ARAL(+18)

DÜNYA

Önce başladığınız saati yazar mısınız?

Selam loooğğ😁

Ben gelmişke🤣

Siz nasılke??

Kxkdkfdkkfkdjf oke tamam bölüme geçelim. Biliyorum özlediniz çünkü bende çok çok özledim🤗

Harf hatalarını mazur görün canlarım 💕

Bölüm sınır 1000 oy- 3.500 yorum (satır aralarını doldurun please.)

İnstagram: aynur7_a

İyi okumalar❤

♕♕

Ali'nin üzerinden çevrilip Aral'a kayan gözlerim daha önce bilmediğim bir acıyla yandı.
Çaresizliğin onu ne kadar yaktığını görmeyi hiç dilemezdim.

Eylül'ü bu denli kendiyle karıştırmışken onu unutması imkansızdı biliyorum ama oda yaşamak için unutmayı seçmeliydi.
Az önce bir kaç saniyeliğine gülümseyen ifadesi o kadar sert bir acıya dönüştü ki devamlı Eylül'ü gördüğünü anladım.

Ona olan özlemini kullanarak beyninin onunla dalga geçmesine o kadar izin vermiş olmalıydı ki şimdi istese de kurtulamazdı ondan. İstese de kaçamazdı.

Ve ben biliyorum Ali acısına da aşıktı.

Aral'ın uzandığı elimi sıkı sıkı tutmasına izin verdiğimde hüzünle baktık birbirimize. Ali hala az önce gülümsediği yere bakıyor ve dalmış duruyordu. Belki de Eylül'ü bir daha görmeyi diliyordu bilmiyorum.

Ortamda oluşan sessizliği kulağıma gelen çocuk seslerinin bozmasına o kadar çok mutlu oldum ki seslerini daha çok yükseltmeleri için içten içe dua bile ettim.

"Emir" dedi Yağız sesimi duymuş gibi konuyu değiştirmeye çabaladı. "Burası için başka planın var mı?"

~"Evet" her ne kadar zorlansa da Emir'in gülümsemeye çalışmasına minnetle baktım. "Hakkını vereceğiz burada olmanın"

Başımı çevirip Aral'ın omuzuna yasladım. Gözlerim hala Ali de ama o bizden çoktan uzaklaşmış duruyordu.

Soğuyan bardaklarımız Mustafa'nın doldurmasıyla tekrar tazelendi. Herkes konuştu, herkes bir şeyler söyledi ama aslında hiç kimse duymadı.

Ara'lın sıkıca tuttuğu elimi bırakmadan karnımın üstüne koyup bir kaç saniye öyle beklemiştim. Fakat her ne yaparsam yapayım ne karnımdaki şişkinlik ne de ağrı dinmişti.

*"Hala rahatsız mısın? " dediğini duydum Aral'ın resmen kulağıma fısıldamasına şahit olmuştum.

Şuan için oturma hatta uzanma seçeneği o kadar büyük bir mesefeden el sallıyordu ki bana kendime gelmem için yürümekten başka çarem neredeyse hiç yoktu.

-"Hihım patlayacak gibiyim. Çok yedim"

Parmaklarım devamlı olarak karnım da geziyor belki bu şekilde bir faydası olabileceğini umuyordum.

*"Biraz yürüyüş yapmak ister misin? "Gözlerimi sırayla herkeste gezdirince aslında biraz yürümenin bana iyi geleceğini düşündüm. En azından yediğim şeyleri sindirebilirdim.

Benden aldığı olumlu cevap, bir kaç dakika sonra elim elinde omuzlarıma sarılı polarla yürürken buldurdu bana kendimi.

Attığım adımlar öyle ufak ve öyle minikti ki yürüdüğüm de karnımın ikiye yarılması ihtimaline karşı elimle tutuyordum. Bu şekilde koruyor ve bu şekilde koruduğumu sanıyordum.