sınırlar (Bitti)

☆Bütün gerçekler☆

Bütün salon sessizlikle dolup taşarken kadın konuştu.
"Oğlun mu?"

"Evet oğlum."
Hala bana bakıyordu.

"Bana nerden daha önceden söylemedin?!"
"Bu çocuk bunca zamandır nerdeydi?"

İşte herkesin sorması gereken tek soru buydu.
Nerdeydim ben? Bunca zamandır yapayalnız ne haldeydim?
Sen nerdeydin baba?

"Okanın kardeşi olduğunu neden söylemedin?!"

"Çünkü o okanın kardeşi değil, o farklı."
"Gel konuşalım."

Kadın kafa salladı ve kapıya yöneldi.
Küçük kıza seslendi fakat kız hala durmuş beni izliyordu.

"Burda kalabilir."
Kadın babama baktı ve kapıdan çıktı.

Duygusuz bakışlarımı kıza yönelttim.
Çocuk korkuyla bana bakarken Enes konuştu.
"Büyük bir tranvası falan olmasını istemiyorsan ona öyle bakmayı kes."

"Siz neden burda sınız?"

"Sanane-"

"Baran. O sadece bir çocuk."

"Herşeye karışma. Hele ki babanın işlerine asla."

"Baran sakin ol biraz."
Ne oluyordu bana?
Sinirli değildim üzgün veya heycanlı da değildim.
Bu çocuk nasıl olmuştu da benim gibi birini etkilemişti?

"Kaç yaşındasın sen?"
Çocuk Ela gözlerini Kaan'a doğrultuğunda tebesaüm etti.

"Sekiz."

Kadın ve babam salona tekrar döndüklerinde kadın biraz daha sakinleşmişti.
Babam yerine oturdu ve kadında yan tarafındaki koltuğa.
Babam Bize oturmamızı işaret ettiğinde ona ne bok yiyorsun bakışı atarken Enes ve Eren beni kolumdan tutup aralarına oturttular.

"Şimdi herşeyi açıklıyıcam."
Kadın kafa salladı.
"Baran uzun süredir İzmirdeydi. Diğerleri de eski iş arkadaşlarımın çocukları."

"Baran neden izmirdeydi?."

"Çünkü o ha-"

"Kendi istedi."

Derin bir nefes verdim.
"Evet."

"Bu arada soramadım. Emre."
Emre zaten zor duruyordu.
İsmini duyunca kafasını çevirip babama baktı.
"Annen nasıl?"

"Annemi ö-"

"Beni saymayın benim bu işlerle alakam yok. Boş boşuna da çocuğun piskolejisini bozmayalım geri toparlanmak zor oluyor çünkü."
Kaan kızın elinden tuttu ve salondan çıktı.

Emre göz devirdi ve devam etti.
"Anneni öldürmeseydin ona sorabilirdim."

"Ne?..."

"Evet. O annemi öldürdü. Hemde neden biliyor musun? Onu sevmediği için. Sen sen ol bu adamın takıntılı olduğu kişi olma."
"Çünkü sonunu canınla ödüyorsun."

"Ne diyor bu?..."

"Evet onun annesini öldürdüm."
"Tamam madem bugün bütün gerçekleri ortaya döküyoruz sebebini de söyleyim."
"Çünkü onu seviyordum. Emre. Öldüğünde kanında benim çocuğum vardı."