Η καταστροφή

Είμαι φίνο φανταράκι...

"Λοιπόν Αρμονία μου..." Αρχίζω να λέω στην κορούλα μου ενώ εκεί ασχολείται όπως πάντα με τις κουδουνιστρες τις πιπιλωντας την πιπίλα της.

"Όταν μεγαλώσεις δεν θα ασχοληθείς ποτέ με τα αγόρια και με τους άνδρες. Όλα τα αρσενικά είναι μια καταστροφή. Εσύ δεν θα πρέπει να ασχολείσαι μαζί τους. Θα πρέπει να ασχολείσαι μόνο με το διάβασμα σου τους φίλους σου τις φίλες σου και την οικογένεια σου. Όλα τα αρσενικά είναι περιττά." Της λέω και εκείνη με κοιτάζει με τα πανέμορφα πολύχρωμα ματάκια της.

"Εσύ θα είσαι σοβαρή. Και θα προσέχεις. Γιατί μπορεί κάποιος να σε μεθύσει να σου πάρει ότι πολυτιμότερο έχεις να σε αφήσει έγκυος και αφού περάσεις εκατό δεινά εκείνος να σε βρίσει και όλας μετά." Της λέω και απλά συνεχίζει να παίζει με το παιχνίδι της και γελάω.

"Αλλά... Αλλά... Δεν πειράζει. Γιατί δεν νομίζω να θελήσει ποτέ κανένας να σε εκμεταλλευτεί. Είσαι τόσο καλή. Τόσο γλυκιά. Τόσο όμορφη. Σε αγαπάω μωρέ... Σε λατρεύω." Της λέω και γελάει.

"Όμως δεν σε αφορά το δράμα που πέρασε η μαμά. Σήμερα θα πρέπει να πάμε σε ένα καλό γιατρό και θα μας κάνει μια εξέταση για να ικανοποιήσουμε τον εγωισμό μερικών ανδρών." Της λέω καθώς την αφήνω στο κρεβατάκι μου και παίρνω από ένα συρτάρι ένα γαλάζιο φορεματάκι με συννεφάκια πάνω και ένα λευκό μπλουζάκι όπως και ένα φορμάκι με αστεράκια πάνω και μια πάνα για να την αλλάξω.

Αφού αλλάξω την πανέμορφη μπέμπα μου της βάζω τα ρουχαλάκια της και με κοιτάζει χαρούμενη.

"Τι γλυκιά που είσαι εσύ αγάπη μου! Τι υπέροχη που είσαι εσύ μωρό μου? Σε αγαπάω! Σε λατρεύω! Είσαι ζωή μου!" Της λέω αφήνοντας πολλά φιλάκια πάνω στο κορμάκι της και γελάει.

Τι υπέροχο...

Τι υπέροχο που είναι το γέλιο της...

Το λατρεύω...

Το αγαπάω.

"Πόσο σε αγαπάω! Πόσο σε αγαπάω εσένα καρδιά μου? Σε λατρεύω! Είσαι η ζωή μου! Είσαι το συννεφάκι μου! Η γλυκιά μου καταστροφή!"  Της λέω χωρίς να σταματήσω να φιλάει και ούτε εκείνη σταματάει να γελάει.

"Λενάκι μου! Μανταλένα μου!" Ακούω την μαμά μου να μου φωνάζει και φρικαρω.

Ωχ.

"Λενάκι μου έχει έρθει ο Γιάννης!" Μου φωνάζει καθώς μπαίνει με το έτσι θέλω μέσα στο δωμάτιο μου και απλά συνεχίζω να κοιτάζω το μωρό μου για να μην δει η μαμά μου την μελανιά που μου προκάλεσε εχθές το βράδυ το χαστούκι του Γιάννη.