Η καταστροφή

Η νύφη το έσκασε

Δύο εβδομάδες μετά...

"Γεια σου γονιμοποιημένο σπερματοζωάριο μέσα στην κοιλιά μου. Ή αλλιώς μωρό. Ή αλλιώς καταστροφή." Λέω μπροστά σε μια κάμερα.

"Αποφάσισα... Να βγάλω μερικά βιντεάκια για να σου μιλάω. Και μια μέρα... Ίσως... Να τα δεις όλα αυτά. Και θα καταλάβεις κάποια πράγματα." Αρχίζω να του λέω.

"Αποφάσισα... Μαζί με τον πατέρα σου... Να σε δώσουμε για υιοθεσία. Όχι επειδή έχεις κάτι εσύ. Αλλά επειδή εγώ είμαι ηλίθια. Δηλαδή... Δεν με πειράζει που θα... Φέρω εσένα στον κόσμο. Δηλαδή... Έναν άνθρωπο. Αλλά... Το πρόβλημα είναι αυτό. Ότι εγώ θα φέρω... Έναν άνθρωπο στον κόσμο. Εσένα." Λέω και νιώθω λίγο άσχημα.

"Θα είναι καλύτερα για εσένα. Να βρεις μια οικογένεια... Που να σε φροντίζει περισσότερο και καλύτερα από εμένα. Και σου υπόσχομαι. Θα είναι η καλύτερη οικογένεια που θα μπορούσες να έχεις. Θα φροντίσω να είναι η τέλεια οικογένεια. Και να μην σου λείψει ποτέ τίποτα."  Λέω και τότε μπαίνει μέσα στο δωμάτιο ο αδελφός μου.

"Λοιπόν Λενάκι. Θα βγω σήμερα με την Αθανασία για να τερματίσω την σχέση μας. Αλλά φοβάμαι να ζητήσω από την Ροζάννα να βγούμε γιατί αν το μάθει η Αθανασία ότι βγαίνω με την κόρη της... Ή αν μάθε η Ροζάννα ότι βγαίνω με την μάνα της... Θα είναι κρινζ. Και θα γίνει χαμός. Το είδα στο σίριαλ «Αναστασία» αν και σε αυτή την περίπτωση είμαι εγώ η Αναστασία." Λέει και απλά λυπάμαι ακόμα περισσότερο γιατί πολύ απλά η απόγονος μου είδε και άκουσε αυτά τα πράγματα.

"Και όχι μικρή καταστροφή... Αυτό δεν ήταν σκηνοθετημένο για να νιώσεις τυχερή που σε έδωσα για υιοθεσία." Σχολιάζω κοιτάζοντας την κάμερα.

"Γιατί μιλάς στην κάμερα?" Με ρωτάει ενώ κοιτάζει και εκείνος την κάμερα.

"Μιλάω στο παιδί μέσα στην κοιλιά μου. Όταν το δώσω στην οικογένεια για υιοθεσία θα του δώσω και ένα στικάκι με τα βίντεο αυτά. Γιατί όταν μάθει ότι είναι υιοθετημένο δεν θέλω να νιώσει άσχημα. Αλλά τυχερό. Δηλαδή συγνώμη μικρό πλάσμα στην κοιλιά μου. Κοίτα μας. Θέλεις να έχεις για οικογένεια μια χαζή έναν τύπο που πηδάει μεθυσμένα χαζά κορίτσια και την Αναστασία?" Την ρωτάω.

"Γιατί το λες αυτό Λενάκι?" Με ρωτάει παρεξηγημένος ο Μάνος.

"Τι γιατί το λέω αυτό? Που έκλεψες τον ρόλο της Μυρτούς Αλικάκη? Άντε πήγαινε τώρα γιατί δεν είμαι καθόλου καλά σήμερα!" Φωνάζω και αμέσως σηκώνεται από δίπλα μου.