sınırlar (Bitti)

☆Normal☆

Ertesi gün.
Akşama doğru eve geldiğimizde çok yorulmuştum.
O nedenle direk uyumuştum.

Komidinde titreyen telefonumu farkettiğimde gözlerimi açtım.
Babam arıyordu.
"Efendim baba?."

"İş gezisi uzadı. Bir süre oralarda olamıyıcam. Kendine dikkat et."

"Neden uzadı?"

"Önemli birşey değil."

"Tamam."
Babam telefonu kapattığında yataktan kalktım.
Aşaya indim kaan kahvaltı hazırlıyordu.
Tam masaya oturmuştum ki kapı çaldı.
Geri kalktım ve kapıya gittim.
Açtığımda karşımda elif'i görmeyi beklemiyordum.

"Elif?"

"Gece."
Sarıldık ve içeri girdi.
Mutfağa girdiğimizde donup kaldı.
"Bu kim?."(Elif.)

"Ne?"(kaan)

"Gece sana inanamıyorum."
"Sevgili yaptın ve bana anlatmıyorsun."

"Elif o Kaan."

"Kaan mı?"

"Evet."
Elifin kızardığını farkettiğimde gülmemek için kendimi zor tutuyordum.

"Kaan. Ne ara geldi?"

"Elif iyi misin?"

"E-evet."dedi Elif hala şaşkın şaşkın kaan'a bakarken.
Kaan hazırladığı şeyleri masaya koymuştu bile.
Elif tek kelime etmeden masaya oturdu.
Kahvaltı ettikten sonra kaan kendi odasına bizde benim odama gittik.

"Çok Değişmiş."

"Kim?"

"Kaan."

"Ah... Evet."

Yaklaşık bir saat sonra elif'de bende telefona dalmıştık.
Odamın kapısı açıldığında İkimizde kımıldamamıştık.
"Mavi kazağımı gördün mü?"

Elif'in nefesini tuttuğunu hissetim.
Kafamı kaldırdım kaan'nın üzerinde sadece pantolon vardı.
"Çamaşır odasına bak."
Elif hala kaan'a bakarken sinirle konuştum.
"Lütfen odama çıplak şekilde gelmekten vazgeç Velet."
Dedim kafamla elifi göstererk.

"Ne? Daha önce görmediği şeymi."

Kaan odadan çıktıktan sonra Elif'e baktım.
"İyi misin?"

"E-evet. Yani Neden iyi olmayım ki?. Ne alaka şimdi. Gece sen iyi misin?. Kaan her zaman böyle mi dolanır?. Yani..."

"Elif."

"Efendim?"

"Kaan'a karşı birşeyler mi hissetmeye başladın?"

"Yooo... ne alaka Gece?!"

"Hiç."

Ben gülümsemeye başlarken Elif bana dirseğiyle vurmuştu.
"AH..."

Kapının çaldığını duyunca yerimden kalktım.
Ve aşaya indim.
Kaan çoktan kapıyı açmıştı.
Baran.
Neyseki ki mavi kazağı bulmuştu....

"Ne istiyorsun?"

"Gece'yi çağırır mısın?"

"Gelemez."

"Sana birşey soran mı var."

"Gece. Aşaya. Gelmiyor."

"Kaan."
Enes'in sesini duyduğumda kendime geldim.

Aceleyle aşaya inerken ayağım kaydı ve yere düştüm.
"Siktir!"

Kaan yanıma geldi ve beni kaldırdı.
Topalayarak kapıya ulaştığımda Enes gülümsüyordu.
Baran ise ciddi hatta ciddi çok az kalır.
Öldürücü bakışlarını kaan'a yöneltmişti.
"Ne oldu?"