Yeşilli

6. Bölüm

6. Bölüm: Anlaşma

Fotoğraf: Dila ve Berke 💜💚

Şarkı: Birileri - Aşık Olmamam Gerek 

İyi okumalar Bücürlerim 💖💕

***

İyi bir oyuncu değildim, belki de dünyanın en kötü oyuncularından biriydim. Yalan söyleyemez, kızarıp bozarır ve illaki yalan söylediğimi bir şekilde açığa çıkarırdım. Deniz, bu halimle dalga geçip beni bebek severmiş gibi severdi. Ama ne hikmetse, Berke'nin birkaç saniyede uydurduğu yalana çok normalmiş gibi ayak uydurmuş, belime attığı elinin sıcaklığı sanki hep oradaymış gibi gülümsüyordum. İçimde ise kasırga mı desem, felaket mi desem bir şeyler kopuyordu.

Ece'nin yalancı gözyaşlarını umursamadan yanından geçip giderken Berke'nin amacını sorguluyordum. Beni bu işe katmadan da o kızdan kurtulabilirdi. Ne gerek vardı ki şimdi yalan söylemeye? Yalan söylediği için dilini kopartasım geliyordu.

Spor salonundan çıkana kadar 'samimi' rolümüzden ayrılmamıştık. Aptal gülümsememi, kapıdan çıktığım an silip dehşetle yüzüne baktım. "Sen ne yapıyorsun be? Beni neden karıştırıyorsun? Yardım etmeyeceğim dedim ya sana!"

Dila, keşke çocuğa çemkirmeden önce beline sarılmayı bıraksaydın. Buradan minik bir çocuğa benziyorsun da...

İç sesimi gram umursamayıp Berke'nin eline vurarak geri çekildim. O; hain, pislik ve itici şerefsizin tekiydi. Aklıma daha fazla hakaret gelmiyordu ama olsundu, aklıma gelen gelmeyen bütün hakaretler onun olabilirdi şu an.

"Ama ettin. Etmeseydin, zorlamadım seni."

Ellerini pantolonunun cebine yerleştirip omuz silktiğinde gözlerimi kısıp ellerimi belime yerleştirerek anne azarlaması moduna geçtim. "Emrivaki yapıp bana aşıkmışsın gibi davrandın. Ne yapsaydım, Ece'ye 'Yok, yalan söylüyor seninki' mi deseydim?"

Berke, dünyadaki bütün umursamazlık ondaymış gibi omuz silkip yanaklarını şişirdi. O yanaklarını kopartıp köpeklere yedirmek istemem normal miydi?

"Deseydin. Deme mi dedim?"

Bütün hırsımı almak istermişçesine bir anda ona yaklaşıp karnına elimin tersiyle vurdum. Ben, gerçekten dünyanın en sakin, en uslu, en şirin kızlarından biriydim. Valla öyleydim. Yakın arkadaşlarım bile beni yavru kedi gibi görürdü ama şu sıralar o kedinin içinden aslan falan çıkmıştı. Hepsi bu çocuk yüzündendi. Nasıl olduysa onu dövmek falan istiyordum. Benliğim uzaklara göç etmişti sanırım.

"Seni parçalarım çocuk. Senin yüzünden yalan söylemiş kadar oldum. Şimdi ne olacak? Evcilik mi oynayacağız Ece'nin yanındayken?"

Berke beni umursuyor muydu bilmiyordum. Alt dudağını yavaşça ıslatıp başını bana yaklaştırdığında onunla temas etmemek için ellerimi arkama sakladım. Nedenini bilmiyordum ama ellerim titriyordu. Aslında nedeni açıktı, kişisel alanıma yaklaşmasıydı ve bu beni cidden geriyordu. Acaba kafa mı atsaydım?

"Oynayalım. Çocuksun zaten seversin evcilik oynamayı." Göz kırpıp gözlerini gözlerime hizaladığında yüzümü buruşturdum. Hala kafa atmak için geç değildi bence.

"Kusura bakma ben sevmediğim insanlarla evcilik oynamam. Git başka birine aşıkmışsın gibi yap."

Berke'nin gözleri dudağıma kaydığında dudaklarımı birbirine bastırıp kafamı biraz geri çekerek mesafe koydum. Bir yandan da acaba kafa mı atsam diye düşünüyordum. Zaten az önce şerefsizmiş gibi onunla oynamıştım, bir de kafa atarsam kim bilir ne kadar kinlenirdi bana.