Η καταστροφή

Family drama

Μάνος POV

"Ευχαριστώ πολύ κυρία Τιτίκα!" Φωνάζω στην μαμά της κολλητής της αδελφής μου της Σάντρα που έχει το ζαχαροπλαστείο της γειτονιάς και κάνει τον καλύτερο φραπέ.

"Τίποτα Μάνο μου. Να δώσεις πολλά φιλιά στο Λενάκι μας και να πεις στην Σουλτάνα να περάσει σήμερα το απόγευμα από το σπίτι να με πει τον καφέ!" Μου φωνάζει και γελάω λιγάκι.

"Εντάξει κυρία Τιτίκα μην ανησυχείτε!" Φωνάζω και κοιτάζω την ώρα από την οθόνη του κινητού μου.

Τέλεια θα χάσω και το τρίτο μάθημα.

Και έχω με την Αθανασία μου τώρα...

Αρχίζω να τρέχω για να φτάσω στην ώρα μου στο μάθημα όμως δεν προσέχω καθώς περνάω τον δρόμο και ακούω ένα μικρό κουδούνι από ποδήλατο και γυρνάω και βλέπω μια κοπελίτσα πάνω σε ένα ποδήλατο να έρχεται προς τα κάνω μου όμως ευτυχώς σταματάει ακριβώς μπροστά μου όμως η κοπελίτσα που έχει και κόκκινα μαλλιά όπως βλέπω πέφτει στο πάτωμα.

Γαμώτο...

"Συγνώμη! Συγνώμη!" Φωνάζω νιώθοντας τύψεις και τρέχω κοντά της.

Τότε σηκώνει το κεφάλι της και νομίζω ότι μόλις μου έσπασε το σαγόνι τόσο που κατέβηκε.

Είναι πανέμορφη...

Έχεις κόκκινα πολύ όμορφα μακριά σγουρά μαλλιά και μελί μάτια... Η επιδερμίδα της είναι αρκετά λευκή και αψεγάδιαστη... Είναι κάπως μικροκαμωμένη και φοράει μια μακριά κίτρινη υφασμάτινη ολόσωμη φόρμα με κάτι περίεργο πράγματα στο μανίκι που την κάνει να φαίνεται απίστευτα χαριτωμένη.

"Ο μάνα μου είσαι κούκλα." Της λέω και μόλις καταλαβαίνω ότι το είπα δυνατά κοιτάζω ντροπαλά το πάτωμα αλλά εκείνη γελάει.

"Εμ... Ευχαριστώ. Και εσύ δεν είσαι άσχημος." Μου λέει και την κοιτάζω ξανά.

Έχει και τόσο ωραίο γέλιο... Και τόσο όμορφο χαμόγελο...

Είναι... Σαν μια μικρή νεράιδα που είπε να έρθει να πιει φραπέ εδώ στην Θεσσαλονίκη.

"Εεε... Συγνώμη. Που πετάχτηκα έτσι μπροστά σου. Συγνώμη έλα να σε βοηθήσω." Της λέω καθώς σηκώνω το ποδήλατο της και μετά της δίνω το χέρι μου για να την βοηθήσω να σηκωθεί.

"Ευχαριστώ πολύ... Εμ... Πώς είπαμε πως σε λένε?" Με ρωτάει και γελάω λιγάκι αμήχανα.

"Δεν είπαμε. Εμ... Με λένε Μάνο. Μανούσο δηλαδή δεν με βάφτισαν Μάνο αυτό... Δεν νομίζω πως είναι αποδεκτό και με βάφτισαν Μανούσο... Αλλά με φωνάζουν Μάνο. Γιατί το Μανούσος... Δεν είναι και από τα αγαπημένα μου. Οπότε... Θα με φωνάζουν Μάνο." Της εξηγώ και γελάει λιγάκι.