Η καταστροφή

Πάει ο μπαμπάς

Ένας μήνας αργότερα
Γιάννης POV

"Λοιπόν πες μπα-μπα. Μπαμπά." Λέω στην Αρμονία ενώ εκείνη παίζει με τα παιχνίδια της και ασχολείται με την πιπίλα και δεν μου δίνει σημασία.

"Έλα... Έλα... Πες με μπαμπά. Μπα... Μπα... Έλα... Έλα... Δεν είναι και τόσο δύσκολο. Πες... Μπαμπά." Της λέω εκείνη όμως συνεχίζει να μην μου δίνει σημασία έτσι εγώ της βγάζω την πιπίλα της.

"Έλα... Έλα αγάπη μου. Πες μπαμπά." Της λέω ενώ εκείνη αφήνει τα παιχνιδάκια της και προσπαθεί να πιάσει την πιπίλα της όμως δεν μπορεί.

"Έλα... Μην ασχολείσαι με την πιπίλα σου. Πες με μπαμπά. Πες με τώρα που το έχουμε και σε χαρτί." Της λέω και τότε η μικρή μου μπέμπα αρχίζει να κλαίει.

Ωχ...

"Έλα... Έλα... Μην κλαις. Έλα... Έλα ηρέμησε..." Της λέω καθώς πάω να βάλω την πιπίλα στο στόμα της όμως τότε η πιπίλα της πέφτει στο πάτωμα.

Τέλεια.

Αυτό θα πάει πολύ καλά.

"Γαμώ την τύχη μου..." Βρίζω ενώ σηκώνω την Αρμονία στην αγκαλιά μου για να την ηρεμήσω όμως δεν σταματάει να κλαίει.

Ουάου.

Ναι.

Η Αρμονία γενικά θέλει να έχει την πιπίλα της συνέχεια μέσα στο στόμα της.

Μόνο όταν πίνει γάλα δεν έχει την πιπίλα στο στόμα της.

"Ηρέμησε! Ηρέμησε μωρό μου! Ηρέμησε αγάπη μου! Έλα! Και που βάζει η μαμά σου τις πιπίλες σου?" Ρωτάω καθώς ψάχνω στα συρτάρια για την πιπίλα της.

Γαμώτο...

Και να μην είναι σήμερα το Λενάκι στο σπίτι.

Πήγε να αποχαιρετήσει τον αδελφό της και την Ροζάννα στο αεροδρόμιο που φεύγουν για την Ισπανία και μετά να κάτσει με τους γονείς της.

Για αυτό βρήκα ευκαιρία να μάθω στην Αρμονία να με λέει μπαμπά.

"Έλα! Έλα Αρμονία μου! Έλα! Μην κλαις!" Λέω και τότε η Αρμονία γλιστράει από τα χέρια μου και πάει να πέσει στο πάτωμα όμως ευτυχώς την προλαβαίνω πριν πέσει στο πάτωμα ενώ η μικρή αρχίζει να κλαίει ακόμα πιο δυνατά.

"Ηρέμησε... Ηρέμησε Αρμονία μου... Ηρέμησε... Μην κλαις..." Της λέω καθώς την αφήνω στο κρεβατάκι και συνεχίζω να ψάχνω τα συρτάρια της για να βρω την πιπίλα της.

"Ρε την τύχη μου μέσα..." Γκρινιάζω και τότε ανοίγω ένα κουτάκι και μέσα βλέπω κουτάκια με περίπου δέκα πιπίλες.