Συζήτηση

648 75 167
                                    

"Νικολέτα! Νικολέτα άνοιξε το κινητό σου και πάρε με πίσω γιατί θα σας πάρει και τους τέσσερις και θα σας σηκώσει!" Φωνάζω έξαλλος στο τηλεφωνητή της καθώς φεύγω και από το τελευταίο στέκι όπου συχνάζει εκείνη ο Άγγελος και γενικά όλα θα παιδιά της ηλικίας τους.

Έλεος...

Τι στο καλό έχουν αυτά τα παιδιά μέσα στο κεφάλι τους?

Άχυρα?

Δεν ξέρουν ότι η Αρμονία κινδυνεύει με το να βρίσκεται στην Θεσσαλονίκη?

Μόνο και μόνο επειδή κοιτάζει την Θεσσαλονίκη στον χάρτη κινδυνευει!

Γιατί ήρθε?

Γιατί ήρθε?

Ξαφνικά ακούω το κινητό μου να χτυπάει κοιτάζω την οθόνη και βλέπω ότι μου τηλεφωνεί το Λενάκι.

Ωχ.

"Γεια σου αγάπη..." Της λέω αμήχανα και κάπως φοβισμένος μόλις απαντάω στην κλήση.

"Γιάννη! Γιάννη μου! Η Αρμονία! Το κοριτσάκι μου! Το μωρό μου δεν είναι σπίτι! Δεν είναι πουθενά!" Αρχίζει να μου φωνάζει κλαίγοντας.

"Ρώτησα... Ρώτησα όλες της τις φίλες... Την Θάλεια τα παιδιά στο μαγαζί δεν είναι πουθενά! Το παιδί μου κινδυνεύει! Κάποιος πήρε την Αρμονία μου! Κάποιος απήγαγε το παιδί μας!" Συνεχίζει να μου λέει και καθαρίζω.

"Όχι... Όχι Λενάκι μου... Όχι αγάπη μου... Το παιδί μας είναι καλά. Προς το παρόν τουλάχιστον." Της λέω για να την ηρεμήσω.

"Τι εννοείς? Σου μίλησαν? Ή σε πήρε εκείνη τηλέφωνο? Γιάννη που είναι η Αρμονία μου?" Με ρωτάει χωρίς να έχει ηρεμήσει καθόλου.

"Όχι... Αλλά... Η Αρμονία είναι καλά και το ξέρω... Γιατί είναι εδώ. Στην Θεσσαλονίκη. Μαζί με τα δίδυμα και τον μικρό γύπα τον Μάρκο. Νίκησαν στον μικρό μου γιο τον Χάρη... Και εκείνος μου το είπε καταλάθος." Μου απαντάει.

"Γιάννη... Γιάννη... Τι... Τι εννοείς... Τι εννοείς... Ότι η Αρμονία μου... Η κόρη μου... Είναι στην Θεσσαλονίκη?" Με ρωτάει ενώ φαίνεται να έχει εκνευριστεί λιγάκι και με το δίκιο της.

"Όπως φαίνεται η κορούλα μας άρχισε να κάνει την επανάσταση της... Το έσκασε και είπε να κάνει ένα ταξιδάκι με τον μικρό βλάκα ως εδώ και να κάνει παρέα με τα αδέλφια της." Της λέω ενώ είμαι έτοιμος να την ακουσω να αρχίσει να με βρίζει.

Ναι ξέρω ότι το Λενάκι δεν βρίζει σχεδόν ποτέ αλλά... Αυτή την στιγμή είμαι σίγουρη ότι έχει γίνει έξαλλη.

Η καταστροφήWhere stories live. Discover now