ARAL(+18)

YENİLİK

👋selam

Ben geldim😎

Biliyorsunuz sizi asla bırakmam 🥰

Üzüldük biraz ama geçti ve artık kendimizdeyiz😎

Neysa sizi asla tutmadan bölüme fırlatıyorum😁

Bu arada o güzel yanımda olduğunuzu hissettirdiğiniz mesajlar için çok teşekkürler 🤍

Bilginize silinen bölüm yazıldı ve kitaba eklendi. Zaten elimde kopyası vardı ama benim üzüntüm oylara, yorumlara, okunmalara idi. Ama yapacak bir  şey yok. Belki bu bizi daha da güçlendirecek🥰

Yorum yorum yorum yapın. Ve oy verin. Daha ne diyim?

Ay durun xkdmxkddk bir önceki +18 bölüm nasıldı??

Bı arada ben kitabı kaldırıp tekrar yayınladığım için muhtemelen hepinizin okuma listesinden çıktı. Bildirim almam için tekrar ekleyin canlarım.

Son olarak şu oy butonuna basınız. Ve harf hatalarını mazur görünüz🥂

İnstagram = aynur7_a

♕♕

Yediğimiz yemek ile birlikte Aral'ın birden bire kolunda hissettiği ağrı ve tişörtün de belirginleşen o kıpkırmızı ıslak kanı gördüğüm an bu gecenin bedelinin patlayan dikişler olduğunu fark ettim.

Ben acı içerisinde bakamaz durumda hissederken onun tüm acısına rağmen beni sakinleştirme çabası içimi acıtıyordu.

O halde bile kendini değil beni düşünüyordu. Telefonu eline alıp bir kaç dakika Emir ve Yağız ile konuştu sonra yanıma yürüdü.

Otelden apar topar çıkıp hastaneye gideceğimizi sanarken dakikalar sonra önünde durduğumuz iki katlı bay ve bayan lüks kuaföre baktım.

Ben şaşkınlık ile anlamaya çalışırken  yüzüme bakıp elini yarasının üstünde tutarken alnını alnıma yasladı. "Şimdi Emir ve Yağız gelecek. Sen Emir ile burada kalacaksın. Ve şu güzel saçlarını düzelteceksin bende Yağız ile hastaneye gideceğim"

-"Hayır" dedim karşı çıkıp. "Bende geleceğim"

*"Bebeğim yapabileceğin bir şey yok.Bir saate geleceğim söz. Dikişler yenilenecek sadece"

-"Ama Aral..."

*"Bak Emir olmasa ben hayatta bırakmazdım seni ama artık seni bu saçla görmek istemiyorum. Her baktığımda kafayı yiyorum. Söz senin saçların bittiğinde kapıda ilk beni göreceksin"

Cevap vermeyip titreyen çenemle ona bakarken  dudağını dudağıma değdirdi ve fısıldayıp konuştu. "Hem bende geleceğim. Şu saç ve sakalı kısaltacağım biraz. O yüzden karşı çıkma lütfen"

-"Peki" başımı  çevirip Mustafa'nın  araç dışında beklediğini görünce yüzüne dokunup alnını öptüm.

Bir kaç dakika kaldık öylece. Ben ona o bana bana baktı sonra kapıdan çıktık ve hızla yanımızda biten araçtan çıkan Emir ile Yağız'ın endişeli yüzünü gördük.

~"Kardeşim noldu Allah aşkına? Nasıl başardın onları patlatmayı? "

*"Oldu işte bir şeyler" dedi Aral geçiştirip Emir'e baktı. "İdil sana emanet kapısından ayrılmak yok"