពឈឺចាប់ក៏ហូរស្រក់ចុះមក ឈាមក្រហមស្រស់ក៏ចាប់ផ្តើមស្រក់ប្រៀបដូចជានេះគឺជាលើកទីមួយសម្រាប់ជុងហ្គុកយ៉ាងចឹង ទាំងដែលនេះមិនមែនជាលើកទីមួយហើយក៏រាប់ភ្លេចអស់ទៅហើយ វាក៏គ្មានអ្នកណាក្រៅពីធ្វើជាមួយនិងថេយ៉ុងដែរ ដោយសារតែលើកនេះថេយ៉ុងលេងខ្លាំងជាងរាល់ដងពេកបានជាជុងហ្គុកត្រូវមកហូរឈាមបែបនេះ ។
    « អា៎..សឺត… » ថេយ៉ុង ថ្ងូរងើយក្បាយដោយភាពសុខស្រួលនូវលើគំនរទុករបស់អ្នកដៃទេ ពេលដែលភាពរួមរឹតរបស់ជុងហ្គុករឹតរួមរបស់នាយដល់ថ្នាក់នេះ ក្តីសុខក៏ចេះតែមានមកជាហូរហែរ ដោយនេះគ្រាន់តែជាពេលចាប់ផ្តើមផង ។
    « អ៎ា..ហឹុក..ឈឺ..ឈឺណាស់ » ជុងហ្គុក នៅតែ ស្រក់ទឹកភ្នែកមកមិនឈប់ ពេលនេះកន្លែងសម្ងាត់របស់គេវាឈឺលើសពីរអ្វីទៅទៀត វាឈឺនៅពេលដែលអ្វីមួយបានបុកចេញបុកចូលច្រករបស់គេលឿនដូច
ជាអ្វីបែបនេះ ទឹកភ្នែកក៏នូវតែហូរមកមិនឈប់មិនឈរ គ្រប់ពេលដែលថេយ៉ុងធ្វើបាបរាងកាយរបស់គេ ជុងហ្គុកមិនដែលតដៃម្តងណាទេ គឺគេតែងតែចាញ់គ្រប់ពេល គ្រប់ពេលគឺថេយ៉ុងជាអ្នកឈ្នះដោយមកប្រើកម្លាំងចាប់បង្ខំបំពានលើរាងកាយមួយនេះរហូត 
    « អាស៎..សឺត..» ថេយ៉ុង បិតភ្នែកទទួលយកភាពស្រើបស្រាលពេញទីដែលកំពុងតែឈានចូលមករក អារម្មណ៍ដែលមានក្តីសុខក៏ពេញទីដល់ថ្នាក់ធ្វើឲ្យគេចាប់ផ្តើមទ្រាំលែងបានតទៅទៀត ក្រលែងចង្កេះបោកខ្ទប់ក្នុងភាពទន់ជ្រាយរបស់រាងតូចទៅមោមិនឈប់ មុនដំបូងគេគិតថាធ្វើវាយឺតៗតែប៉ុណ្ណោះ ក៏ប៉ុន្តែដោយសារតែខានប៉ះពាល់រាងកាយមួយនេះយូរពេក បូករួមនិងក្តីដែលនឹករលឹកទើបធ្វើឲ្យនាយប្រើកម្លាំងយ៉ាងខ្លាំងទៅលើរាងតូចមិនឈប់ ចិត្តដែលប្រចណ្ឌចិត្តដែលខឹងគឺទម្លាក់នៅពេលនេះតែទាំងអស់ ភ្លេចគិតថាពេលនេះជុងហ្គុកកំពុងតែស្រក់ទឹកភ្នែកឈឺ
ចាប់និងទង្វើររបស់ នាយដែលបានធ្វើដាក់បំពានរាង
កាយម្តងហើយម្តងទៀតមិនឈប់ ។
    « អា៎..ឈឺ..អាស៎.. » សម្លេងរបស់ជុងហ្គុកថ្ងួរថ្ងូរទាំងដង្ហក់ខ្យល់ដោយសារតែអស់កម្លាំងខ្លាំងពេក ថេយ៉ុងគិតតែពីសម្រុកចង្កេះយកតែខ្លាំងៗធ្វើ ឲ្យជុង
