Η καταστροφή

Ένας ιδιαίτερος φίλος

"Πως τόλμησες? Πες μου πως τόλμησες? Δηλαδή... Αυτό... Είναι ξεδιάντροπο! Θα έπρεπε να ντρέπεσαι! Μπορείς να μου πεις πως? Πως τόλμησες να συμμετάσχεις σε κάτι τέτοιο?" Αρχίζω να του φωνάζω έξαλλη.

"Λενάκι μου ηρέμησε στην κατάσταση σου δεν κάνει τα ταράζεσαι." Μου λέει ο Γιάννης και εκνευρίζομαι ακόμα περισσότερο.

"Ότι θέλω θα κάνω! Και αυτή την στιγμή θέλω να φύγω από το σπίτι σου!" Φωνάζω και πάω να φύγω όμως ο Γιάννης πιάνει το χέρι μου και με σταματάει.

"Λενάκι σε παρακαλώ μη... Μη φύγεις." Μου λέει κάπως λυπημένος και γυρνάω και τον κοιτάζω με δάκρυα στα μάτια.

"Να μη φύγω? Δεν πρόκεται να μείνω σπίτι με έναν μαστροπό!" Του φωνάζω για να τον πληγώσω και φαίνεται ότι το πέτυχα.

"Δεν... Είμαι μαστροπός ούτε νταβατζής ούτε τίποτα τέτοιο... Δεν το ήθελα... Δεν το ήθελα σου το ορκίζομαι. Και το δικό σου βιντεάκι το έχω καταστρέψει. Δεν πρόκεται να το βρει ποτέ κανένας." Μου λέει ενώ βλέπω τα μάτια του να έχουν γεμίσει δάκρυα.

"Πως είσαι τόσο σίγουρος? Μου λες? Μπορεί να έχουν κρατήσει αντίγραφα ή να το είχαν ήδη ανεβάσει στο ίντερνετ!" Του φωνάζω.

"Δεν υπάρχει περίπτωση. Έλεγξα τους υπολογιστές τους και δεν υπάρχει αντίγραφο. Και μαζί με έναν άλλο φίλο μου... Ψάξαμε σε όλα τα σάιτ. Δεν είχε ανέβει πουθενά." Μου εξηγεί και τον κοιτάζω με απορία.

"Εμ... Πόσα... Εμ..." Πάω να τον ρωτήσω αλλά δεν μπορώ.

"Με δύο φίλους μου και όχι δεν είδαμε όλα τα βίντεο που υπάρχουν. Μόνο όσα είχαν τα χαρακτηριστικά του δικού μας βίντεο. Και δεν θα ανέβαιναν αν δεν είχαν τις υπογραφές μας." Μου λέει και δαγκώνω τα χείλη μου.

"Δεν ξέρω... Αυτό... Αυτό ήταν πολύ άσχημο..." Λέω με δάκρυα στα μάτια.

"Το ξέρω. Αλλά... Δεν... Δεν ήθελα να συμμετάσχω. Συγνώμη. Συγνώμη. Το έχω ήδη μετανιώσει." Μου λέει και αφήνω μια ανάσα.

"Απλά... Σήμερα... Θέλω... Να μείνω μόνη μου. Αλλά βέβαια... Δεν μπορώ να μείνω μόνη μου. Και... Και... Απλά θέλω να φύγω." Λέω και αμέσως πηγαίνω να πάρω τα πράγματα μου.

"Σε παρακαλώ μην φύγεις." Μου λέει ξανά.

"Θα... Θα πάω να μείνω στην φίλη μου την Πόπη. Οι γονείς της θα λείπουν για να κάνουν ξανά το μήνα του μέλιτος του. Θα κάτσω εκεί για λίγες μέρες." Του λέω και παίρνω το μπουφάν μου.