Η καταστροφή

Sex time

"Ρε Γιάννη? Τι σπίτι είναι αυτό? Ποιανού είναι?" Ρωτάω τον Γιάννη μόλις φτάνουμε σε ένα άγνωστο για εμένα σπίτι.

"Ήταν το σπίτι που μεγάλωσα. Εδώ έμενε η μητέρα μου αλλά από την στιγμή που της είπα ότι είσαι έγκυος στο παιδί μου και έμαθε ότι ο πατέρας μου έρχεται Θεσσαλονίκη μας το παραχώρησε και μόλις γεννήσεις θα το γράψει στο όνομα του παιδιού μας." Μου εξηγεί και αμέσως γυρνάω και τον κοιτάζω χαμογελαστή.

"Και? Θα μείνουμε εδώ τώρα? Μακριά από τις οικογένειες μας? Και θα έχουμε ησυχία?" Τον ρωτάω ενθουσιασμένη και γελάει λιγάκι.

"Ναι αλλά να ξέρεις σε λίγες μέρες θα έρθει να μείνει για λίγο και ο πατέρας μου. Αλλά δεν θα μας ενοχλεί. Είναι πολύ διακριτικός άνθρωπος. Και το σπίτι είναι τεράστιο. Όποτε δεν με ενοχλεί." Μου εξηγεί και αμέσως πηδάω στην αγκαλιά του και με αγκαλιάζει και εκείνος γελώντας.

"Έλα πάμε μέσα?" Με ρωτάει.

"Ναι!" Απαντάω ενθουσιασμένη και τότε με βάζει μέσα στο σπίτι όμως εγώ κατεβαίνω από την αγκαλιά του και κοιτάζω το σπίτι.

Έχει έναν κήπο... Κάπως μεγάλο με πολλά δέντρα και λουλούδια.

Το σπίτι είναι βαμμένο σε γήινα χρώματα με δύο ορόφους και ήδη φαντάζομαι το πως θα φτιάξουμε το σπίτι για να είναι ευτυχισμένο το μωράκι μου.

"Λοιπόν Λενάκι μου? Πως σου φαίνεται το σπίτι?" Με ρωτάει ο Γιάννης και γυρνάω και τον κοιτάζω.

"Είναι τέλειο! Λοιπόν θα πάρουμε δύο σκυλάκια. Θα σου έλεγα ένα αλλά αν λείπουμε καμία φορά για κάτι έκτακτο να έχουν παρέα και τα δύο. Και το ένα θα είναι αγόρι και το άλλο κορίτσι. Και θα τα αφήσουμε να ζευγαρώσουν. Και να μας μείνουν τα κουτάβια δεν έχω πρόβλημα! Και να πάρουμε και μερικά γατάκια! Και ψαράκια! Πάντα ήθελα πολλά ζωάκια!" Του λέω χαρούμενη.

"Και θα βάλουμε κούνιες μια τσουλήθρα και ένα σπιτάκι. Και θα βάλουμε και μέσα στο σπίτι πολλά παιχνίδια. Να μην της λείψει τίποτα!" Του λέω και γελάει ξανά.

"Δεν ξέρω αν είναι τόσο μεγάλος ο κήπο για τόσα παιχνίδια." Μου λέει και το σκέφτομαι.

"Καλά. Αν είναι θα βάλουμε μόνο την κούνια και την τσουλήθρα. Και το σπίτι για τα σκυλάκια. Τα υπόλοιπα θα τα βάλουμε μέσα." Του ανακοινώνω.

"Καλά Λενάκι μου. Έλα πάμε μέσα." Μου λέει και τότε μπαίνουμε μέσα στο σπίτι.

Ναι.