ហ្គុកដកដង្ហើមសឹងតែមិនដល់គ្នា ការឈឺចាប់ទាំង
ប៉ុន្មានក៏ជំនួសមកឲ្យតែភាពសុខស្រួលឡើងមកយ៉ាងវិសេសវិសាលជាខ្លាំង ។
    « អា៎… » សម្លេងស្រែកបង្ហើយដែលបានដល់គោលដៅរបស់ថេយ៉ុងបានបន្លឺឡើងយ៉ាងខ្លាំង នាយបាញ់បញ្ចូលសារធាតុខាប់អន្ធិលៗចូលទៅក្នុងខ្លួនរបស់ជុងហ្គុកទាំងអស់ ហើយវាក៏ហូរមកប្រឡាក់តាមភ្លៅរបស់ជុងហ្គុកដោយរាងតូចក៏ព្រមទទួលយកមកទុកក្នុងខ្លួនដូចគ្នា ថេយ៉ុងអោនសម្លឹងមើលអ្នកដែលគេងលក់សន្លប់មិនដឹងថាតាំងពីពេលណាមក ទាំងដែលខ្លួនប្រាណបែកញើសជោគដូចជាទឹក នេះគ្រាន់តែទឹកទីមួយតែប៉ុណ្ណោះ ប្រហែលនេះមកពីថេយ៉ុងលេងខ្លាំងដៃពេកបានជាជុងហ្គុកសន្លប់លឿនជាងរាល់ដងបែបនេះ ។
    « បងសុំទោសដែលបងធ្វើបែបនេះ តែអ្វីដែលបងធ្វើព្រោះបងប្រចណ្ឌអូនជាមួយនិងវា អូនគ្មានសិទ្ធិបានទៅអ្នកណាផ្សេងទេក្រៅពីបង សល់ពេលមិនយូរទៀតទេពួកយើងនិងបានមកនៅជាមួយគ្នាដូចដើម គ្រប់យ៉ាងបងធ្វើព្រោះមានហេតុផលរបស់បង ដឹងត្រឹមថាបងស្រលាញ់អូនរស់ខ្វះអូនមិនបានទៅបានហើយ ជុងហ្គុក » ថេយ៉ុង និយាយជាមួយនិងមនុស្សដែលដេកសន្លប់ទាំងមិនដឹងខ្យល់អី បើសិនជាពេលនេះជុងហ្គុលគេបានលឺមិនដឹងថាល្អយ៉ាងណាទេ តែគួរឲ្យស្តាយថេយ៉ុងគ្រាន់តែនិយាយនូវពេលដែលគេដេកលក់តែប៉ុណ្ណោះមិនអាចមានលើសពីនិងបានទៀតទេ ហេតុផលប្រចណ្ឌនិងហេតុផលដែលលាក់ទុកបូកបញ្ចូលឲ្យនាយធ្វើដល់ថ្នាក់នេះ ។
    « សឺត..បងស្រលាញ់អូនកូនទន្សាយ » ថេយ៉ុង អោនទៅថើបថ្ងាសរបស់ប្រពន្ធមួយខ្សឺតដែលពោពេញទៅដោយញើសមិនអស់មុននិងក្រសោបចង្កេះរបស់ជុងហ្គុកឲ្យមកគេងនៅលើទ្រូងរបស់គេ ហើយបិតភ្នែកលង់លក់នៅវិនាទីបន្ទាប់ទាំងពីរនាក់តែម្តង...។

