☆nefret☆

22 4 5
                                    

Yüzüne yediği yumruk ile beraber birkaç adım geriye sendeledi.
Ağzının kenarından akan kanı elinin tersiyle sildi ve hiçbirşey olmamış gibi arkadaşına baktı.
Emre bütün ciddiyetiyle kendisine bakıyordu.
Baran gülümsedi.
"Neden karşı çıkıyorsun ki?"diye sordu alayla." Sen hep gitmemi istemedin mi?"

"Böyle değil seni aptal! Herşeyi bırakıp gidemezsin."

"Beni kandırmaya çalışma. Yurtta defalarca beni dövüp geberip gitmemi isteyen. Beni uykumdan uyandırıp senin rahat uyumaman gerek sen değil miydin?"

"Lan Baran. Hadi Emre sana şerefsizlik yaptı. Enese ne olucak?"

"Gece var işte. Olum onlar aşık birbirine!"
Sesi titremişti ilk defa. Beyninde binlerce bomba patlarken kalbi, annesinden sonra ilk kez bu kadar acıyordu.

"Baran. Gitme."

"Hadi ama! Madem beni bu kadar seviyordunuz,bundan on yıl önce nerdeydiniz? Ben hep tek başımaydım. Anladım ki öyle de olmam gerekiyor."
Derin bir nefes daha verdi.
"Sen söylemedin mi Eren? Canavarım ben."

"Değilsin." Dedi Eren kesin bir ifadeyle.
Gözleri dolarken tekrar konuştu."hiç olmadın."

"Uzatmayın."

"Siktir git Baran. Hayatın boyunca nefret ettiğin adamın,hepimizin hayatına sıçan adamın yanına git. Ve boklara bulaş."

Baran sahte bir gülümseme takındı.
"Görüşmeyiz."
Arkasını döndü ve yavaş adımlarla yürümeye başladı boş sokakta.
Boş sokaklar...
Aklında bir sürü düşünce vardı.
Gitmesi için binlerce neden varken gitmek istemiyordu.
Ama zorundaydı. Çünkü sevdiği ve hep seveceği tek insanın başka birini sevmeisni kaldıramazdı.
Çünkü baranın duyguları sadece Gece varken ortaya çıkıyordu.
Ve Baran. Artık bu saçma duyguyu hissetmek istemiyordu,işte o yüzden gidiyordu.
Bir daha dönmemek üzere.




"Baran nerde?...."

"Baran. Bursaya gitti."

"Ne?!"

"Bir daha gelmiyicek işte siktirip gitti..."
Emre sol gözünden akan yaşa engel olamadı.










"Baran!"

Baran uumursamadan yürümeye devam etti.
"Baksana lan!"

Öbürleri çoktan gitmişti,emre koşarak Baranım yanına gitti.
Kolundan tuttuğunda Baran umursamaz bir ifadeyle arkasını döndü.
Emre Baranı birden kendine çekti ve bütün gücüyle büyük bedenine sarıldı.
"Senden nefet ediyorum!"

"Biliyorum..." dedi Baran bıkkınlıkla.

"Çünkü sana aşıktım."




















Okuyucular:hasstır ne oluyo lan?

Yazar: ehehhehe

sınırlar (Bitti)Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin