sınırlar (Bitti)

☆kan☆

Gözlerimi açtığımda Enes'in omuzunda uyuya kaldığımı farkettim.

Hastaneye iki kişi daha gelmişti.
Açelya elif ve sude.
Sude?
Açelya?

Kaşlarımı çattım.
Elif geldi ve yanıma oturdu.
Enesin uyuduğunu farkettim.
Gözleri şişmişti.
Kafasını duvara yaslamıştı.
Sarı saçları hiç olmadığı kadar birbirine girmişti.

"Enes?"

Öldürücü bakışlarımı sudeye yönelttim.
Daha sonra açelya ya baktım.
"Eren iyi."

O sırada elinde kahfeyle eren geldi.
"Ne istiyorsunuz?"

"Sadece seni merak ettim."
Eren kıvırcık saçlarını arkaya attı.

Daha sonra sinirden köpürmüş bir şekilde Emre geldi.
"Derdin ne senin?!"

"Emre sakin ol."

"Gece oraya neden geldin! Lan bikere de söyleneni dinlesen ölür müsün?!"

"Benden birşey saklamıcağınızı söylediniz! Sonra da bu olay çıktı!"

"Söyleseydik dinler miydin!  Başının dikine gitmekten vazgeç artık! Baran senin yüzünden orda!."

"Bağırma lan bana!"

"Aptal gibi davranıyorsun!"

O sırada Enes seslere uyanmıştı bile.
"Ben olmasaydım Baran katil olucaktı! Ah ne diyorum ki ben? Bu sizin için iyi olurdu dimi! Sadece orda durmuş izliyordunuz Emre!"

"Evet! Barana ne olucağı umrumda bile değil! Ama ben seni korumaya çalıştıkça sen inadına belaya bulaşıyorsun! Bu heriflerin nasıl biri olduklarını gördün!"

Emre'nin ellerimdeki kana baktığını farkettim.

Enes ayağa kalkmıştı.
"Bağırmasana lan kıza!"

"Al işte! Yine ben kötü oluyorum."

"Gece sadece Baranı korumak istedi.
Madem Baran senin umrunda değil neden o depoya giderken Baran'ı aradın?."
"Çünkü okanı yakalamışken bırakmıyıcağını herkesten iyi biliyordun."

Duyduklarım karşısında vicudum kasılırken hızlıca gittim ve Emre'yi omzundan ittim.
"Siktir git lan!"
Eren'e döndüm.

"Sende siktir git!"
Daha sonra açelya ve sudeye sert bir bakış atım ve hızla yürümeye başladım.

Aklım almıyordu artık.

Tuvalete girdim ve sıcak suyu aldım.
Ellerimdeki kanı çıkarmaya çalışıyordum.
Çıkmıyordu!

Arkamdan birinin geldiğini hissetmemiştim bile.
Ellerimi nazikçe tuttu ve yıkadı.
Daha sonra bana sarıldı.

Şimdi anlamıştım şimdiye kadar bana hiçbir şekilde zarar vermeyen tek kişi Enes'ti.

Hareketimizi yaptı.
"Herşeyi senin için düzelticem söz veriyorum."

Gülümsedi ve ayrıldık.

Tuvaleten çıktık ve Baran ameliyattan çıkmıştı.
Odaya alınmıştı ama henüz bilinci açılmamıştı.

Elif'in söylediğine göre Emre sinirle hastaneden ayrılmıştı.
Eren'de arkasından gitmişti.

Ama umrumda değildi.

Beş altı saat kadar daha bekledik.
Ve sonunda baran uyandı.
Taburcu oldu.
Babam arabamı alması için adam yollamıştı...
Baran ve Enes öne oturdu bende arkaya oturdum.
Saat geceyarısını geçmişti.
Baran'nın evine gittik.

Baran her ne kadar istemese de Enes yatmasına yardım etti ve yiyecek birşeyler hazırladı.
Nasıl oluyordu da bu kadar iyi oluyordu?

Baran zor da olsa uyuduğunda Enes ve ben evden çıktık.

O kadar yorulmuştum ki...
Arabaya bindim.

Enes beni eve görürmüş her zamanki gibi içeri girene kadar beklemişti.

Odama çıktım ve duşa girdim...
Ardından da yatağa yatar yatmaz uyudum.....