ARAL(+18)

ESİR

Selam

Bölüm geldi.

Yorum sınırı 3.500 / Oy 500

Satır aralarını doldurmayı unutmayınız.

İnstagram: aynur_7a

İyi okumalar.

♕♕

*"Sen" dedi Aral adımımızı attığımız market çıkışında bana bakarak konuştu."Sen çok fenasın"

-"Bakmasınlar o zaman,niye bakıyorlar ki" aynı zamanda üstümdeki gülme etkisini atmaya çabalıyordum.

*"Gözlerini mi kapasınlar"

-"Tabi sana bakabilirler değil mi?" bakışlarımı üstüne diktim ve aynı öfkeyle devam ettim. "Bir erkek bana öyle baksa ne yaparsın Aral?"

*"Kafasına sıkarım.o nasıl soru oğlum" tabiki beklediğim yanıt tamda onun şanına yakışır şekilde olmuş,benim Aral'ım yine bir şeyleri kırmadan edemiyordu.

-"Ohh bende iyi yaptım" elindeki çilek ve limonatanın olduğu poşete uzandım, kucağıma alarak araç kapısını açtım."Hatta az bile"

*"Sen çok fenasın.Nasıl bir şeye tutuldum ben böyle" bir yaka paça resmen kaçırır gibi elinden aldığım poşete bakarken kendimi hakkını zorla alan çocuklar gibi hissettim.

-"Bilmem sanırım güzel bir şeye"

Onun yanında kala kala ona benzediğim reddedilmez bir gerçekken,kazandığım egoyu da göstermekten çekinmiyordum.

*"Güzel olduğunu kabul ediyoruz ama ya bu cazgırlığın" dedi Aral başını iki yana salladı ve senle ne yapacağız der gibi baktı.

-"Cazgır değilim.Onlar hak ediyor." dedim bende gülmeye başladım."Ben yolda yürürken bir çift görsem başımı eğiyorum kız kendini kötü hissetmesin diye.Ama onlar." cümlemi tamamlamayıp yarım bıraktım.

*"Haklısın tamam" alnıma dudaklarını bastırdı kapımı açarak binmemi bekledi."Olan oldu artık,hadi bin"

Kullanmaya başladığı araçta arada bir içtiği yudumlar,benimde onun tüm ama yıkanmış değiller uyarılarına rağmen çilekleri teker teker yemeye başlamam.

İlerleyen dakikalar bana daha güzel ortamları göz önüne bırakırken
geldiğimiz yerde zenginliğin kaçıncı levellerinden birisi olduğunu bilmesemde geniş ve uzun aralıklarla belki bir köşk değil ama villanın en şatafatlı halini gönül rahatlığıyla hakkeden evler bulunuyordu.

Ben dış cephelerine gözlerimi dikip uzun bahçe duvarlarından içlerini görmeye çabalasamda yapamamış,sadece az buçuk görünüşlerine bakmıştım.

Ortamdaki yoğun ormanlık alan,fazlasıyla yeşillikler buranın şehrin diğer kısmından bağımsız olduğunu neredeyse haykırıyordu.

Ev sayısının çok olmamasına rağmen oldukça ferah ve oldukça yaşanılır kalıyordu.

Şehrin gürültüsünden uzak ve sakinliğin kalbine yuva kuran bu evlere bakınca evde geçirdiğim bunca yılın ne kadar zavallıca oldığunu anladım.

İnsan yaşayamazken başkalarınıda yaşamıyor zannediyormuş.Halbuki ne büyük yanılgı içindeymiş onlar.Sen yaşamazsanda yaşayan birileri muhakkak bulunuyordu.