ÂLÂ

29.8K 1.8K 3.9K
                                    

Selam bebeklerim ben geldim 🌺

Öncelikle başladığınız saati yazar mısınız?

Başlamadan önce aşağıdaki oy butonuna basarak oyunuzu verir misiniz? 🙏

Şimdi nasılsınız?Umarım iyisinizdir. Bende iyi olmaya çalışıyorum🥺

Ayss sizi çok özledim. Hemde kocaman. 🤌🙊

Bir sevinçli haber daha 6MİLYON OKUNMAYA ULAŞTIK🦋🙊⭐😎👏🎂🕯💥❤️‍🔥😉🎉

Bildiğiniz üzere bölüm bayağı gecikti. Beni wattpad ve İnstagramdan takip edenler nedenini  çok iyi biliyorlar. Bilmeyenlerde panomdaki duyuruyu okuyabilir. Kötü günlerdi ama bitti çok şükür🙏

Bir bilgilendirmede yapayım. bu saatten sonra elimden geldiğim kadar erken gelecek bölümler❤️‍🔥

Bölüm sınırı: 1.000 oy ve 3.500 yorum.

Wattpad hesabımı yeni bölüm duyurularından haberdar olmak için takip etmeyi unutmayın ✨

Gelmişken İnstagramada uğrayın bebekler. Orada da kocaman bir ailemiz var. Bunu okuyan kişi unutma "Sen yoksan bir kişi eksiğiz"
instagram: aynur7_a

♕♕

Gözlerim o yaşadığım korkuyla kapıya kayıp ellerim de aniden karnımı koruma güdüsüne girerken yapabildiğim kadar yatakta kendimi geriye ittim.

Mert'in ve aynı zamanda koruma ile hizmetli grubunun bana attığı acınası bakışları göreceğime ölmeyi yeğlerdim.

Biri erkek ve diğeri kız olmak üzere beyaz önlüklü korkunç sert bir ifadeye sahip adamın kaşının üstünde olan yırtık, kadının tepede yaptığı sıkı topuzu görürken korkmamak nasıl mümkün olabilirdi.

Ellerinde tuttukları iki adet çanta ve içeri girer girmez karnımı bulan bakışları tabiki de ürkmeme neden oldu.

Ya çocuklarıma zarar vermek için getirdiyse onları?

Ben onlara onlar Mert'e ve Mert de bana bakıyordu. Sanki ne kadar korktuğumu anlamaya çalışıyordu.

Benim korkum tabiki ona haz veriyordu.
Görünüşleri bir sağlık çalışanı olduklarını haykırsada söz konusu Mert'in yanında olmalarıysa nasıl güvenebilirdim ki onlara.

Neredeyse duvara yapışmış bir şekilde duruyor eğer içinden geçeceğimi bilsem biraz daha zorlayabilirdim.

Mert'in keyfi bir şekilde önce onlara bir kaç bakış attığını gördüm sonrada gizlice bir şeyler dediğini.

Söylediği her neydi bilmiyorum ama o konuşur konuşmaz kadın ile erkek bana doğru yürümüş ve çırpınışlarım eşliğinde kavradılar kollarımı.

Yaka paça, çekiştirile çekiştirile çıkarıldım o yataktan. Ne karnımdaki bebekler, nede akıttığım gözyaşlarım durdurdu onları.

-"Bırakın beni"  dedim beni anlamayacaklarını bilsemde yalvarışlarımı onlara bırakıyordum. Adımlarımızın yönünü o oda kapısından dışarı çeviridklerinde Mert'le göz göze geldim.

Ve tüm gururumu ayaklarım altına alarak konuştum.

-"Ne olur bıraksınlar beni. Yalvarıyorum sana"

Hiç bir tepki vermeden baktı yüzüme. Ve onlara attığı ikinci bakışla tüm direnişlerime rağmen çıkarıldım oradan.

Sayısız kapısı olan o uzun koridordan gözlerimi kapatarak beni yürüttükleri merdivenden şimdi gözlerim açık beni geçirmişlerdi.

ARAL(+18)Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin