sınırlar (Bitti)

☆Emre☆

Makyajımı çıkartıp pijamalarımı giymiştim.
(Şort,askılı,hırka)
Elif'de üzerini değiştirmişti.
Saat dokuz olmuştu bile.
Çok yorulmuştum.

"Normalde birisi geldiğinde misafir odasında kalır ama benim odamda kalabilirsin."

"Önemli değil-"

"Ciddiyim"
"Sana birşey söylemek istiyorum Gece."

"Söyle."

"Şimdiye kadar hiç kız arkadaşım olmadı."

"Gerçektenmi?"

"Evet."
"O nedenle rahat olabilirsin."

"Peki."

Elif iyi bir kızdı.
Umarım benimle Emre zoruyla arkadaşlık kurmıyordu.
Elifin yatağında telefonumdan vidyo izliyordum elif ise yatağın ucuna sırt üstü yatmış vidyo izliyordu.

Kulağımda kulaklık vardı ve birşey duymuyordum.
Odaya birsi girdi.
Kafamı kaldırdığımda Emreyle göz göze geldik.
Fakat sıkıntı şuydu.
Emre'nin üzerinde tişört yoktu!

"Gece?"

"Emre?"

"Burda ne yapıyorsunuz?"

"Gece 'yi bu gün de ben kaçırdım kötü mü olmuş?"

"Saçmalamayı kes de adam gibi cevap ver Elif."

"Bu gün burda kalıcak."

Gözlerimi üzerinden alamıyordum Arsız Gece devreye girmişti.
Bu ne baklava be!

"Ha bu arada. 
Sizin barda ne işiniz var lan?!"

Elif sırıtmaya başladı.

"Kim söyledi?"

"Sen benim soruma cevap verin bi?!"

"Bi işimiz yoktu. Geceye kızma benim fikrimdi!"

"Lan hadi bara gitmenizi geçtim. Enes'in mekanında ne işiniz var Elif!"

"En kalabalık yer odası oluyor."

"Gördüm kalabalığınızı!''
Emre ışık hızıyla yanıma geldi kolumu tuttu.
Beni incelemeye başladı.

"O adam sana zarar vedi mi?"

"Ne adamından bahsediyorsun çocuk bizim yaşımızdaydı."

"Sen hiç konuşma Elif!"

"Birşey yapmadı."

"Sen daha bir gün önce hastanelik olmadın mı? Hadi Elif düşünmüyo sen neden dikkat etmiyorsun? Ya orda bayılsaydın?"

"Bişi söyli mi?"

"Ne?!"

"Sen seri katil bir Ruh hastası olmaktan çıktın. Sen sosyopatsın!"

Kafasını iyice bana yaklaştırdı.
Az daha yaklaşsa öpüşecekmişiz gibi hissediyordum.

"Bir daha yanınızda tanıdık biri olmadan öyle yerlere giderseniz ikinizi evden dışarıya çıkartmam!"

"Sen git de üstüne bişey giysene niye çıplak çıplak geziniyosun burda?"

Emre aynı hızda odadan çıktı.
Aklıma takılan son bir soru vardı en azından Elif'e sorabileceğim bir soru

''Elif?"

"efendim"

"Emre neden numaramı bu kadar istiyordu?"

"Acil birşey olursa diye galiba."

"Anladım."

Erme karademir.
Elif'in her zaman kafasına göre davranması canımı sıkmaya başlamıltı.
Hele ki baran peşindeyken Gece'yi de alıp Enes'in mekanına gitmesi ayrı bir şeydi.
Baran her an ortaya çıkabilir ve bu belirsizlik beni kanser ederken elif hiçbirşey yokmuş gibi davranıyor. Ayrıca bu kadar hızlı samimi olmaları da beni şaşırtıyor.
Geceyle uğraşmamın sebebi en başından beğri baran'dı o piç kime değer verdiğimi görse ona zarar veriyordu.
Ve by canımı sıkmaya başlamıştı.
Gece iyi birisiydi ve en önemlisi Masumdu...
Sinirli olması veya asi olması birşey değişyirmezdi bana göre o hala festivalde baran'ı sıkıştırdığımda eli ayana dolaşan kızdı.
Herşeyden korkmuyordu ama korkması gerekti...

Elif karademir.
Gece'yi sevmiştim ki kendi abisini bile sevmeyen bu kız ilk kez yakın arkadaş edinmişti.
Abim her zaman korumacı davranıyordu.
Bana kalırsa Gece bizimle olduğu sürece herşeye hazırlıklı olmalıydı.
O nedenle Gece'yi o bara götürmüştüm.
Bizim hakkımızda Herşeyi bilmeye hakkı vardı ama abim izin vermediği sürece bağzı şeylerin saklı kalması gerekiyordu.
Eyer gece o festival gününde abimi durdurmasaydı belki şu an herşey daha farklı olurdu.
Baran psikopattı gerçek anlamda!
Ondan herşey beklenirdi.
Gerçi etrafımda normal biri yok'da neyse.
Enes normal zamanda sakindi. Ama gözü dönerse onu kimse tutamazdı.
Abim herşeyi önceden bildiği için ona göre haraket ediyordu.
Genelde de söylediği şeylerde haklı çıkıyordu.
Eren sessiz dursa da damarına basılırsa çok kötü şeyler olabiliyordu.
Buna daha önce şahit olmuştum...
O kadar sorunun arasında düşünebildiğim tek şey Gece'yi korumamız gerektiydi.
Çünkü ben bile baranın elinden zor kurtulmuştum...