sınırlar (Bitti)

☆Enes ve Emre☆

Elifin donuk gözlerine baktım.
"Beyza mı dedi?"

"Evet?"

"İyi de onun hayatına hiç beyza diye bi kız girmedi ki?"
"Gece..."

"Noldu?"

"Beyza Annemin ismi."

Hala yatağımda uyuyan Emre'ye baktım.
Gözlerini araladı.
"Nerdeyim lan ben..."

Elifle birbirimize baktık.
"Akşam sen geldin."

"Ne?"

"Off anla işte. Zaten senin yüzünden Gece'yle uyudum. Daha doğrusu uyuyamadım! Bütün yakın dövüş hareketlerini üzerimde denedi."

Emre kalktı ve gözlerini ovuşturdu.
Daha sonra odaya birsi daldı.
"Emre yi gören oldu mu dünden beğr!-"
"Meraba emre?"

Eren birşey demeden odadan çıktı.

"Elif? Emre Annesinin Baran'ı daha fazla sevdiğini söyledi?"

"Öyleydi. Babalarımız arkadaştı ve Annem Baran'a ayrı bi ilgi duyardı. Onun hep şey olduğunu söylerdi. Immm kaybolmuş?"

"Artık bunlara kafa yoramam.
Sahile inelim mi?"

"Olur."

Elif bu sefer daha açık olmayan şeyler giydi.
Bende üzerime bol bir tshrt giydim içimde mayom vardı.
Altıma da gri bir şort giydim.
Sahil kenarında yürüyorduk.
O anda kalbimin deli gibi atmasına sebep olan birşey oldu.
Baran kafenin arka tarafına doğru yürüyordu.
Siktir!
Şimdi ne yapmam gerekiyordu?
Enes'i arayabilirdim.
Ama kavgaya başlarlarsa birbirlerini öldürürlerdi.
Elif'e söyleyemezdim hemen Emre'ye haber verirdi.

"Hemen geliyorum."

Elif soran gözlerle bana bakarken koşmaya başladım.
Kafenin arkasına dolandım.
Issız ve sessiz biryerdi.
Tamda Barana göre .
Duvara yaslanmış öylece duruyordu.
Ne yapmam gerekiyordu?

Geçtim ve karşısında durdum.
Nefes alamıyordum ondan korkuyor muydum yoksa yaptıkları ve yaşadıkları bana çok mu ağır geliyordu?
Kafasını kaldırdı şişmiş açık ela gözlerini bana doğrultu.

"B-Baran?"

"Benden korkuyor musun Gece?"

"Hayır."

"Benden uzak durman gerek. bilmiyor musun? "

"Diyerlerinin ne dediği umrumda değ-"

"Ben senden uzak duramamaya başlamadan önce benden nefret etmen gerek."

"Bana karşı neden böylesin?"

"Benim gibilerin aşkı da böyle olur."
'Benim gibiler' derken sankı Emre'nin 'onun gibi' demesi gibi gelmişti.

Asıl canavar onu bu hale getirenlerdi.
Evet iyi şeyler yapmamış olabilir.ama yaşadığı şeyleri o seçmedi.

Birşey diyememiştim donup kaldım.
İçimde birşeyler ona tamamen güvenebileceğimi söylerken bi tarafım da ondan uzak durmamı söylüyordu.

Baran bana aşık mıydı? Yoksa bu da Emre'yi yaralamak için olan bir oyunmuydu...
Oyun olamayacak kadar gerçek gelirken Baran'nın bu halde olmasının bir nedeni vardı.
Telefonum çaldığında irkildim.
Cebimden çıkarttım ve kulağıma götürdüm.

"Nerdesin?"

"Noldu?"

"Sanırım Enes ve Emre kavga edicek. Hemen gel."

"Tamam."

Telefonu kapattım ve Baran'a döndüm.
"Gitmem gerek."

Ela gözler tekrar beni buldu.
"Tamam."