ARAL(+18)

SERÇE KUŞU

Selam.

Ben geldim, biliyorum şaşkınsınız çünkü bende şaşkınım ama o oy veren bir tanelerime kıyamadım. Onları daha fazla bekletmek istemedim. Sadece onların o güzel kalplerine gelsin bu bölüm. Çok heyecanlıyım benimle birlikte heyecan duyanlar burada mı? El kaldırınız.

Bölüm yıkılacak gibi hissediyorum.

Tamam heyecan yapmayın önce oy verin.

Instagram= aynur7_a

Harf hatalarını mazur görün 🙏

Bana bembeyaz bir kalp bırakın🤍

Sizi seviyorum             

Oy sınırı 1.000/ yorum sınırı 3.500( satır aralarında sizin yorumlarınızı görmek istiyorum. Lütfen random,emoji,nokta veya başka bir şey koymayın sadece yorum yapın düşüncelerinizi

iyi okumalar.

Fon müziğini açarak okuyunuz. Tamamı bu müzikle yazıldı. 👇

♕♕

༺İDİL'in dilinden ༻

Eline düştüğüm şeyin acıması ne kadar az ise kollarına sığındığım adamın da merhameti o kadar fazlaydı.

Sabahın ilk ışıklarıyla Mert'in beni yaka paça götürdüğü havuzlukta onu görürken her ne olursa olsun beni kurtarmak adına benliğini öne süreceğini biliyordum. Ama ne var ki bu adam tehlikenin tamda somut ismiydi. Aral beni kurtarırdı kurtarmasına fakat o yetişene kadar sağ kalır mıydım tabiki bundan emin değildim.

Beni kolumdan tutarak o dalgalara atacağını söylerken yalvarışlarım ve kendimi aciz koyuşlarım hem o suya olan korkumdan hemde karnımdaki miniklere olan bağlılığımdandı. Allah aşkına ne kadar da ürkütücüydi her yer. Siyaha boyanmıştı resmen. Sanki birileri içine tonlarca mürekkep dökmüş de rengiyle oynamıştı. Bir gariplik vardı suyun yüzeyinde bir farklılık. Bütün çırpınışlarım karşılıksız kalıp beni sırtımdan iterek o suyun içine attığında sadece tek bir şey diledim tek bir şey.

Hayatta kalmak.

Kollarım ve ayaklarım o dev dalgalara karşı koymaya çabaladıkça kurtulabileceğime olan inancım da her saniye azalıyordu.Bilincim kayboluyor  alamadığım soluklar kalbimi soğutuyordu.Nefes almak ve nefessiz kalmak arasındaki ince çizgiyi o an öyle bir anladım ki.

Ve o su tabiki. Bilinçsizce sadece nefes almak adına aralanan ağzım bana en büyük kötülüğü yaptığından habersizdi. Bilseydi eğer sadece bir nefes  için aralanır mıydı? Aralanırdı tabiki. Çünkü biliyorduki o bir nefes beni ayakta tutacaktı. Çünkü biliyorduki o bir nefes bana yaşam verecekti. Sadece tek bir soluk için aralanan dudaklarım ağzıma doluşan ve ciğerlerime doğru yol alan o suyla kaldı.Yuttuğum, haddinden ve vücudumun ihtiyacından çok daha fazla suyla. Halbuki nasıl  oluyorda ağzım benim için en büyük kötülüğü yapmıştı? Nasıl oluyorda öleceğimi bile bile kapanmamıştı?

Vücudumda bir hasar meydana gelmiş gibi hissetmeye başladım. Sanki bazı organlarım yeterli komutları almıyor bazılarıda komutlarını uygulayamıyordu. Her saniye  bedenimden çekiştirilmişçesine koparılan ruhum benle son konuşmalarını yapıp  beni terk edeceğini söylüyordu.

Ben de daha fazla karşı koyamadığım kollarımla bir elimi Karnıma sardım ve öylece hareketsiz bir şekilde suyun içerisinde beklemeye başladım. Bir umut bekledim. Bir Işık Bekledim ve bir inanç bekledim.