Η καταστροφή

Κρασί και καλή καρδιά

Κάθομαι στο δωμάτιο μου και ετοιμάζομαι για τον γάμο.

Έχω βάλει ένα κοντό κόκκινο φόρεμα που αγκαλιάζει όμορφα την μέση μου και στην συνέχεια έχεις ανοίγει το οποίο έχω συναντήσει συνδιάσει με μαύρα πέδιλα με τακούνι προκειμένου να προσθέσω λίγο ύψος αφού το χρειάζομαι. Τα μακριά κάστανα μαλλιά μου τα έχω κάνει απαλές μπούκλες ενώ έχω φορέσει ένα νουντ κραγιόν και έχω τονίσει με γήινες αποχρώσεις και μάσκαρα τα γαλάζια μου μάτια.

Η αλήθεια είναι ότι δεν έχω πολύ όρεξη να πάω στον γάμο μετά από αυτό που έγινε με τον Πάνο... Αλλά ο Μάνος θα με πρήξει.

"Λένα! Λενάκι! Είσαι έτοιμη?" Με φωνάζει η μαμά.

"Ναι μαμά μου έτοιμη είμαι." Λέω παίρνοντας στα αυτιά ασημένια μακριά σκουλαρίκια και τότε μπαίνει μέσα στο δωμάτιο μου.

"Φτου σου κοπελλαρα μου. Τι πανέμορφη τσουπρα είσαι εσύ? Κούκλλα μου!" Μου φωνάζει κάνοντας με ντουζ ταυτόχρονα.

"Ρε μάμα πρόσεχε τα σάλια σου θα ξεβαψω." Της λέω και με κοιτάζει αυστηρά.

"Εγώ φταίω? Είσαι κούκλλα και θα σε ματιαξουν. Είσαι και γαλανοταμα και σε ματιαζουν εύκολα. Να πάρε ένα ματάκι και έναν σταυρό να τα βάλεις στον κόρφο σου." Μου λέει καθώς πάει να μου δώσει ένα σταυρό με ένα ματάκι.

"Ρε μαμά τι χαζομάρες είναι αυτές? Άσε το σταυρό που μου λες να το βάλω και στο σουτιέν μου!" Της φωνάζω.

"Γιατί Λενάκι μου? Εμείς στην Πόλη έτσι κάναμε." Μου λέει και ρολαρω τα μάτια μου.

"Ναι και στην Αραβία αν με έβλεπαν έτσι θα μου πετούσαν πέτρες." Λέω ειρωνικά.

"Άντε μωρέ που ειρωνεύεσαι την μαμά σου. Μικρή τσουπρα. Πάμε τώρα γιατί θα φωνάζει ο πατέρας σου." Μου λέει και γελάω.

"Πάμε μαμά της συμφοράς." Λέω και με κοιτάζει παρεξηγημένη.

"Την μανούλα σε λες έτσι? Σα δεν ντρέπεσαι!" Με μαλώνει και τότε μπαίνουμε μέσα στο σαλόνι και ο πατέρας μου και ο αδελφός μου με κοιτάζουν.

"Λενιώ τι φόρεμα είναι αυτό? Είναι πιο κοντό και από το ξεσκονοπανο που έχεις για σκύλο!" Μου φωνάζει ο μπαμπάς.

"Ψέμα! Δεν υπάρχει τίποτα πιο κοντό από αυτό!" Φωνάζει και ο αδελφός μου.

"Λίγα τα λόγια σας για την Πεπίτα! Και το φόρεμα είναι μια χαρά μακρύ!" Φωνάζω εγώ.

"Καλά σε λέει. Μια χαρά είναι η κοπέλα." Του λέει και η μαμά μου.

"Όντως αδελφούλα είσαι μια κουκλίτσα." Λέει και ο Μάνος και τον αγκαλιάζω.