ARAL(+18)

REGL

Selam👋

Yeni bölüme geçmeden beklentileriniz nelerdir??

Bölüme geçmeden şu yıldıza basarmısınız canlarım,bence hak ediyor.Çokk görmeyin lütfen🤗

Bolca yorum bekliyorum..

Yeni bölüm duyuruları ve buluşacağımız yeni kitaplar için hesabımı takip edin birtanelerim❤

Öpüldünüz😚😘

♕♕

Boğazımda takılı kalan nefesler ardısıra engebeli yoldan emanetine ulaşırken, karnıma saplanan kramplarlada göz kapaklarımı açtım.

Hayır, hayır hiç vakti değil, umarım olmamışımdır...

İçimden ettiğim dualar eğerki bir yerde yankı buluyorsa, umarım sessiz ayak izlerime birde sessiz çığlıklarımı eklememiştir.

Birden yorgunluğun direnişini kuran bedenimle arkama döndüğümde Aral'ı görmeyi düşünüyordum ama hayır o benim aksime gayet erken uyanmış olmalıydı.

Dün gece hatrıma gelince kendimi garip hissediyordum. Evet tamda ne zaman içinden çıktığımı bilmediğim bir okyanus ta debeleniyordum.

O hastaneye beni götürüş şeklinden tutta eve gelip o tüm acemiliği ile bana çorba yaptığını düşündüğümde aklım allak bullak oluyordu.

Korktu sanırım. Bana bir şey olmasından korktu. Buna mantıklı bir neden bulamazsam da şimdilik kulak ardı ettim.

Yavaş hareketlerle belimi tuta tuta ağır adımlarımı lavaboya yönelttiğimde, iç çamaşırımda gördüğüm kan damlalarıyla yüzükoyun yere çakılmış gibi hissettim.

Ne olurdu sanki sadece sıradan bir ağrı olsaydı..

Şu an katlanamayacağım tek şey olabilir regl sancıları.

Boynumdan aşağı birden dökülen sıcak hissiyatla karnımda bir yerlerde bir şeyler fokurdamış, bileğimde toplanan sıcak sıvıysa damarlarımı zorlamaya başlamıştı.

Tahminimde yanılmamıştım, regl olmuştum.

Usulca adımlarımı yatak odasına çevirdiğimde bulduğum ilk iç çamaşırına bir kaç parça kağıt ruloyu bırakarak üzerime geçirdim.

Ped al deme fikrini birazcık erteledim.En azından başlangıç için peçeteler ile idare etsem bulduğum ilk fırsatta ona söyleyecektim.

Ardı sıra açtığım komidin çekmecelerinde gözüm bir ağrı kesici aramış, uğradığım hayal kırıklığıyla yatağa oturup çaresizce içinde bulunduğum duruma lanet ettim.

Adımlarımı odadan dışarı bırakırken evdeki sığ sessizlikle Aral'ın olmayabileceği düşüncesi yankılandı beynimde.

Belkide evden çıkmıştı.

Olamaz mı?

Sessiz adımlarımı salona yöneltirken, gri koltuğun üzerine oturup başını geriye yaslayarak göz kapaklarını kapamış, elindeki bira bardağı ve henüz yeni içtiğini fark ettiğim sigara kokusu tüm odada yayılan Aral'a baktım.

Adımlarımı mı hissetti yoksa kendiliğinden mi açtığını bilmediğim göz kapaklarıyla bana baktı."Kahvaltı hazır, çayı koy ben duş alacağım."

Bir yudum daha aldığı birasıyla yanımdan uzaklaşıp gittiğinde, dün akşamki adamla şuanki adam arasındaki kilometreler, beynimle beraber gözümüde yormaya başladı.

Nasıl bu kadar duygusuz olabiliyordu?

Ve nasıl bu kadar yıkılmaz?

Dün akşam beni öpüp, bana bir şey olmasın dan ölümüne korktuğunu söyleyen adam şimdi yüzüme bile bakmadı.
Gözlerim devrildi ve karnımı yavaşça sıkıp kendini belli eden ağrımı durdurmaya çalıştım.