Selam hepinize💙
Nabersiniz??
Ben hiç iyi değilim çünkü bir şeyi çok merak ediyorum,neden oy vermiyorsunuz?Çok mu zor?Yorum yapan arkadaşlarında bir çoğu vermiyor ve ben sadece hayret duyuyorumm.Okunmaların bu denli iyi olmasının yanında oy sayılarındaki bu düşüş canımı çok sıkıyor.Lütfen oy veriniz.Ve lütfen gerideki bölümleride oylayıp bana destek olunuz💙
Tamam geçin,bu sefer uzatmayacağım çünkü o istek ne yazıkki kalmadı.
Ve bir hatırlatmada yapayım,bölümler bundan sonra daha geç gelecek,çünkü gösterdiğim çabanın %25'i kadarda karşılığını almıyorum.O yüzden okunmalar ve oylar arttıkça bölümler devam edecek.😒
Sizi seviyorum😍
Destek olan herkese sonsuz teşekkürler💙
Yeni bölüm duyuruları ve buluşacağımız yeni kitaplar için hesabımı takip edin birtanelerim❤
Aşağıdaki oy butonuna yani ⭐ basıp,bolca en az 1000 yorum bekliyorum,bolca yorum yaparak okumaya başlayabilirsiniz...
İyi okumalar💙
♕♕
Elimi bir katman gibi saran parmakları ile benimkilerime ayak uydurmak için yavaşça attığı adımları bana nefesten başka bir şey bırakmadı.
Geçen bunca zamanın içerisinde sadece nefes almayı ve sadece sıradan bir insan gibi gezmeyi ne de çok özlediğimi fark ettim.
Hiç bir korku duymayıp ve hiç kısıtlamaya tabi tutulmadan sadece yürümek bile bana verilebilecek en güzel ödüldü.
Baştan aşağı serin sular altında kalan kuru ağaçlar hallerinden şikayetçi gibi boyunlarını bükerken, etraftaki yoğun toprak kokusunuda bastıracak hiç bir şey bulunmuyordu.
Aral'ın cebine bıraktığı el dışında bende boştaki elimi montumun cebine koyup, önümüzdeki ağır adımlarla yürüyen Mustafa ve Ali dışında ki o diğer tiplere baktım.
Beni korumak amacıyla bu tedbirleri aldığı her ne kadar bariz ise de kendimi garip hissediyordum.
Kulaklarım ve sırtıma dökülen saçlarım soğuk havanın tenime işlemesini bir tık azaltsada tamamıyla kesmemiş, Aral ise üşüdüğümü anlamış olacakki tuttuğu montumun kapşonunu kafama geçirdi.
Ara sıra kapadığım gözlerim ile hiç bir şeyi görmeyerek tüm yükü tenime yüklemelerim, duyduğum seslerden başka bir şey bırakmamış ve terapi gibi hissettirmişti.
Karnımdaki ağrı tamamıyla dinmesede artık daha az hissediliyor ve daha az canımı yakıyor sayılabilirdi.
Bitmesinden korktuğum o toprak kokusu yüzünden soluklarımı hissede hissede derince içime çekerken, Aral'ın bana hayran hayran bakan kapkara gözleriyle karşılaştım.
*"İyi geldi mi?" dedi durakladığı adımlarımız ile boştaki elini yüzüme yanaştırıp yanağımdan dökülen saçlarımı kulağımın arkasına taramış, benim bir gözlerine birde eline bakan kahveliklerimi de tebessüm içinde izledi.
-"Bunu daha sık istiyorum" dedim bakışlarımı, gözlerime bayram etkisi yaratan o güzelliğe dikip.
*"Elimi böyle sıkıca tutup, yanında ben olacaksam her daim yaparız"
ŞİMDİ OKUDUĞUN
ARAL(+18)
ChickLitGerilen çenesi ve hızlı hızlı aldığı nefeslerle tenimi keşfe çıkıp belime indiğinde kısa bir süre duraksadı "Beni uyuşturduğun halde sana her geçen gün biraz daha ihtiyaç duymam akıl kârı değil." Çekemediğim nefeslere bir de boğazımda takılıp kalan...
