sınırlar (Bitti)

☆ışık☆

Baba demeye tiskindiğim adam gözlerini benden ayırmadan konuştu.
"Hiç değişmemişsin."

"Bana laf ebeliği yapma. Yaparım biliyosun. Umrumda olmaz. Sıkarım kafana sende kurtulursun bende."

"Bilmez miyim.  Okan size ne yapıyormuş?"

"Ne yapmıyor ki?" Eren umursamaz şekilde soruyu sorduğunda göz ucuyla süzdü ve bana tekrar döndü.

"Arkadaş olduğunuzu bilmiyordum."

Enesin göz devirdiğini o kadar iyi biliyordum ki.m

Bütün vicudum sinirle kasılmaya devam ederken tekrar konuştum.
"Benim hayatım hakkında bilmediğin o kadar şey var ki."

"Tamam. Anlat o zaman."

"Hala geçiştiriyorsun. Son kez söylüyorum.
Okanı. Benden. Uzak. Tut."

"Okan'da senin gibi laf dinlemez birisi ne yaparsın babasına çekmiş."
Göndermeli konuşuyordu ve ben daha da sinirleniyordum.

"Piç oğlun hayatıma karışırsa sonu iyi olmaz."

"Vay. Burda okandan başka birşeyler dönüyor."

Siktir lan.
"Ne dönebilir?"

"Başka biri. Okanla alakası yok sen sadece ona zarar gelmemesini istiyorsun."

"Saçma sapan konuşma. kim olabilir?"

"Ben orasını bilmem."

Kafasına tabanca doğrultulmuşken bu kadar sakin olması normal değildi.
Onu çok iyi tanıyordum.

"Hayatımın içine ettin zaten. Beni rahat bırakın."

"Bilmem."

Parmağımla tetiğe bastırdım.
Çektiğim anda herşey biterdi.
Gözlerimi kapadım ve derin bir nefes verdim.

Birden odaya koşarak birisi giridğinde hepimiz kafamızı çevirdik.

Bize doğru koşarak gelen küçük çocuğa baktım.
Duraksadı.
Bir bana birde elimdeki silaha baktı.
Daha sonra bakışları babamı bulduğunda ela gözleri dolmaya başladı.
Silahı çektim ve Emre'ye geri verdim.

Birden babamın paçasına sarılınca şok üstüne şok yaşıyordum...

Küçük pembe elbisesinin içinde siyah uzun saçları olan bir kız çocuğu...

"Işık, Anne nerde?"

Daha sonra kapıda biri daha belirdi.
Güzel ve genç bir kadın.
Çocuk parmağıyla kadını gösterdi.
Herkes donmuş olan biteni izlerken kadının korku dolu siyah gözleri beni buldu.

İstemsizce gözlerim dolmaya başlarken babama döndüm.
Ne bok oluyor bakışı atarken kadın konuştu.

"Okan'nın arkadaşları mı?"

Babam gözümün içine bakarken konuştu.
"Hayır."

"Anne."
Çocuk parmağıyla beni gösterdi ve tekrar konuştu.
"Silahı vardı."

"Ne?.."
"Neler oluyor?..."

"Gizem bu Baran."
"Benim oğlum."