sınırlar (Bitti)

☆veda☆

Herkes çok sessizdi.
Enes gülmüyordu sanki kafasına takılan birşey vardı.

"Ne işi?"

"Babamın eskiden ortak olduğu bir adam. Ortaklık ayrıldı fakat ihaleler dağılmadığı için adam bütün kalan parayı kendisine almak istedi. Tabi davayı biz kazandık ama bu sefer de oğlunu üzerimize saldı."

"Yani kesin gitmen mi gerek?"

Emre kafa salladı.

Akşama kadar boş boş telefona baktıktan sonra artık uykum gelmişti. Ama uyumak istemiyordum.

"Gece uyu istersen."
Olumsuz anlamda kafa salladım. Gerekirde sabaha kada Emre'nin yanında durmak istiyordum.

Emre kafamı tuttu ve omzuna yasladı .
İşareti anlamıştım.
Gözlerimi kapadım ve kendimi uykuya teslim ettim...

Emre bir süre sonra omzunda uyuyakalmış kızı farketti.
Gülümsedi ve zayıf kızı kolaylıkla kucağına aldı. Yukarı kata odasına götürdü.
Kızı yatağa bıraktı,tam arkasını dönüceken bileğimdeki eli farketti.
Geri yatağa yürüdü ve yatağın kenarına oturdu.
"Gitme..."

İster istemez gülümsedi.
Bu asi kızın altında zayıf bir Ece vardı.

Yavşça yanına yattı. Yaptığı şey nr kadar doğru bilmiyordu ama sevdiği kızla son gününü daha iyi bir şekilde geçiremezdi.

Kız varlığını hissedince ona daha fazla yaklaştı ve sarıldı.
Üşümüştü elleri buz gibi olmuştu.
Her nr kadar belli etmese de onun güvenebiliceği birine ihtiyacı vardı.

Gözlerimi açtığımda yanımda yatan birini farkettiğimde afalladım.
İlk başta elif sansam da Elif'in karın kası olmadığını farkettim.

Kafamı kaldırdığımda Emre'yle karşılaşmayı beklemiyordum.
Ayrıca farklı bir odadaydım ve üzerimde kat kat yorgan vardı.

Tel eliyle bana sarılmıştı. Tuhaf olan bende ona sarılıyordum.
Odaya birsi girdiğinde irkildim.
Kapıya baktığımda Enes'in soğuk gri gözleri ile karşılaşmayı beklemiyordum.

Emre kafasını kaldırdı ve bana baktı.
daha sonra gözleri kapıya kaydı.
Olduğu yerde doğruldu ve elini zaten dağılmış sihay saçlarından geçirdi.

"Ben neden burdayım?"

"Akşam uyuya kaldın bende seni yatırmak için buraya geitrdim.  Gitmeme izin vermeyince mecbur yanına yattım."
"Gidicektim ama uyuya kaldım."

Yataktan çıktım ve kapıdaki Enes'i aldırmadan aşaya indim.
Elif kahvaltı hazırlamıştı. Normalde olsa hayatta yapmazdı. Emre gideceği için yaptığını biliyordum.

Yemek yedik pek birşey yemedim çünkü midem kaldırmıyordu.
Emre gidiceği için mi yoksa akşam beraber uyuduğumuzu bildiğim için mi bilmiyordum.
Masadan kafamı kaldırıp giriş kapısına baktığımda iki tane büyük siyah valiz farkettim. Muhtemelen ordaki evi hazırlanmıştı bile.

Enes masadan kalkan ilk kişi oldu.
Hala dalgındı. Daha sonra da ben ve Elif kalktık. Emrede birşey yememişti.

Hala gidiceğie inanamıyordum.

Emre'nin telefonu çaldığında kalbim sıkışmaya başladı.

"Geliyorum..."

İşte bu kadar. Gidiyordu ve benin yapabileceğim birşey yoktu.

Hepimiz dışarı çıktık.
Emre'nin arabası kapıdaydı.
Bir adam arabadan indi ve valizleri aldı.
Emre döndü ve bize baktı.

Elif'e sarıldı ve bana döndü.
Yine bana sarıldığında hareketsiz kalmıştım.
Döndü ve arabaya doğru yürümeye başladı.
Birden koştum ve kollarımı sert bedenine sardım.
Gitmesini istemiyordum nedeninden bende emin değildim ama varlığı bile yetiyordu.