ARAL(+18)

KARINDAŞ

Selam güzellerim☺️

Öncelikle şuraya başladığınız saati yazar mısınız?

Ve başlamadan oy butonuna basıp hem yeni bölümün erken gelmesini sağlayıp hemde beni için aşağıdaki ⭐ yıldızı parlatır mısınız?

İlk olarak nasılsınız demek istiyorum?

Ay ben çok iyiyim çünkü 10Milyon okunmaya ulaştık bugün🙈

Bundan sonra ki bölümleri elimden geldiğince hızlı yüklemeye çalışacağım. Gerçi çok bölüm kalmadı. Finalin eşiğindeyiz zaten🥺

Neyse şimdi fazla uzatmıyorum ve hemen yeni bölümü okumanızı istiyorum.

Bölüm sınırı: 3/500 yorum /1.750 oy

XP, ARAL ve yeni kitap duyurularından ve bölümlerden haberdar olmak için wattpad hesabımı takip edin birtanelerim🧚‍♀️

Post, Story, Reels videolar içinde buyrun İnstagram hesabımıza.
İnstagram: aynur7_a
İnstagram: aralresmi

Hepinizi kocaman öpüyorum ❤

Keyifli okumalar✨

♕♕

*"Sikeceğim artık. Neden bir rahat vermiyorlar? " dedi Aral telefonu kapatıp cebine atarken bana baktı ve bende ne söyleyeceğimi bulmak ister gibi etrafı izledim.

-"Seninde aklına aynı isimler mi geliyor" dedim cropumu yavaşça indirip önünde yükseldiğimde canının sıkıldığını görebiliyordum.

*"Kendi sağlığını düşünüyorsa buraya değil gelmek bana yaşadığını bile hissettirmez. "

Cebinden çıkardığı sigaradan bir dal alıp ucunu yaktığı an arabanın ön yüzüne yaslandı ve uzunca nefesler çekti.

Sakinleşmesi gerekiyordu. Sertleşen çenesi, çatılan kaşları, koyulaşan gözleri ve sık aldığı nefeslerinden canının ziyadesiyle sıkıldığını anlayabiliyordum. Bende yanına doğru yürüyerek kalçamı aracın ön burnuna yasladığım an ışık cümbüşü içerisinde kalan şehri izledim.

Etraftaki parlaklık o denli güzel bir şekilde örtmüştüki tüm şehrin kirini, sanki her şey normal ve hiç kötü şeyler yaşanmıyor gibiydi. Halbuki daha atlattığı depremin bile hasarlarını onaramadı bu şehir.

O gözlerini karşısına dikip tepeden yansıyan şehrin manzarasına dikerken, bende ona baktım.

O kadar yaşadığımız şey vardı ki bu bir kaç ay içerisinde ilk karşıma çıkan adam ile şimdi ki Aral arasında fazlaca fark vardı.

Bakışlarına yansıyan bu değişikliğin karakteri üzerindeki etkisini söylemiyorum bile.

Dudakları arasından sızan gri duman yönünü bana doğru çevirip süzülürken kokusundan rahatsız olduğumu ara ara yutkunmamdan fark ettim.

Bakışları sağına dönüp benim şikayet etmeyen ama rahatsız olduğum çocukça halimi gördüğü an sigaradan bir nefes daha çekip yere fırlattı.

-"Artık gidelim mi? " dedim gözleri içine bakarak. Aslında ne onun ne de benim gitmek istemediğimizi fark ettim.

Başını salladı ve birden ayağa kalkarken o şoför koltuğuna bende hemen yanına oturdum.

Aracı çalıştırmadan başını koltuğuna yasladı ve ellerini de bacakları üstüne koyup gözlerini kapatarak bekledi.

Elim uzandı önce elini tutmak için sonra ise hemen geri çektim. Parmaklarım yüzüne doğru yaklaştığı an onlara da karşı koyup kucağımda birleştirdim.