sınırlar (Bitti)

☆leyla☆

Eve geldiğimde gerçekten yorulmuştum.
Kaan yukarı çıkmama yardım etti.
Yatağa yattım.
Velet baş ucuma sandalye çekti ve oturdu.

"O heriflerin sana dokunmasını sevmiyorum."

"Heey sakin ol biraz."

"Arkadaşım dediğin Elif Emre'nin kardeşi elif mi?"

"Evet."

"Dün gece onların evindemiydin?"

"Hayır aslında evden çok toplanma yeri gibi biyerdi."

"Istediğin birşey var mı?"

"Yok. Uyumak istiyorum."

"Peki."

Kaan odadan çıktı ve kapıyı kapadı.
Bir süre sonra içeri birisi girdi.

"Gece?"

"Evet."
Bu leyla'ydı.

İlaçlarımı getirmişti.

"İyimisin?"

"Bilmiyorum."

İlacımı verdi ve suyu bana uzattı.
Bardağı geri verdikten sonra yorganın içine iyice girdim.

"Teşekür ederim anne."

Gece sessizken Ece herşeyi batırıyordu.
Leyla bir süre duraksadı.
Gülümsediğini hissediyordum.
Kalktı ve sessizce odadan çıktı.
Kafam çok karışıktı ne yapıcağımı bilmiyordum.
Aşadan kapı çalma sesi geldi.
Sesi tanıdık gelen birsi benim hakkımda konuşuyordu.
Leyla'nın sesi d geliyordu.
Her kimse ona odamın yerini tarif etmişti.

Lütfen Emre olmasın....

Kapım açıldığında kafamı çevirdim.

"Elif?"

"Ece. Gelebilir miyim? "

"G-gel."

Elif odaya girdi ve Kaan'nın çektiği sandalyeye oturdu.

"Nasıl olduğuna bakmak için beni Emre yolladı. İyi misin?"

"Evet iyiyim!"

"Naptım ki?"

"Beni gerçekten merak eden tek kişinin Kaan olması dışında sorun yok!"

"Saadece Emre değil Eren de merak etti."

"Tamam!"

"Emre'nin öyle soğuk davrandığına bakma o duygularını ifade edemez."

"Umrumda değil."

Dışardan bir ses geldi.

"Gece kiminle konuşuyorsun?"

"Aa... şey."

Kaan odanın kapısını açtı.
Elifi görünce kaşları çatıldı.

"Bize biraz izin verir misin kaan?"
Geldiği gibi gitti.

"Yanandan da arkadaşım olduğun için sana birşey söylemem gerek."

"Ne?"

"Emre seni kaçırıp boş eve getirmeden önce başka bir gere gidiyordu."

"Nereye?"

"Festivalde karşılaştığınız çocuk güvenli birisi değil. Daha öncelerinden birşeyler yaptı-"

"Anlamıyorum?"

"Emre sana mafya'ile alakalı birşeyler anlattı mı?"

"Evet? "

"İşte mafya işleri ile alakalı. Emre o çocuğu sıkıştırdı çünkü ailelerimiz kavgalıydı."

"Eee?"

"Çocuğun ismi Baran. Bi ara benimle ilgili şeyler söylüyordu. Yani emre'yı kızdırmak için bana zarar vericek şeyler yapıcağını söylüyordu."

"Benimle ne alakası var?"

"Şimdi de seninle ilgili şeyler söylemeye başladı."

"Hassiktir!"

"Ama merak etme abin böyle birşey olmasına izin vermez."

"Size neden güveniyim? O manyak her kimse sizin sayenizde bana musallat oldu. "

"boş eve geldiğin gün içerde dört erkek vardı. Onları geçtim evde kimse de olmayabilirdi. Olsa bile abim sana birşey yapsaydı kimse birşey diyemezdi. "
"Başka bir örnek. Sokakta adamlar seni rahatsız ettiğinde ordan geçip gidebilirdi. Ama seni kurtardı. Belki o olmasaydı şu an burda olmazdın."

Haklıydı!

"Tamam diyelim ki siz güvenebiliceğim insanlarsınız. Ya Emre beni koruyamazsa."

"Emin ol o yapamazsa ki böyle bir durum olmaz. Eren yapar. "

"Neden emre'ye abi diyorsun?"

"Çünkü o ondokuz yaşında."

"Ne?!"

"O ve eren iki yıl okulu askıya alıp eğtim aldı. "

"Ne eğtimi? "

"Dövüş falan işte."

Hala anlayamıyorum kaan ne yemişti de böyle olmuştu?"
Leyla kısaydı belki de babası uzundu.

"Gece seninle konuşmak hoşuma gitti. "

"Öyle mi"(alayla)

"Ciddiyim. Bence yalandan değil gerçekten arkadaş olabiliriz''

"Tamam."

Elif'in telefonu çalmaya başladı.
Kim aradıysa hızlıca birşeyler anlattı ve kapattı.

"Abim aşada beni bekliyor. Ve diyor ki on saniye içinde engeli kaldırmazsan yukarı gelicek miş."
Hemen telefonumu aldım ve engeli kaldırdım.
Bu manyaktan herşey beklenirdi.

"Yarın için bir planın var mı?"

"Yarın haftasonu."

"Evet. "

"Yok. "

"Tamam o halde sabah sekiz gibi burda olurum sonra da dolaşmaya çıkarız. "

"Oha ben birde uyanıyorum!"

"Beni ilgilendirmez."

Odadan çıktı.

O çıktıktan sonra içeriye kaan geldi.

"İyi misin?"

"Evet kaan hala yaşıyorum"

Çarpık çarpık gülmeye başladı.
Kaan'da en sevdiğim yön her ne kadar sinirli olsa da bana karşı hep çocuk gibiydi.
Özellikle de köpek dişlerini göstererek güldüğünde.