Η καταστροφή

Super daddy

Γιάννης POV

"Λοιπόν!" Φωνάζω αυστηρά στους γονείς μου και στα πεθερικά μου που τους έχω βάλει να κάτσουν στον καναπέ του σαλονιού και με κοιτάζουν μετά από μια ώρα που προσπαθώ να τους ηρεμήσω.

"Όλοι σας ταράξατε το Λενάκι μου!" Συνεχίζω να φωνάζω.

"Εγώ δεν της είπα κάτι..." Πάει να πει ο πατέρας της αλλά τον διακόπτω.

"Σκασμός όλοι σας!" Φωνάζω ξανά και με κοιτάζουν έκπληκτοι.

"Λοιπόν... Το Λενάκι μας ταράζεται με την φασαρία σας. Όλη την ώρα μιλάτε και της φωνάζετε! Και την κάνετε να κλαίει και να θέλει να φύγει από το σπίτι απλά για να μείνει μακριά σας! Και αυτό μπορεί να είναι επικίνδυνο και για εκείνη και για το παιδί!" Φωνάζω τελειώνοντας.

"Να σου πω εσένα Γιάννη! Δεν θα μου μιλάς έτσι εμένα για να μην ταράζεται η μικρή τσουράπο!" Φωνάζει η μάνα μου καθώς σηκώνεται από τον καναπέ του σαλονιού και τον κοιτάζω αυστηρά.

''Το Λενάκι μου είναι ευαίσθητο! Και εσείς εδώ και μια ώρα δεν κάνετε τίποτα άλλο από το τσακώνεστε για το το όνομα του μωρού! Που τέρμα! Αρμονία θα ονομάσουμε το κοριτσάκι μας και τέλος!" Φωνάζω ξανά.

"Και ποιανού ιδέα ήταν αυτό το όνομα?" Ρωτάει η μάνα της Μανταλένας.

"Της κόρης σου φυσικά! Εμένα το παιδί μου την κόρη του το όνομα της μάνας του! Της γυναίκας που την μεγάλωσε! Που έκανε τα πάντα για να τα μεγαλώσει!" Φωνάζει ξανά η μάνα μου.

"Τι λες μωρή Ευτέρπη! Που είσαι και ρατσίστρια! Εσύ με την δική μου διατροφή τον μεγάλωσες και τα ακίνητα που μου πήρες μετά από το διαζύγιο!" Φωνάζει και ο πατέρας μου.

"Φυσικά! Αφού έφυγες με γκόμενο! Και με παράτησες! Μόνη μου μεγάλωσα το παιδί! Αφού εσύ μας εγκατέλειψες!" Φωνάζει πάλι η μάνα μου και απλά αρχίζω να καταλαβαίνω το Λενάκι μου.

Και εγώ θέλω να φύγω μακριά τους.

"Δεν σας παράτησα! Εσύ πήρες το παιδί και πήγες στην Αθήνα! Και εγώ με το παιδί μου ήμουν πολύ καλά! Μιλούσαμε και όταν με άφηνες πήγαινα κοντά του!" Της απαντάει ο μπαμπάς.

Ρε γαμώτο με αυτό το σόι που μου έκατσε...

Ξαφνικά ακούω το κινητό μου να χτυπάει και το παίρνω στα χέρια μου.

Είναι ο Αλέξης...

Και θέλει να κάνουμε βίντεο κλήση...