Yeşilli

54. Bölüm

54. Bölüm: İmza Günü

İyi okumalar Bücürlerr 💜💚

***

Hayatımın hiçbir evresinde, hele ki geçen yazın tam bu zamanlarında, istediğim her şeye sahip olabileceğimi sanmazdım. Şimdiye kadar ki hayatımda her zaman isteklerim olacak gibi olmuş ama hüsranla sonuçlanıp beni derin bir duygu seline bırakmıştı. Olacak gibi olması ve sonunda üzülmek beni derinden etkilerdi. Ümitlenip yarı yolda aslında çıkmaz bir sokağa girmiş olmakla aynı şeydi ve ben bundan çok yorulmuştum. Şimdiyse şans bana dönmüş gibiydi.

Sıcak güneş ışınlarının tenimi parlatarak ısıttığını hissedebiliyordum. Bakışlarım onun yeşillerinde olmasa da onunkinin yolla benim yüzümün arasında gidip geldiğini hissedebiliyordum. Direksiyonu tek eliyle kavramış, diğer elini de beyaz elbisemin açıkta bıraktığı sol bacağımın üzerine koymuş, başparmağıyla usulca okşuyordu. Parmaklarının tenimde bıraktığı, güneş ışınlarından daha sıcak ve içimi yakan o dokunuşu gül kurusuna boyadığım dudaklarımda istemsizce bir gülümsemenin var olmasına neden oluyordu.

Hayatımın hangi evresinde aşktan sarhoş olmuş bir şekilde kitap imzama gideceğimi düşünebilirdim ki? Hele ki melankoliye ve hüzne aşık olduğunu düşünürken...

Ama oluyordu işte. Bir çift yeşil göze aşık olmuştum ve onunla beraberken şansım hiç olmadığı kadar yüksekti. Bu onun sayesinde miydi yoksa aşkla beraber gökyüzümdeki kara bulutları dağıtmaya çalışmamdan mı kaynaklıydı çözemesem de Berke Akar benim uğurumdu. Muhtemelen ona bunu söylesem kabul etmez, bir şekilde beni uğur olarak gösterirdi ama dışımdan fikrimi değiştirmiş gibi yapsam da fikrim asla değişmeyecekti.

Onca şeye rağmen Berke Akar benim uğurumdu ve bunu o bile değiştiremezdi.

"Yine sessizleştin güzelim." Berke, bacağımı hafifçe sıkıp bakışlarını bana çevirdiğinde ben de yoldaki bakışlarımı onun çok sevdiğim yüzüne çevirdim. Yeni sakal tıraşı olduğu için yüzü bir bebeğin yüzü kadar pürüzsüz ve sıkılası duruyordu. Keskin çene hatları onu ciddi gösterse de onun içini bildiğimden bu bana sökmezdi.

"Düşünüyordum," dedim ve tebessüm edip başımı koltuğa yaslayarak onu izlemeye devam ettim. O da bana bakmak istese de bakışlarını yola çevirmek zorunda kaldı ve dizimdeki elini birkaç saniyeliğine çekip vitesi değiştirdikten sonra tekrar dizime yerleştirdi.

"Ne düşünüyordun bakalım?"

"Seni çok sevdiğimi," dedim uzatarak ve istemeden de olsa kıkırdayarak. Berke'nin dudağının sağ tarafı usulca kıvrılıp benim şerefsiz sırıtması adını koyduğum o sırıtmayla kısaca bana baktı. Kalbimin teklediğini hissettim ama kendimi tutup yerimde kalmaya devam ettim. Bu his öyle bir şeydi ki zaman geçse bile değişmeyecek gibiydi. Berke bana her baktığında kalbim kanatlanacak ve göğsümde çırpınıp duracaktı sanki.

Sanırım buna Berke Akar etkisi demeliydik.

"Hm başka ne düşünüyordun?" Keyifli ses tonu içimi ısıttı ve düşündüklerimi biraz daha ona açmamı sağladı.

"Senin bana şans getirdiğini..."

"Ben mi şans getirmişim?" diye sordu inanmayan bir ses tonuyla. İşte Berke Akar'ın içini nasıl da biliyordum ama... Asla ondan iyi bir şeyin gelebileceğine inanmıyordu.

"Evet Yeşilli. Hem beni aşka inandırdın hem de seninleyken hayallerim gerçekleşmeye başladı."

"Bunları sen başardın," dedi ciddi bir ifadeyle. "Ben hiçbir şey yapmadım."