    ព្រឹកថ្ងៃព្រះអាទិត្យបានរះបំន្លឺពន្លឺពណ៌ទឹកក្រូចឡើងមកបង្ហាញឲ្យឃើញភាពស្រស់ស្អាតនៅលើផែនដីទាំងមូលយ៉ាងត្រចេះត្រចង់ ងាកមកមើលគូរស្នេហ៍ថ្មីថ្មោងប្តីប្រពន្ធមួយគូរដែលកំពុងតែគេងអោបគ្នានៅលើគ្រែនៅខ្លួនប្រាណននលគកទាំងពីរនាក់តែម្តង កាយតូចញាក់ញ័រតិចៗព្រោះអាកាសធាតុនាពេលព្រឹកនេះគឺត្រជាក់ខុសពីធម្មតា អាចរ៉ាប់បានថាវាដល់ពេលជារដូវរងារចូលមកជិតហើយ ។

    ជុងហ្គុកសសុលខ្លួនចូលទៅក្នុងរង្វង់ដៃរបស់អ្នកម្ខាងទៀតដើម្បីទទួលយកកម្តៅពីរាងកាយរបស់អ្នកម្ខាងទៀតយ៉ាងណែនទាំងមិនដឹងខ្លួនថាគេបានធ្វើអ្វីនៅពេលនេះទាល់តែសោះ ខ្លួនប្រាណទទេស្អាតទាំងពីរនាក់ពេលបានគេងអោបគ្នាយ៉ាងណែនបែប
នេះ ពិតណាស់ច្បាស់ជាកក់ក្តៅមិនខានទេ ដោយ
សារតែកម្តៅដែលចេញពីរាងកាយដែលមានឲ្យគ្នាទៅ
វិញទៅមក ។
    « ហឹម… » សម្លេងតូចក្រូចឆ្មារក៏បានបន្លឺឡើងយ៉ាងក្រលួច ដៃតូចសន្សឹមៗលើកឡើងដើម្បីញីភ្នែកបណ្តេញភាពងងុយទាំងប៉ុន្មានចេញទៅឲ្យអស់ ជុង
ហ្គុកលើកដៃទៅបាំងមុខបន្តិចពេលដែលព្រះអាទិត្យរះប៉ះចំផ្ទៃមុខរបស់គេខ្លាំងពេក ។
    « សឺត.. morning អូនសម្លាញ់ » ថេយ៉ុង ត្រូវបានភ្ងាក់ឡើងដោយសារតែអ្នកម្ខាងទៀតរើខ្លួនចេញ
ពីការអោបរបស់នាយ ទើបធ្វើឲ្យនាយបើកភ្នែកឡើងបានឃើញផ្ទៃមុខក្រមិចក្រមើបដ៏គួរឲ្យស្រលាញ់របស់អ្នកជាប្រពន្ធមុនគេទើបទៅឆ្មក់ថើប បបូរមាត់ដែលក្រហមព្រឿងៗនោះមួយខ្សឺតទាំងម្ចាស់វាមិនមានការពេញចិត្តទាល់តែសោះ ។
    « លែងខ្ញុំ..ខ្ញុំចង់ទៅផ្ទះ » ជុងហ្គុក ហាស្តីទាំងមិនបានបែរមុខមើលអ្នកម្ខាងទៀតទាល់តែសោះ គិត
តែពីងាកមុខចេញបែរមើលទៅម្ខាងព្រោះចិត្តរបស់គេនឹកឃើញតែទង្វើរព្រៃផ្សៃដែលថេយ៉ុងបានបំពានរាង
កាយរបស់គេកាលពីយប់មិញនេះមិនឈប់ ទឹកភ្នែកដែលមិនបានព្រៀងក៏រៀបនិងស្រក់ចុះមកតែគេ
ព្យាយាមទប់ដើម្បីកុំឲ្យវាហូរមកចំពោះមុខអ្នកម្ខាង
ទៀត គេមិនចង់ឲ្យថេយ៉ុងបានឃើញថារូបគេទន់
ជ្រាយប៉ុណ្ណាដែលត្រូវប្រុសម្នាក់នេះ ប្រើកម្លាំងបាយមកបំពានរាងកាយរបស់គេមិនឈប់មិនឈរបែបនេះឲ្យរាល់តែលើក ។
    « រឿងយប់មិញនេះឲ្យបងសុំទោសផងបងគ្មានចេតនាទេ »

    ខមិនសាច់រឿងផងណា 💜

#JK🐰