sınırlar (Bitti)

☆ilk öpücük☆

Elif koşarak siyah kapılı odaya girer.
Genç adam telefonla konuşuyordu.
Sarışın kardeşinin odaya dalmasıyla yeşil gözlerini kapıya dikti.

"Sanırım Baran harakete geçmiş...."
"Ama bunu biliyorsun?"

Kafa sallar.
"Nerde?"

"En son Gece'nin evinin yakınlarındaki telelcide görünmüş."

"Ne?"

Gece.
Artık duvarlar üstüme gelmeye başlamıştı.
Nefes alamıyordum.
Telefonumu aldım ve sessizce evden çıktım...
Sokaklar boştu. Etraf karanlıktı hava esiyordu.
Telefonuma bildirim sesi geldiğinde cebimden çıkardım ve ekrana baktım.
Kaan olamazdı o muhtamelen uyumuştu.

Kıçımın mafyası:Gece sakın evden çıkma.

"Seninle uğraşamam!"
Telefonu cebime koydum ve yürümeye devam ettim.
Karşıma bir tekelci çıktı.
Daha önce bu tarafa gelmemiştim ama umursamadım.
Yürümeye devam ettim. Artık hiçbirşeyi umursamak istemiyordum...
Tünel gibi biyere girdim bu saate burda kimse olmazdı.
Duvarın dibine oturdum ve dizlerimi kendime çektim.
Telefonum cebinde titremeye başladığında aldım ve ekrana baktım.

Kıçımın mafyası arıyor.
Daha sonra bildirim ekranına bir uyarı geldi.
Pil gücüdüşük ٪10

Göz devirdim ve telefonu kenara koydum.
Ne kadar öyle kaldım bilmiyorum ama ayak sesleri duymaya başladığımda kafamı kaldırdım.
Sabah oluyordu.
Tünele birisi girmişti.
Ayağa kalktım tekrar aynı şeyleri yaşamak istemiyordum...
Uzun boylu birisi girdi
Esmer yeni vardı siyah ve kısa düz saçları dağılmıştı.
Dolgun dudakları vardı üzerinde siyah bir eşofman ve beyaz bir tshrt vardı.
Nedense bana tanıdık geliyordu.
Kafasını bana çevirdi ve gülümsedi.

"Gece?"

Wtf! ismimi nerden biliyordu lan!
Hayır baran olamazdı.
Emre onu buraya yaklaştırmazdı!
Bana yaklaştırmazdı!

"Beni rahat bırak!"

Yavaş yavaş yanıma geldi.
Kımıldayamıyordum. Sesim gitmişti sanki felç geçiriyordum!
Eğildi ve kafasını bana yaklaştırdı.
Çok yaklaştırdı.
Bu sahneyi  tanıyordum. Baran benim yerimdeydi baranın yerinde ise Emre vardı fakat onu boğuyordu.
Açık ela gözlerini gözlerime dikti.
Kaşlarımı çattım.
Yüzü ifadesizdi.
Daha da yaklaştı...
Nefesini hissediyordum.
Nefesimi tuttum durmuyordu!
Dur artık!
Dudakları nerdeyse dudaklarıma değicekti.
Birşey yap Gece!
Haraket et!
İlk öpücüğünü bir piskopatan alamazsın!
VE GECE İPLERİ ELİNE ALDI.
birden kendimi toparladım ve yapabiliceğim en güzel şeyi yaptım.
Erkekliğine tekmeyi bastım!

"Ahg!"

Orasını tuttu ve geriye çekildi.

"Sadece dudaklarının tadına bakıp seni sonsuza kada Rahat bırakıcaktım gece..."
"Sen bilirsin bende senin tadına bakarım."

Arkamı döndüm ve tüm hızımla koşmaya başladım.
Telefonumu cebimden çıkardım kimi aramam gerekiyordu?
Baran arkamdan koşup iki adımda bana yetişmişti.
Telefonum çalmaya başladı
kıçımın mafyası...
Baran telefonumu aldı ve duvara fırlattı.

"Beni rahat bırak!"

Çok sakindi aynı zamanda ciddiydi.

"Asi olman beni tahrik ediyor."

"Siktir git!"

Kolumdan tuttu ve beni gövdesine yasladı.
Kaan ve Emreden daha iri ve kaslıydı.
Güçlü kollarıyla beni sardı kaçmam imkansızdı
Ne yapıyordu lan!
Saçımı kokluyordu!

"Bırak beni."
Söylediği şeyden sonra bunu daha sessiz söylemiştim.
Ve birden afallamama neden olan birşey oldu.
Beni bıraktı.

