sınırlar (Bitti)

☆kazak☆

Herşe o kadar hızlı gelişti ki anlayamadım bile...
Elifle birden bire arkadaş olmuştuk.
İçimden bir his onlara güvenebiliceğimi söylüyordu.
Bilmiyorum.
gözlerimi açtığımda Elif'i göremedim.
Daha sonra yanında telefona baktığını farkettim.

Telefonumu yastığın altından aldım ve saate baktım.
Bildirim ekranında gördüğüm şey ufak bir şok geçirmeme neden oldu.

Velet kişisinden 17 cevapsız cağrı.

"Oha!"

"Noldu?"

"Bişi yok"

Yataktan çıktım ve Kaan'ı aradım.

"Ne oldu?"

"Nerdesin? "

"Elif'in evindeyim."

"Ne zaman geliceksin?"

"Bilmiyorum?"

"Gece eve gel. "

"Noldu? "

"Orda kalmanı istemiyorum eve gel."

"Tamam geliyorum!"

Ayağa kalktım ve sandalyenin kenarına astığım hırkayı aldım.

"Nereye?"

"Eve gidiyorum!"

"Saçmalama Gece, gecenin körü!"

Elif'in odasının kapısı açıldı.

"Neden bağrışıyorsunuz?"

"Eve gidiyorum."

"Bu saate tek başına gidemezdin hele ki şu zamanda."

Emre'ye göz devirdim ve odadan çıktım.

"Birşey olmuş."

Merdivenlerden inerken Emre kolumdan tuttu ve beni kendinr çekti.

"Ben bırakırım!"

Kafa sallamaktan başka çağrem yoktu.
Aşaya indik ve arabaya bindik.
Emre gaza bastı.
Neden her zaman arabayı hızlı kullanıyordu?

"Şimdi bana neden sinirli olduğunu söyler misin?"

"Birşey yok!"

Elimi saçıma geçirdim ve bıkınlıkla nefes verdim.

"Bu sıçtığımın Baran'ı benden ne istiyor?"

"Baran mı?"

"Evet."

"Baran birilerine zarar vermekten zevk alan bir manyak. Sadece beni kızdırmak için yapıyor..."

"Geldik."

Araba hızlı bir şekilde durdu.
Eve girdim kapıyı leyla açtı.

"Gece. Birşey mi oldu?"

"Olmadı."

Hızlıca yukarı çıktım ve kaan'nın odasına girdim.

"Geldim ne olmuş? "

"Gece sen daha iki gün önce tanıştığın birinin evinde nasıl kalabiliyorsun?!"

Haklıydı...

"Sanki seninle yıllardır taşınıyoruz!"
(Alayla)

Donup kaldı.
Açık mavi gözlerini üzerimden çekmiyordu

"Beni korumana ihtiyacım yok. Kimsenin beni kimseden korumasını istemiyorum!"

Biraz ileri gitmiştim ama yapabileceğim birşey yoktu.
Nefes alamıyordum dışarı çıkmak istedim fakat en son yanlız çıktığımda neler olduğu aklıma geldi.
İstemsizce gözümden yaşlar süzülmeye başladı.
Bu şehre hiç gelmem gerekiyordu...
En yakın zamanda Annemin yanına dönmem lazımdı
Bu kadarı bana bile fazla gelmişti ilk başlarda herşey çok güzelken peşime kim olduğunu dahi bilmediğim birisi düşmüştü.
Elif iyiydi fakat Emre ve Eren'de belalı tiplerdi.
Enes'i saymıyorum bile zaten.
Burya gelmeden önce nasılsam şimdi de öyle hissediyordum.
En kötü süde tam da buraya alışmaya başlamamdı.

Kaan birden kolumdan çekip bana sarıldığında afallamıştım.
Başımı göğsüne koydum kollarını zayıf bedenime doladı.

"Seninle iki saniye önce bile tanışmış olsam gene de senin iyliğini düşünücem gece.
Ama beni sakın onlarla kıyaslama. Onlar sadece amaçlarına ulaşmak için insanları korurlar."

Kessinlikle bunların arasında birşey olmuştu emindim.
Ama şu an bunu sormanın sırası değildi.
Kaan'dan ayrıldım ve gülümsedim.
Daha sonra da odama gittim...
Çok yorgundum duşa girdim.
Banyodan çıktığımda gözüm kirli sepetine takıldı.
Üzerindeki bir kaç kıyafeti kaldırdığımda Emre'nin kazağının hala orda olmadığını farkettim.
Hemen koşarak aşaya çamaşır odasına indim.
Asılanlarda veya yıkananlarda'da yoktu.
Leyla abla onu kaan'a ait zannetmiş olmalıydı!
Koşarak kaan'nın odasına gittim.
Ne diyicektim şimdi?
Zaten Emre'yi sevmiyordu!

"Birşey mi oldu Gece?"

Elinde kazak duruyordu.
Bittim ben!

"Şey o kazak. Arkadaşımın'dı üzerime su döküldüğü için bana vermişti sanırım senin çamaşırlarına karıştı. "

Hassiktir! O zaman leyla abla Kaan'nın kazağının benim odamdan çıktığını düşünüyordu.
Allahım sana geliyorum!

"Hangi arkadaşının?."

"E-E-Enes!"

Kaan'a yalan söylemeyi bırakmam gerekiyordu sanırım.
Kazağı bana uzattı.
"Bende sana sormaya geliyordum. Al."
Kafa salladım ve kazağı aldım.
Odama geri döndüğümde derin bir nefes verdim.
Şimdi bu kazağı ne yapıcaktım?
......

Bölüm diyerlerine göre biraz kısa oldu k.b
Elinizden geldiği kadar yorum yapıp oylarsanız çok sevinirim  :)