Η καταστροφή

Δίλημμα...

Γιάννης POV

"Λοιπόν τι έγινε? Μίλησες στο Λενάκι?" Με ρωτάει ο Δαμιανός και αμέσως γνέφω αρνητικά.

"Όχι... Όχι φυσικά. Δεν... Δεν μπορώ να της το πω. Δηλαδή μου λες πως μπορώ να της το πω?" Του απαντάω ενώ ταυτόχρονα ανακατεύω νευρικά με το καλαμάκι τον καφέ μου.

"Κοίτα... Είναι απλό. Απλά πας και της λες ότι για να κρατήσεις ασφαλείς το παιδί σας θα πρέπει να το δώσετε σε μια καλή οικογένεια. Αλλιώς το πιο πιθανόν οι τύποι με τους οποίους έμπλεξες... Βασικά μας έμπλεξαν με την πορνογραφία δεν θα σταματήσουν μόνο στο να σε απειλούν αλλά θα κάνουν κακό και στο μωρό σας." Μου λέει και απλά πίνω ξανά από τον καφέ μου.

"Ναι και το Λενάκι μου θα το δεχτεί στα σίγουρα." Λέω ειρωνικά.

"Γιατί εσύ είσαι εντάξει με αυτό?" Με ρωτάει και κοιτάζω το πάτωμα.

"Φυσικά και δεν είμαι εντάξει. Το αγαπάω αυτό το παιδί. Την λατρεύω την κόρη μου πριν καλά καλά ακόμα γεννηθεί. Αλλά... Είμαι τόσο ανίκανος... Που ούτε αυτό δεν μπόρεσα να κάνω σε αυτή την ζωή. Να προστατεύσω την κόρη μου και να την έχω κοντά μου. Να της χαρίσω μια κανονική κανονική ζωή. Να την αφήσω να μεγαλώσει και να γνωρίσει την μητέρα της. Για εμένα δεν με νοιάζει τέτοιος μαλάκας που είμαι. Αλλά για την Μανταλένα μου και το παιδί μου νοιάζομαι." Λέω και τα μάτια μου γεμίζουν δάκρυα.

"Έλα ρε μαλάκα... Και μην απελπίζεσαι. Μέχρι να γεννήσει η Μανταλένα ίσως να έχουν συλλάβει τους βλάκες και τελικά να μην χρειαστεί να δώσετε το μωρό." Μου λέει και αφήνω μια ανάσα.

"Το εύχομαι. Πραγματικά το εύχομαι. Θέλω τόσο πολύ αυτό το παιδί." Του λέω ενώ η ιδέα και μόνο να χρειαστεί να δώσουμε την μικρή μας Αρμονία με πιάνει η καρδιά μου.

Αλλά... Δεν θέλω να γεννηθεί και να είναι όλη μέρα κλεισμένη σε ένα σπίτι. Μέσα σε τέσσερις τοίχους ή με δέκα σωματοφύλακες να την προσέχουν.

Δεν θέλω να μεγαλώσει σαν φυλακισμένη.

Αν αυτούς τους τύπους δεν τους πιάσουν ποτέ?

Τι? Θα μεγαλώσει η μικρή μου Αρμονία μέσα σε ένα σπίτι?

Δεν θα μπορεί να βγει έξω?

Να πάει σχολείο?

Να κάνει φίλες?

Εντάξει φίλους δεν χρειάζεται αλλά...

Το όλο νόημα είναι ότι θέλω να μεγαλώσει η κόρη μου φυσιολογικά.

Χωρίς περιορισμούς πέρα από τους φυσιολογικούς.