Gözlerine baktım.
Hiç de anlatrıkları gibi birine benzemiyordu.
Herşey bir anda oldu Emre birden Baran'nın üzerine saldırdı.
Çığlık attım daha sonra yanıma Eren geldi.
Beni belimden tuttu ve uzaklaştırdı.
Bunlar ciddiydi!
Baran ve Emre birbirine öldüresi vuruyorlardı.
En sonunda emre baran'nın üzerine çıktı ve yumruk atmaya başladı.
Baran yüzü dağılırken kahkaha atıyordu.
Lafımı geri alıyorum bunun kesinlikle ruhsal problemleri vardı!
Elimi boynuma götürdüm.
Kolyeyi tuttum.
Başımı beni tutan Emre'ye çevirdim.
"Dursunlar!  Durun!"

"Sana da meraba kuzen!"
Baranın Emre ye söylediği şeyle gözlerim büyüdü.
Hassiktir onalar kuzenmiydi?!
Emre ve Baran hala kavga ediyordu.
Bu kez baran Eren'i buğazından tutup duvara çarptı.
Sanki Eren'i yenicek gücü vardı ama kullanmıyordu.
Eren'nin elinden kurtuldum ve Baran'nı ittim.
Sıçıp sıvıyordum!
Milim kıpırdamadı!
Kafasını çevirip bana ölümcül bakışlar atmaya başladı.
Onun boşluğunu fırsat bilerek Emre boşta olan eliyle baran'nın boynundan tuttu ve bacağına tekme attı baran yere düştüğünde
Emre bana git işareti yaptı.
Eren kolumdan tuttu ve beni sürüklemeye başladı.

"Eren bırak beni!"

"Eren Gece'ye dokunma!"(baran)

"Gece zorlama yürü!"(eren)

Beni zorla araba bindirdi.
Eren hayvanı kolumu nasıl sıktıysa acıyordu.
Fakat düşünemediği birşey vardı.
Eren arabanın ön rarafında beklerken ben diyer kapıdan çıktım ve tekrar yanlarına gittim telefonumu gördüm. Işık hızında alıp
Baran'nın kafasına fırlatım.
Birden yere yığıldığında Emre bana tuhaf tuhaf bakıyordu.
Eren birini aradı ve yeri tarif etti sanırım Baran'ı almaları içindi.
Gözüm bi an yerde Yatan Baran'a takıldı.
Üzerindeki beyaz tshrt kana bulanmıştı.
Ela gözleri kapalıydı ve bir manyağa göre çok masum duruyordu.

Emre yanıma geldi ve gözüyle beni süzmeye başladı.
"Sana birşey yaptı mı?"

"Yapmadı."

Arabaya doğru yürümeye başladık.
Üşüyordum.
Eren ceketini omuzlarıma koydu ve kolunu omzuma attı.

"Boş eve gidiyoruz."
Kafa salladım bu halde eve gidemezdim...
Ekranı tamamen kırılmış telefonumda son şarj kalıntılarımla zor da olsa leyla ablaya mesaj çektim.
Sabah arkadaşımla gezmek için evden çıktım beni merak etmeyin.

Arababa durduğunda kapı açıldı ve birisi beni arabadan çekip bana sarıldı.
Omuzlarımdaki cele düşmüştü
"Sana birşey olucak diye ödüm bokuma karıştı..."

"Merak etme elif iyiyim."

Eve girdik yine sigara kokan salondaydım...
Emre direk yuakrı kata çıtkı on dk sonra da su sesi gelmeye başladı duşa girmişti.
Anlamadığım şey Eren neden hiçbir kavgaya karışmıyordu.
Aklıma elifin anlattıkları geldi.
"Eren'nin sessiz olduğuna bakma gözü dönerse kimse onu tutamaz."

Kafam almıyordu!
Banyodan çıkıp ıslak saçla yanıma oturan Emre'ye baktım.
Üzerindeki siyah askılı kaslarını ortaya çıkarmıştı.
Çıkık köprücük kemiğinin üzerinde minik el yazısıyla bir yazı olan bir dövme vardı.
Daha önce nasıl farketmemiştim.

"Emre?"

"Söyle."

"Orda olduğumu nasıl anladın?"

"Hissetim."

"Baran ve sen kuzen misiniz? Bana neden daha önce söylemedin?"

"Evet kuzeniz."

Çok fazla uykum vardı.
Ama asla Emre karademir'in omzunda uyuya kalmazdım!
Kalırsam ne romantik olur.
Kes sesini Ece kalamazsın!
Gece boşuna debelenme kaldın bile.
Gördüğüm en son şey Emre'nin yeşilleri oldu... ve uyuya kaldım.

.....