Η καταστροφή

Εξηγήσεις

Μανταλένα POV

Οι... Οι... Οι φωτογραφίες...

Οι φωτογραφίες αυτές...

Παναγία μου...

Αυτές οι φωτογραφίες της κόρης μου...

Της Αρμονίας μου...

"Ήταν... Ήταν... Περίπου πέντε χρονών τότε." Μου λέει ο Γιάννης και δακρύζω.

"Πώς? Πως το έκανε αυτό? Πως μπήκε μέσα στο σπίτι? Πότε... Πότε πήρε το παιδί μας από... Από το σπίτι? Και... Και πως γίνεται να μην το ειχα καταλάβει?" Τον ρωτάω έτοιμη να βάλω τα κλάματα.

"Έμπαινε μέσα στο σπίτι το βράδυ. Δεν ξέρω πως αλλά είχε κλειδιά. Πρώτα πήγαινε στο δωμάτιο σου. Σε νάρκωνε και μετά πήγαινε στο δωμάτιο της Αρμονίας. Νάρκωνε και εκείνη... Την έβγαζε από το σπίτι... Την πήγαινε όπου ήθελε και στην συνέχεια την έβγαζε φωτογραφίες και μου τις έστελνε προκειμένου να με τρομοκρατήσει." Μου εξηγεί και απλά κλείνω τις φωτογραφίες και του δίνω πίσω το κινητό του.

"Και γιατί δεν μου είπες τίποτα για όλα αυτά?" Τον ρωτάω και αφήνει μια ανάσα.

"Ήθελα να σας κρατήσω ασφαλείς. Και να είστε καλά όχι μόνο σωματικά αλλά και ψυχολογικά. Το να ξέρεις ότι κάποιος μπαίνει μέσα στο σπίτι σου ναρκώνει εσένα και το παιδί τελικά απαγάγει το παιδί και το βγάζει φωτογραφίες για να με τρομάξει... Καταλαβαίνεις ότι δεν είναι κάτι που αν σου έλεγα τότε θα σε έκανε να αισθάνεσαι καλά και ασφαλείς. Θα ήσουν τρομοκρατημένη... Και αυτό το παιδί θα το καταλάβαινε." Μου εξηγεί και κάθομαι στον καναπέ.

Τα πόδια μου τρέμουν.

Το παιδί... Το παιδί μου...

"Της... Της... Της έκανε κακό?" Τον ρωτάω έτοιμη να πάθω κρίση πανικου.

"Όχι... Όχι... Μην... Μην ανησυχείς αγάπη μου. Μην ανησυχείς. Απλά... Απλά φωτογραφίες την έβγαζε και... Και μου τις έστελνε." Μου απαντάει ο Γιάννης καθώς κάθεται δίπλα μου και γυρνάω και τον κοιτάζω στα μάτια.

Αυτός ο μαλάκας.

Μου έλειψε γαμώτο.

"Τι εννοείς ότι σου τις έστελνε?" Τον ρωτάω και κοιτάζει το πάτωμα.

"Αυτό το έκανε περίπου πέντε μήνες. Κάθε φορά που ετοιμαζόμουν να έρθω στην Σύρο να σας δω. Για αυτό σου είχα πει να βάλεις συναγερμό. Αλλά... Ο μαλάκας τον απενεργοποιούσε... Δεν ξέρω πως αλλά το έκανε. Έμπαινε μέσα... Έκανε σου εσένα ότι έκανε... Και μετά... Πήγαινε στο παιδί μας." Μου λέει και αισθάνομαι την καρδιά να είναι έτοιμη να σπάσει.