ARAL(+18)

DOĞUŞ

Ayhh durun ben geldim,ayhh taam hellööööö looooo😑

Naber?

Aslında dün akşam bu bölüm gelecekti ve her şey hazırdı lakin,bana 5.000 kelime olmasına rağmen az geldi.Sonrs dedimki ben canım aşkım okuyucularıma bir kıyak yapar 1700 kelime daha eklerim.Ve yaptım,bölüm tamı tamına 6700 kelime🙈

Ama ayıp yaaaa,kısa kes dediğinizi duyar gibiyim 😕bu kadar bölüm yazdım azıcım konuşmak benimde hakkım taam mı?? 😠

Ayyy taam durun heyecan yaptım,tek bir söyleyeceğim var lütfen birtaneciklerim aşağı yorum yapmak yerine satır aralarına yapın,öbür türlü bir çok yorumunuz gözümden kaçıyor😑

Yeni bölüm duyuruları ve buluşacağımız yeni kitaplar için hesabımı takip edin birtanelerim❤

Tamam hadİ oy verin ve bolca yorum yaparak beni mutlu edip başlayın,öptüm hepinizi muahhh😘

♕♕

Tamamıyla üzerimden arınan kirler bana yeniden doğuş yolundaki tüm direktifleri sağlarken, Aral yavaş hareketlerle arkama geçip oturmuş ve benim çıplak sırtımı ise sert göğsüne yaslayıp bir yandan kollarıyla belimi sarıyor, diğer yandan ise boynum ve omuzum arasına bıraktığı başıyla hem sıcak nefeslerini hemde titrek sözcüklerini bırakıyordu"Eğer sana bir şey olsaydı beni..."

-"Aral" dedim yana eğdiğim başımla beraber sözcklerini yarıda keserek konuşmaya başladım. "Bir şey olmadı tamam"

*"Yapmak zorundaydım yoksa sıkardı" dedi söylememimden ikna olmamış gibi birde cümle kurarken yaşadığı tedirginliğini bire bir yaşıyordum.

-"Biliyorum Sana kızmadım zaten"

Ben her ne kadar güven aşılamaya çalışsam da o biraz daha altında bırakıyordu bizi.

*"Bunu söylemekten nefret ediyorum ama abin haklı" dedi bu kez ondan duymanın bende şaşkınlık yaratacak o sözleri işitip.

Sanırım arkasına saklandığı bahanenin gerekçesi ne kadar büyük olursa olsun kabul görmediğinin o da farkında ve bunu dile getirmekten de bir sakınca görmüyordu.

-"Şışşş,konuşmayalım" dedim tekrardan kesme amacı hissedip.Bahsi bile tüylerimi bu denli ürpertirken,o anları konuşmak isteyeceğim son kişi bile Aral olamazdı.

*"Onu kendi ellerimle geberteceğim söz veriyorum"

Sözcüklerini bile isteye seçtiğinin farkına varmamla beraber,kendimi güvende hissettmem için kuruduğuna emindim.

-"Tamam unutalım, hatırlamak istemiyorum." dedim bir kez daha o yığınla enkazın altından çıkarken sadece nefes almak istiyordum.

Aldığım kesik nefesle birlikte bu kez soru hakkını kendime devrederek konuşmaya başladım "Aral abim nasıl? Dedim karnımdaki elleri üstüne bıraktığım elimle konuşmasını dinledim.

*"Seni götürdükleri zaman kulübe gittim ve onun yanındaki gelmiş.Seni görmek istediğini söyleyince söylemek zorunda kaldım, o da sağ olsun abini aradı hemen sanki başka işi yok, bu şekilde"

-"Emre' mi?" dedim hemen yan dönerek tepemden akan damlalar yüzünden kapanan gözlerimi açık tutmaya çalışarak ıslanmış yüzüne baktım.

*"Hıhımmm"

-"Nasıl buldun, yani orada olduğumuzu nasıl öğrendin" abimin şuan yanımda olmasının arkasındaki gizli kahraman Emre' ise de ben hala duymak istediğim cevaba erişmiş değildim.