sınırlar (Bitti)

☆yolculuk☆

Ara sokaktan çıktığımızda herkes çok sessizdi.
Ben bile yaptıklarıma şaşırıyordum.
Belki de Emre benden bütün gerçekleri saklamasaydı bunları yapmak zorunda olmazdım.

"Gece ciddi ciddi onu öptün."(elif.)

"Evet..."

"Iyi misin?"

"Bilmiyorum..."

"Gece lütfen artık beni dinler misin?!"

Emre ye baktım.
"Özür dilerim tamam mı? Ama ne yaparsam yapayım benden çok Baran'a güvenmen canımı acıtıyor!"

"Tamam. Haklısın."

Emre birden kolumdan çekti ve bana sarıldı.
"Size birşey yapıcak diye korktum sadece."

Kafa salladım ve Emre'den ayrıldım.
"Tek bir şey istiyorum."

İkiside soran gözlerle bana baktı.
"İkinizin artık düşman olmasını istemiyorum."

"Bu imkansız bir şey Gece. Başka brişey iste."

"Benim için olsa? İkinize de ihtiyacım var."

Emre ve Enes birbirne baktı.

"Tamam..."

Sevinçle gülümsedim.
Herşeyin bu kadar güzel olması normal miydi?

Telefonum çaldığında irkildim.
"Alo?"

"Bu pazartesi gel ve eşalarını al."

Telefonu kapattım ve sıkıntıyla iç çektim.

"Ne oldu ?"

"Annemin kocası darlıyor sürekli."

"Gece sen bizi herşeyi anlatmaya zorlarken bize hiçbirşey anlatmadın."

"İlk defa doğru birşey söyledin.  Dökül bakalım."(enes)

"Üvey babam. Annemle yaşarken sürekli beni rahatsız ediyordu. Buraya gelme nedenim de oydu zaten. Şimdi de zırt pırt arayıp kalan eşalarımı almamı söylüyor."

"Boşver. Kalsınlar"

"Olmaz.  Benim bütün çocukluğum o evde geçti.o eşaları orda bırakmam bütün çocukluk anılarımı orda bırakmak olur."

"Ne zaman gidiceksin?"

"Pazartesi."
"Düşündüm de artık eve gitmek istiyorum tatil sıkmaya başladı."

Otele gittik ve kayıtlarımızı sildirdik.
Öğretmenle'de konuşup tatil alanından çıktık.
Elimizde çantalar vardı.
Enes kendi şöförünü aramıştı.
Emre ise kendi arabasını getirtmişti.
Önce Enes gitti.
Daha sona da Emre beni eve bıraktı.

Kapıyı çaldığımda açan kişi leyla abla oldu.
daha sonra merdivenlerden koşarak inen kaan'ı gördüm.
Gülümsedim ve içeri girdim.

"Daha erken geldin?"

"Imm... erken geldim çünkü yeteri kadar tatil yaptım.  Yani artık sıkıldım."

Kaan bana döndü.
"Arıyıcaktım fakat annem izin vermedi. "

"Önemli değil."

Odama çıktım ve eşalarımı yerleştirdim.
Daha sonra üzerimi değiştirdim ve aşaya indim.

Babam ve leyla abla salonda oturuyordu.
Yanlarındaki koltuğa geçtim ve oturdum.
Kaan da karşı koltuğa oturdu.

"Pazartesi günü Annemin yanına gidicem."

"Neden?"

"Geri gelicek misin?"

Kaan a baktım.
"Evet. Kalan eşalarımı alıp gelicem."

"Yalnız mı gitmek istiyorsun?"
Kafa salladım.

"Tamam."

Günler çabucak geçti.
Gitmek için hazırlandım ve aşaya indim.
Kaan en başından beğri gitmemi istemiyordu.
Kapıdan çıktığımda şok oldum.
Emre'nin arabası ve bilmediğim bir araba duruyordu.
Sanırım Eren'nin arabasıydı.
Birinden Emre diyerinden de Enes inince daha da şok oldum.
İkiside bana ve babama doğru geliyodu.
Arkadan da Elif indi.

Enes babama elini uzattı ve el sıkıştılar.
Emre de kafasıyla selam verdi.

"Meraba efendim. Biz Gece'nin arkadaşlarıyız. İzniniz olursa Gece'yi istanbul a biz götürmek istiyoruz. "

"Benim haberim yok?"
Dedim bana bakan babama.

"Bilemiyorum çocuklar yani-"

"Lütfeen! Zaten biz Geceyle en yakın arkadaşız biliyorsunuz"

"Peki öyleyse dikkatli olun. Gece telefonun açık olsun."

Babama kafa salladım ve iki arabanın karşısında durdum.
Hangisine binecektim?

"Neden tek araba ile gitmiyoruz?"

"Bilmem?"

Enes'e döndüm.
Araban burda kalsın bişi olmaz.
İki araba ile gitmek çok saçma olur."

"Yoo ben neden arabamla gitmiyorum?"

"Hadi ama bağri bunun için kavga etmeyin!"

"Yazı tura atalım!"

"Tamam."

Yaklaşık on dk sonra.
"Hadi ama Emre! Kaç defa yenildin kabul et artık!"

Vee... enesin arabasındaydık.
Enes pis pis sırıtırken Emre ve ben arka koltuğa geçmiştik.
Çünkü Elif'i araba tutuyordu.

Enes bizim sokaktan çıkana kadar yavaş sürdü.
daha sonra gaza basarak ilerledi.
Çevreyoluna çıktığımızda artık son hıza yaklaşmıştık.

"Biraz yavaşlar mısın?"

Enes yavaşladı.
"Tamam."

Şarkı açmıştık.
☆yaşlı amca-ve ben

Biz elifle bağıra bağıra bağıra şarkı söylerken erkekler sessizdi.
Bir markette durduk ve abur cubur birşeyler aldık.
Arabaya tekrar bindiğimizde Eren'nin bizimle gelmediği oldu.

"Eren neden gelmedi?"

"İşi varmış."
Kafa salladım.
Enes yorulduğu için Emreyle yer değiştirmişlerdi.
Aldığımız abur cubur poşetinden bir kaç tane bişi alıp yemeye başladım.
Kafamı çevirdiğimde Enes'in beni izlediğini farkettim.

"İştahına hayranım gece. "

Gülümdedim.
Yaklaşık iki saat sonra hem çok sıkılmıştım hem de uykum gelmişti.
Yanımda oturan Enes'e baktım.

"Bağri bi işe yara."

Yerimde döndüm ve Enes'i iyice köşeye sıkıştırdım. Dizine kafamı koydum ve dizlerimi kendime çekerek yattım.
Enes saçımla oynamaya başladığında iyice mayışmış ve uykuya dalmıştım...

Enes.
Gece benim için çok şey ifade ediyordu.
O farklıydı. Çok cesaretli ve güçlü bir kızdı.
Doğru olmayan herşeyden nefret ediyordu.
Diyer kızlar gibi değildi.
Sahildeyken o kadar erkek varken Emre varken ben varken hiçbirimizin vicuduna bakmaması veya etkilenmemesi beni bile şaşırtmıştı.
Kıymalı pide yerken bile güzel olan bir insan tanımıuorum...
En güzeli de gece güzelliğinin ve çekiciliğinin farkında değildi
Baran ona aşık olmuştu çünkü annesine benzetmişti.
Ve gece Baran'nın ilk gerçek aşkıydı.
Daha önce Baran'ı hiç öyle görmemiştim.
Evet onu kendinden uzak tutuyordu çünkü şimdi bile onu takıntı haline getirmeye başlamıştı.
Onun öyle olmasının sebepleri vardı evet.
Ama o okada tedaviye rağmen değişmemişti.
Herkesin ona destek olmaya çalıştığı dönem baran kimseyi istememişti.
Şimdi de yanlızdı.
Gece bu kadar üstelemese Baran herşeye bu kadar tepki vermezdi.
Ama baran uzaklaştırmaya çalıştırdıkça Gece daha da diretiyordu.
Bunu yapmasının nedenin bizim yüzümüzden baranın öyle yapmasını düşünmesiydi.